“Wie spreekt er nog over gebrek aan bewijs?”

Welkom op de tweede landelijke Demmink-demo in Utrecht! Tot u spreekt Micha Kat vanuit Laos. Ik ben de webmaster van Klokkenluideronline en onderzoeker in de zaak-Demmink.

Joris: “Is er nog wat leuks aanwezig dit weekend?”
Lothar Glandorf: “Wat wil je hebben dan?”
Joris: “Ik dacht misschien is er nog wat nieuws gearriveerd.”
Lothar Glandorf: “Nee… wat nieuws..”
Joris: “Er was toch sprake van dat er uh.. twee Duitsers zouden komen.”
Lothar Glandorf: “Ja, maar die heb ik al naar Henk toegestuurd.”
Joris: “Nou, dan weet ik al genoeg. (lacht) Tjongejonge wat een mooi zootje. En Ricardo?”
Lothar Glandorf: “Dat is nog een verhaal apart. Die is nog niet zover.”
Joris: “Nee?”
Lothar Glandorf: “Nee, volgende week. Vandaag is Omar er. En Michael en Brian.”
Joris: “Is dat dan ook eens wat voor mij?”
Lothar Glandorf: “Heb je die nooit gehad dan?”

U hoorde zojuist een telefoongesprek dat in 1994 werd getapt door de Rotterdamse politie. De ‘Joris’ die we hier horen is Joris Demmink, de hoogste ambtenaar op het ministerie van Justitie. Dat is onbestreden, zoals juristen dan zeggen. Een van de makers van de Netwerk-documentaire uit 1998 heeft het recent opnieuw aan ons bevestigd: de ‘Joris’ die kinderen ‘bestelt’ om ze te gaan misbruiken is Joris Demmink, op dat moment directeur-generaal Internationale Aangelegenheden en Vreemdelingenzaken op het ministerie van Justitie. Actualiteitenrubriek EenVandaag laat de opname in 2007 opnieuw horen, nu direct en onweersproken met de volle focus op Joris Demmink. Niemand komt in het geweer, zelfs de als een ware hooligan om zich heen maaiende Demmink-advocaat Harro Knijff niet. Wie heeft het over ‘gebrek aan bewijs’?
Maar laten we eens kijken naar de ‘Lothar’ bij wie onze Joris zijn kindervlees bestelt. Het gaat hier om Lothar Glandorf, een meervoudig veroordeelde kindermisbruiker en kinderhandelaar. De Justitie-SG doet dus zelf persoonlijk en direct zaken met een meervoudig veroordeelde crimineel! En dan het beeld dat in de opname oprijst van het seksuele gedrag van Demmink! Hij vraagt zeer nadrukkelijk naar ‘iets nieuws’. Dat wijst op een maniakaal seksverslaafde pedofiele pervert die slechts kan pogen bevrediging te vinden in een continue aanvoer van vers kindervlees. Uit de opmerking van Glandorf ‘heb je die nog niet gehad dan?’ kan worden geconcludeerd dat het aantal door Demmink misbruikte kinderen in de honderden moet lopen. Want hij is reeds actief in het begin van de jaren 90. Wie heeft het over ‘gebrek aan bewijs’?

Vijf jaar later, 2003. Frank Leenders doet aangifte tegen Joris Demmink wegens misbruik in Eindhoven, in het AF-plantsoen en in de Pinokkio-bar in Praag. Justitie raakt zo in paniek, dat Leenders na zijn aangifte met gillende sirenes thuis wordt opgehaald, naar het politiebureau gereden en 24 uur lang dermate onder druk wordt gezet, dat hij iets tekent wat later een verklaring blijkt dat zijn aangifte vals zou zijn. Leenders houdt tot op de dag van vandaag staande dat zijn aangifte juist was en dat hij de rechercheurs die hem dwongen het ‘foute’ stuk te tekenen ‘iets zal aandoen’ als hij ze tegenkomt. Justitie spint een verhaal als zou Leenders ‘zijn betaald’ door een journalist van Panorama om aangifte te doen tegen Demmink. Het blijkt een leugen. Wie heeft het over ‘gebrek aan bewijs’? De aangifte van Leenders wordt in meer of mindere mate ondersteund door 19 andere getuigen die hebben verklaard over misbruik door ondermeer Demmink in het AF-plantsoen. Op basis van deze verklaringen –Leenders was toen nog niet eens in beeld- durfden Panorama en GayKrant in 2003 coververhalen te publiceren over het geheime en weerzinwekkende seksleven van de ‘topman op Justitie’. Wie durft in het licht van dit alles nog te spreken over ‘gebrek aan bewijs’?

