Zes Irakese burgers gedood door Nederlandse militairen

ECHT NIEUWS OVER ONZE JONGENS IN IRAK HAALT DE KRANT NIET

door Pamela Hemelrijk
Dat de mainstream media er niet op uit zijn om ons te informeren, maar om met kunst en vliegwerk de publieke opinie te manipuleren, dat wist ik al. Maar afgelopen zondag werd het wettig en overtuigend bewijs weer eens definitief geleverd.
Zembla, dat zo langzamerhand in zijn eentje de eer van de journalistiek nog hoog houdt (ik zeg niet graag iets aardigs over de VARA, maar there it is), kwam zondag met het nieuws dat onze militairen in Irak sinds 2003 maar liefst zes burgers hebben doodgeschoten.
De triggerhappy daders beweren dat die burgers zich verdacht gedroegen bij een checkpoint, of explosieven in hun auto hadden, of zelf het vuur op onze jongens geopend hadden, en daar heeft het OM genoegen mee genomen. De boel is geseponeerd. Nederlandse militairen kunnen sowieso niet meer als verdachte worden gehoord, sinds de rechtszaak tegen Eric O. Dus ze gaan per definitie vrijuit, wat ze ook doen. Hun rechtspositie is nu veel sterker dan die van de voorbijgangers die zij neermaaien. Zoals een officier van justitie het in de uitzending uitdrukte: “Het is een kwestie van vertrouwen. We hebben het hier per slot niet over misdadigers, maar over goedgetrainde soldaten, die daar met gevaar voor eigen leven de vrede handhaven”.

Zembla was minder goedgelovig, en nam de moeite om de rapporten van Irakese onderzoeksrechters te raadplegen. Daaruit bleek dat er in de doorzeefde auto’s geen kruitsporen waren aangetroffen, laat staan explosieven. Een van de slachtoffers was een 15-jarig jongetje, dat met zijn ouders terug kwam van een bruiloft. Het Nederlandse leger had voor dit incident zelfs zijn excuses aangeboden aan de nabestaanden. Er was sprake geweest van “een vergissing”.
Maar evenzogoed blijkt minister Kamp de kamer te hebben wijsgemaakt dat onze jongens niets te verwijten valt, en dat zij uit zelfverdediging hebben gehandeld. (Verrek; het is dus in de kamer besproken. Vond Den Haag Vandaag dat niet de moeite van het vermelden waard? Wat verzwijgen die gasten nog meer voor ons?)
Kamp mag altijd graag op de televisie komen, maar toen de jongens van Zembla hem over dit akkefietje wilden ondervragen liet hij het prompt afweten, en weigerde aan het programma mee te werken. (Ik heb de laatste maanden talloze hoogwaardigheidsbekleders als een schichtig konijn op de vlucht zien slaan voor de netelige vragen van Zembla. Zoals Annemarie Jorritsma, die een document onder haar neus gedouwd kreeg met haar eigen handtekening eronder, waaruit bleek dat haar eigen bouwbedrijf er ook een schaduwboekhouding op na hield. Het was een waar feest om te zien hoe Annemarie hals over kop haar eigen gemeentehuis uitstruikelde, terwijl haar voorlichtster verwoede pogingen deed om de cameramensen het filmen te beletten. Dat is nog eens televisie van de bovenste plank! Als Zembla zo doorgaat, dan voorspel ik dat Zembla binnen afzienbare tijd van de buis wordt gehaald. Ze doen daar domweg hun werk veel te goed. Maar ik dwaal af.)
Hoe dan ook; je zou toch verwachten dat er na die Irak-reportage van Zembla enig tumult zou ontstaan. Toen de Volkskrant vlak voor de verkiezingen met dat opgeklopte “martelverhaal” op de proppen kwam was het huis te klein, weet u nog? De NRC nam het dezelfde dag nog over, het Journaal pakte ermee uit, en Wouter Bos was er als de kippen bij om te verklaren dat Kamp “drie jaar op een gigantische doofpot had gezeten”, en “als minister geen knip voor zijn neus waard” was.
Je zou toch verwachten dat Wouter door die uitzending van Zembla helemaal uit zijn vel zou zijn gesprongen. Als je je al zo opwindt over het feit dat een paar gevangenen met water zijn besprenkeld, hoe geschokt moet je dan wel niet zijn over het zonder aanleiding bij checkpoints neermaaien van onschuldige burgers!
Ik sloeg dus vol verwachting de dagbladen open, na die Zembla uitzending. Maar u raait het al: nulkommanul. Trouw meldde wel op de voorpagina, als ik me goed herinner, dat “het linker oor gevoeliger is voor vleierij dan het rechter oor`. Medisch onderzoek had dit uitgewezen. De Volkskrant dan maar; die duikt toch als een tijger op mogelijke excessen van onze jongens in Irak? Jan Hoedeman zou dit sensationele nieuws toch zeker wel naar waarde weten te schatten? Maar nee, die heeft blijkbaar alle interesse voor onze vredesmissie verloren sinds de verkiezingen. Geen letter over die zes dooie burgers. Zelfs niet in de tv-recensie! Die besprak uitvoerig het songfestival, dancing on ice, en een reportage over Jan Vrijman. Dat dan weer wel.
Kijkt er nog wel eens iemand naar Zembla, vraag ik me af? Of ben ik de enige? Of is er sprake van een conspiracy of silence? U mag zelf kiezen.