ZAAK-VAATSTRA: HET MOTIEF IS TABOE VERKLAARD
DE DISCUSSIES OVER DE MOORD OP MARIANNE VAATSTRA GAAN DE VERKEERDE KANT OP * IN PLAATS VAN ZICH MET DE BELANGRIJKSTE VRAAG BEZIG TE HOUDEN IN ELKE MOORDZAAK -HET MOTIEF- VLUCHT IEDEREEN WEG IN GENEUZEL OVER AUTO’S EN FIETSEN * ANGST VERLAMT DANKBAAR EN BOUBLOG
In elke moordzaak is de belangrijkste vraag: waarom is hij of zij vermoord? Maar in de zaak-Vaatstra mag deze vraag niet worden gesteld. Zelfs op BouBlog waar bijna honderd artikelen over de zaak-Vaatstra te vinden zijn mag niet of nauwelijks worden gesproken over het motief voor de moord. Sterker: webmaster Boudine bedient zich van lachwekkende en doorzichtige onzin-argumenten (Dat Marsmannetjes groen zijn, wordt ook door geen enkel feit tegengesproken! Dat is dus een drogredenering) om deze discussie tegen te houden. Waarom is dit zo? Nee, we gaan hier echt niet beweren dat Boudine en Wim en Hans ‘controlled opposition’ zouden zijn zoals zo vaak over mij wordt gezegd. Het boek is heel onthullend en 100% a charge en dat geldt ook voor de site van Bou. Maar tegen die achtergrond is het des te verbazingwekkender dat met blinde angst en zelf paniek om de cruciale vraag wordt heen gedraaid: waarom werd Marianne vermoord? Wim riep uit de losse pols in een comment iets over de schulden van Mariannes vriendje Spencer bij Ali omdat hij zijn jointjes niet zou hebben betaald. Volgens die redenering zou Marianne zijn vermoord omdat Ali wraak wilde nemen op Spencer. Kunnen we dit als motief serieus nemen? Als Ali zich al op Marianne zou hebben willen wreken vanwege Spencer, zou hij haar dan PRIMO vermoorden en niet gewoon een dreun verkopen en SECUNDO -als hij haar al zou hebben vermoord om die reden- zou hij haar dan hebben vermoord op de wijze zoals Marianne aan haar einde is gekomen? De vragen stellen is de vragen beantwoorden. Maar dat Wim uberhaupt met zo’n kul-verhaal durft te komen bevestigt eens te meer mijn stelling dat er niet serieus over het motief mag worden gesproken. Wij weten het motief. Lees er hier alles over.
Rond het boek van Hans en Wim ontstaat een sfeer van censuur en tunnelvisie
Het motief voor de moord op Marianne was hetzelfde als dat voor de moord op Julie en Melissa in 1996. Lees deel 16 van onze Vaatstra-files uit 2010. Er lijkt nu een georkesteerde campagne gaande elke link met ritueel misbruik te killen. Waarom?
Wat de hele zaak nog eens extra alarmerend maakt is dat er niet alleen niet mag worden gesproken over het motief, maar dat Wim Dankbaar er ook nog eens voor heeft gezorgd dat het onderzoek van mij en Eric Donk volledig uit het boek is weggeschreven en de suggestie wordt gewekt dat Wim geheel uit zichzelf (via Klaske Ferwerda) met de zaak-Vaatstra aan de gang is gegaan. De waarheid is echter dat Wim op een reeds in volle vaart rijdende trein sprong en de zaak gewoon heeft willen overnemen waarbij smerige spelletjes niet werden geschuwd. Dat is er natuurlijk ook precies de reden van dat Wim liever niet herinnerd wil worden aan hoe het allemaal is gegaan destijds. De waarheid is dat (ritueel) misbruik door hooggeplaatste pedofielen reeds vanaf het allereerste begin het uitgangspunt vormde voor ons onderzoek naar de moord op Marianne en ook de reden was voor Klaske om contact met mij te zoeken -mijn werk in de zaak-Demmink. Maar het gaat nog verder. Video-opnames van mij en Wim op de presentatie van het boek mogen niet openbaar worden gemaakt waarmee we dus de facto in een situatie zijn beland van totale censuur rond het boek inzake alles wat de maken heeft met Micha Kat en Eric Donk. Dat is op zichzelf al erg genoeg, maar het wordt helemaal te gek omdat hiermee het complete uitgangspunt van ‘ons’ gemeenschappelijke onderzoek wordt verkracht: de relatie tussen Joris Demmink en de moord op Marianne Vaatstra. Triest dat het zo moet lopen.
