We worden bestolen, bestolen, bestolen (4)

WAT GING ER MIS BIJ BINCK-COMMISSARIS CHARLES LANGEREIS?

Het Nederlandse advocatenwereldje is met verbijstering geslagen. Een van de coyfeeen, professor Belastingrecht in Leiden, voorzitter van de VVD-commissie Belastingen, partner van Spigthoff Advocaten en Belastingadviseurs, voormalig partner van Stibbe en Freshfields, is verdachte in een voorkenniszaak en wordt onderzocht door het OM. Vorige week legde Langereis zijn commissariaat bij Binck Bank neer (‘om persoonlijke redenen’) maar een week later ging hij door het stof: hij had een ‘ernstige fout’ gemaakt door als commissaris misbuik te maken van zijn insider-kennispositie en de kwartaalcijfers van Q1 2006 een week voor officiele bekendmaking door te spelen aan zijn vriendje Bob Sijthoff naar wie het OM reeds een onderzoek had lopen wegens handel met voorkennis. Langereis was dus de ‘bron’ van de voorkennis. Een ‘enorme blunder’, zeg dat wel voor een man van zijn statuur die alles weet (moet weten) van corporate governance, effectenrecht en meldingsplichten. Zowel Sijthoff als Langereis hebben enorme persoonlijke belangen in Binck; het belang van Langereis bedraagt (volgens het FD) zelfs 5 mio Euro. Deze zaak stinkt enorm. Dat er volgens Langereis niet gehandeld is op basis van de via hem uitgelekte voorkennis (als dat al waar zou zijn) doet nauwelijks iets af aan de schending van het vetrouwen die het gevolg is van zijn ‘enorme blunder’. Hoe kan zoiets gebeuren? De ervaring leert dat aan dit soort gedrag maar een oorzaak ten grondslag ligt: hebzucht. Verdiende Langereis dan niet genoeg? Laten we eens kijken naar de omgeving waarin hij opereerde. Wie is Charles Langereis?

Allereerst valt op dat Langereis beschikt over een bijzondere eigen website. Die zal binnenkort wel uit de lucht worden gehaald, dus laten we deze even beschrijven. We zien in sjieke letters: these are the personal pages of Charles Langereis en dan moet je inloggen met codewoorden. Erg vaag. Wat is de bedoeling van deze site? Communiceerde hij zo ‘discreet’ met zijn clienten die hij aan fiscale voordelen hielp in belastingparadijzen? Op de site van zijn kantoor wordt hij omschreven als ‘strateeg’. Nou, met zijn ‘strategisch inzicht’ valt het blijkbaar wel mee. Daarnaast blijkt hij liefhebber te zijn van ‘klassieke jachten’. Enig onderzoek leert ons dat Langereis veel vertoeft in Saint-Tropez waar hij met zijn eigen jacht deelneemt aan wedstijden en af en toe zelfs wint. Ook is hij president van de Yacht Club van Saint-Tropez. De jachtclub van Saint-Tropez: is dat de plek waar je als professor in het Belastingrecht en als voorzitter van de VVD-commissie Belastingen gezien wilt worden? Adviseerde hij schatrijke bezitters van jachten in Saint-Tropez hoe ze hun miljoenen uit het zicht van de fiscus kunnen houden waarbij de vestiging van zijn kantoor op Curacao natuurlijk een sleutelrol speelt? Of raakte hij gokverslaafd in de casino’s van Cannes en Nice en was geld verschuldigd aan zijn vriendje Sijthoff die hij wilde compenseren met inside information? Raakte hij in Saint-Tropez verslingerd aan foute vrouwen, van die Oost-Europese types die je helemaal binnenste buiten keren waardoor hij zijn hoofd en goede verstand verloor? Misschien een beetje wild allemaal, maar het is ook niet zomaar iets waar we het hier over hebben. Het lijkt dat slechts extreme oorzaken een man van de statuur van Langereis van het rechte pad hebben doen kunnen geraken.
In het licht van dit alles is ook zijn overstap medio 2002 van Freshfields naar Spigthoff enigszins verdacht. Bij Freshfields werkt een partner in Tax vooral voor multinationals, bij Spigthoff voor particulieren. Risky business, niet eens zozeer vanuit juridisch perspectief, maar vanuit sociaal-maatschappelijke overwegingen. Je raakt toch een beetje van de wereld als je werk eruit bestaat schathemelrijke individuen te voorzien van belastingvoordelen. En wat doet het met je als je ook nog vriendschappelijk met dit soort mensen omgaat in oorden als Saint-Tropez? Je zou haast gaan denken dat Langereis besmet is geraakt met een verkeerd soort ethiek die het misschien leuk doet in de jachtclub van Saint-Tropez maar die een partner van een topkantoor en een professor Belastingrecht zich niet kan permitteren. Ook in Nederland verkeerde Langereis in opmerkelijke netwerken. Zo blijkt hij in de Raad van Advies te zitten van de Stichting Gastenverblijf VU Ziekenhuis. Mooi toch? Nobel? Goede doelen? Nou, laten we eens even kijken wie er allemaal verbonden zijn aan dat gastenverblijf in bestuur, raad van advies en comite van aanbeveling, wie zich allemaal zo nodig met dat gastenverblijf moeten bemoeien: Paul Nouwen, Louis van Gaal, Jaap Rost Onnes, Eelke van der Veen, Anne-Wil Blankers, Pieter Bouw, Elco Brinkman, Job Cohen, Jan Michel Hessels, Aad Jacobs, Freek de Jonge, Rob van Oordt, Henk van Os, Peter Post, Martijn Sanders, Hans Smits, Cor van Zadelhoff en Jaap van Zweden. De Concertgebouw-lobby is er niets bij! Hoeveel vermogen zou deze lijst cumulatief vertegenwoordigen? De lijst leest als een uitgelezen hunting ground voor een gisse belastingadviseur! Op zich niets mis mee natuurlijk. Alhoewel: de samenleving heeft het inmiddels wel een beetje gehad met die gisse ‘fiscalisten’ die steeds ‘scherp aan de wind varen’ voor hun klanten en de schatkist voor miljarden benadelen.
Langereis is door het stof gegaan in een poging verdere schade aan zijn persoon te voorkomen. Maar hij heeft wel een zwaar economisch delict gepleegd en het vertrouwen in de Nederlandse corporate governance ernstig geschonden. We zijn benieuwd wat voor straf hij nu krijgt. Hij heeft zijn toevlucht gezocht tot Joost Italianer van Nauta Dutilh, de man die Cor Boonstra uit de cel wist te houden. Van de Amsterdamse deken Hans van Veggel lijkt hij in elk geval weinig te vrezen te hebben, want dat is een oude makker van Stibbe. Bovendien heeft de deken het veel te druk met de ‘belangenverstrengelingen’ van Bram Moszkowicz om zich druk te maken over zo’n ‘akkefietje’ als van Langereis.