Weer vier jaar later, 2007. De Koerdische zakenman Baybasin doet aangifte tegen Demmink, een aangifte die is ondersteund door dikke dossiers aan nieuw bewijs, nu van kindermisbruik in Turkije. Uit rapporten van de Turkse overheid zelf blijkt dat Nederland is gechanteerd met het Demmink-pedofielendossier en dat deze chantage heeft geleid tot een levenslange gevangenisstraf voor Baybasin op basis van een –bewezen- fake-proces. Wie heeft het nu nog over ‘gebrek aan bewijs’? Demmink brengt onverwacht een bezoek aan Baybasin in de gevangenis om hem te intimideren en onder druk te zetten zijn aangifte in te trekken. Tevergeefs. Maar later wordt de aangifte evenzogoed door Justitie van tafel gespeeld waarbij men niet eens de moeite neemt de dossiers open te slaan. De aangifte wordt ongezien afgewezen. ‘Baybasin is niet ontvankelijk’ zegt het Hof, ‘want hij is niet zelf door Demmink misbruikt’.

Wie wel zelf door Demmink is misbruikt is Mustafa Y. Zijn verhaal is ondermeer gepubliceerd in Turkse kranten. Hier volgt een deel van het relaas van Mustafa Y gepubliceerd op www.boublog.nl en onderdeel van de aangifte van Baybasin:

Het kan op een vrijdag zijn geweest toen ik mij in de kamer heb geïnstalleerd. Ik heb een tijdje naar de televisie gekeken en later heb ik kennis gemaakt met de persoon met wie zij mij wilden laten kennismaken en hebben ze mij naar zijn kamer gebracht. Ik weet het niet meer zo precies, maar de kamers waren naast elkaar of met een paar kamers er tussen, maar het was wel op dezelfde etage.

Ik werd geconfronteerd met iemand die even oud was als mijn vader. Iemand met een flink en grof postuur, ik verstond niet wat zij bespraken, maar er stonden drankjes en vruchten op de tafel. Hij vroeg enkele dingen en ik maakte gebaren met mijn handen om duidelijk te maken dat ik hem niet had verstaan. Hij lachte hard. Hij keek alsmaar naar mij, hij keek niet naar de televisie en hij hield zijn ogen niet van mij af. Terwijl hij naar mij keek streelde hij ook zijn lichaam. Het was een goed geklede persoon, hij probeerde met zijn lichaamshouding en zijn gedrag iets aan mij duidelijk te maken. Het was mij alleen niet duidelijk of hij het bij mij zou doen of dat ik het bij hem moest doen. Een vriend van mij heeft ook wel eens iets gehad met een man van die leeftijd, zij waren geliefden, maar mijn vriend deed het bij die man. Ik moest daar toen aan denken.

Enige tijd later kwam de Engels sprekende broeder de kamer weer binnen. Later begreep dat hij een beveiliger was. Hij heeft iets met hem besproken en later zei hij tegen mij ‘deze persoon is erg rijk en wij beveiligen hem als hij naar Turkije komt, we dienen hem. Hij vindt jou leuk, hij heeft gezegd dat hij gedurende de tijd dat hij in Turkije is, en ook bij elk volgend bezoek van hem samen met jou en mij wil zijn en dat hij daar zelfs geld voor zal geven. Op dat moment had ik zijn bedoeling al wel begrepen. Nadat die functionaris was vertrokken zijn er een aantal dingen gebeurd. We zijn namelijk samen in het bed gegaan en hij kuste en streelde mij onophoudelijk. Ik walgde van de man maar ik had geen keus… Nadat deze gemeenschap enige tijd had geduurd, heeft hij mij verleid. Ik heb die nacht twee keer een dergelijke gemeenschap gehad met deze persoon. Na verloop van een hele tijd ben ik naar mijn kamer gegaan en hij had mij ook behoorlijk veel geld gegeven, hij had Marken gegeven.’

