Zaak-Joran wordt smerige prestigestrijd ego’s

De zaak-Joran is in ijltempo aan het ontaarden in een prestigestrijd tussen Peter R. de Vries en de commerciele omroep versus Pauw & Witteman en de publieke omroep. Je zou ook kunnen zeggen: tussen de vrijdenkers en de staats-slaven. Je zou ook kunnen zeggen: tussen de mensen die hun eigen geld verdienen en de mensen die worden betaald door de Staat om te zeggen en te doen wat in het belang is van die Staat. Je zou ook kunnen zeggen: tussen liberalen en fascisten. Hiermee heeft de vraag of de schuld van Joran van der Sloot ooit zal worden erkend dan wel zal worden vastgesteld demonische proporties aangenomen en de vorm gekregen van een ’totalen Krieg’ die de samenleving kan gaan verlammen. Om op de eerste trede van deze trap te beginnen: Pauw en Witteman staan ter dienste van het ‘officiele’ opsporingsapparaat dat in de zaak-Holloway opzichtig heeft gefaald dan wel de zaak bewust kapot heeft willen maken. De reden hiervoor zou kunnen zijn het in bescherming nemen van ‘eigen mensen’ omdat de vader van Joran ‘lid’ is (was) van de rechterlijke macht.

De uitzending van gisteren was daar weer een mooi voorbeeld van. De incompetentie dan wel corruptie van het systeem kan alleen worden weggewassen als wordt vastgehouden aan de onschuld van Joran. Pauw en Witteman worden betaald met publieke middelen om juist dat te doen. Peter R. de Vries moet zijn eigen geld opbrengen. Daarom moet hij scoren. Maar ook dubbel zo goed waken over de kwaliteit van zijn werk. Als hij faalt, zal niemand hem verdedigen. Dat draagt bij aan de kwaliteit van zijn werk zoals de afgelopen jaren ook wel is gebleken. Als Pauw & Witteman falen, worden ze gewoon doorbetaald en zal het hele establishment hun verdedigen. Dat gaat ten koste van de kwaliteit van hun werk zoals de afgelopen jaren ook wel is gebleken. Aan het einde van de reeks vergelijkingen op de hoogste trede van de trap komen we uit bij de ultieme confrontatie tussen vrijheid en fascisme. Tussen mensen die zelf in vrijheid doen wat ze willen en louter vanuit eigenbelang hun werk mogen doen, en mensen die gegijzeld worden door een staatsapparaat dat hun steeds weer dwingt staatsvriendelijke posities in te nemen waarbij hun eigen oordeelsvermogen wordt uitgeschakeld. Ik ben bang dat Pauw & Witteman deze strijd gaan winnen, want van gelijkwaardigheid is allang geen sprake meer.