Het gaat hier om Joris Demmink. Want even verderop verklaart Mustafa dit:

Vervolgens hebben ze mij naar het hotel gebracht waar wij zouden verblijven, je moest daar met een trap naar toe. Bij de ingang van het hotel ontstond een discussie tussen, ik geloof dat het medewerkers van het hotel waren, en de personen die bij mij waren. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar de medewerkers van het hotel kon ik verstaan omdat zij Turks spraken. Ik vernam dat de persoon van wie ik inmiddels te weten was gekomen dat hij J.D. heette en in Nederland een belangrijk persoon was, bij de binnenkomst van de functionarissen die bij hem waren, aan het hotel een valse identiteit had opgegeven en dat hij met een identiteitsbewijs op naam van iemand anders in dat hotel willen verblijven.

En als hem een foto wordt getoond van Joris Demmink:

Nu ben ik getrouwd, ik heb een kind. Ik heb geen sociale zekerheid of zo, maar ik leef mijn leven. Ik heb een streep gezet onder mijn verleden en ik wil zelfs niet meer aan deze voorvallen denken. Met de persoon van wie u mij een foto hebt laten zien heb ik wel zo’n avontuur beleefd…

Mustafa deed dat najaar nog aangifte tegen Demmink. Die zal dan toch wel in behandeling worden genomen? Mustafa is toch wel –in tegenstelling tot Baybasin- door Demmink misbruikt? Justitie geeft gen krimp. “Onze topman is onschuldig” is nog steeds de mantra waarmee Den Haag de zaak-Demmink denkt te kunnen afdoen. Justitie vroeg Adele van der Plas, de advocate van Baybasin die de aangifte van Mustafa mede indiende, om nadere gegevens omtrent het dappere Turkse jongetje. Die gaf Van der Plas te goeder trouw. Justitie ging ermee aan de haal en liet Mustafa in Turkije bezoeken en intimideren door ondermeer een Nederlandse functionaris. Leenders geintimideerd. Baybasin geintimideerd. Mustafa geintimideerd, alle drie om hun aangifte tegen Demmink in te trekken! Dat is dus de manier waarop Justitie met deze zaak omgaat! Geen eerlijk en openbaar proces, maar smerige geheime bezoekjes en dreigementen en pogingen tot intimidatie en omkoping! Wie durft er nu nog te spreken over ‘gebrek aan bewijs’? “Mustafa moet naar Nederland komen. Anders kunnen we niets doen” roept het OM nu. Welnu: we hebben een verassing: Mustafa komt naar Nederland! En nog een verassing, want een nieuwe en vierde aangifte tegen Demmink vanuit Turkije is in de maak!

Niet alleen aangevers werden geintimideerd, ook journalisten. Sinan Can van Zembla, met de dood bedreigd. Henk Krol van de GayKrant heeft nog steeds nachtmerries over de scheldende en foeterende Demmink-advocaat Harro Knijff van De Brauw Blackstone Westbroek. Frank Hitzert en Fred de Brouwer van Panorama hebben Nederland al jaren geleden verlaten. Het NOS Journaal, tot 2003 voortrekkers in het onderzoek naar de zaak-Demmink, isvolledig kalltgestellt net als alle andere media. Gebrek aan bewijs? Laat ons niet lachen! Gebrek aan lef! Gebrek aan moreel besef van wat recht is! Gebrek aan politieke moed! Gebrek aan onafhankelijkheid bij de rechterlijke macht en de journalistiek! Maar gebrek aan bewijs… nee. En al helemaal niet als we ons realiseren dat Demmink zelve als hij direct met de aantijgingen wordt geconfronteerd geen weerwoord biedt, maar als een laffe jakhals zijn dienstauto invlucht. De SG van het ministerie van Justitie.