Volkskrant en Broertjes verliezen alle geloofwaardiheid

JOURNALISTIEK DRAMA VOOR PIETER VON LIPPE VAN DE VOLKSKRANT

Dit tekende Volkskrant-hoofdredacteur en aangenomen zoon van Bernhard Pieter Broertjes op uit de mond van de schalkse prins-gemaal in een speciale bijlage van de Volkskrant d.d. 14 december 2004: “Ik wilde gewoon dat iedereen alles van mij wist. Ook over mijn banden met het nationaal-socialisme. Ik wilde voorkomen dat men zei: hij is een nazi geweest. Ik kan met de hand op de bijbel verklaren: ik was nooit een nazi.’
De werkelijkheid over Bernhard is op 23 december onthuld in het dagblad Trouw. In 1937 stuurde hij minimaal twee brieven aan Hitler. Hij schrijft ondermeer dat hij ‘natuurlijk’ de hakenkruisvlag in Nederland hijst als de Fuhrer dat wil. Hij eindigt zijn brief zo: “Met uitdrukking van oprechte verering en de hartelijkste en beste wensen voor de rijkskanselier.” Een tweede brief aan Hitler met nog explosievere inhoud is nog altijd niet openbaar. Nog veel meer bewijzen voor overduidelijke nazi-sympathieen en -erger nog- onderdanigheid aan Hitler tot in elk geval 1938 staan in het genoemde artikel in Trouw. Broertjes en de Volkskrant hebben zich niet alleen belachelijk gemaakt, maar ook schuldig. Aan opzettelijke geschiedvervalsing, bedrog van de lezer en schending van alle journalistieke regels en gedragscodes die ooit zijn ontwikkeld.

De champagneflessen werden een voor een ontkurkt op de redactie van de Volkskrant nadat hun hoofdredacteur zijn krant in het geheim de ‘scoop van de eeuw’ had bezorgd. Negen dagen later heeft de krant elke geloofwaardigheid verloren en kan de deuren beter vandaag dan morgen sluiten. Nimmer eerder in de geschiedenis van de Nederlandse journalistiek heeft een krant zijn journalistieke plichten en uitgangspunten op zo’n stompzinnige en onthutsende wijze ten grave gedragen als de Volkskrant onder Broertjes. Vrijwel alle regels werden geschonden:
*een hoofdredacteur dient NIMMER geheel op eigen houtje buiten zijn redactie om grote journalistieke initiatieven te nemen. Zo kan hij immers niet worden bijgestuurd.
*een journalist dient zijn persoonlijke voorkeuren en sympathieen immer geheel los te zien van zijn optreden als journalist. Broertjes opereerde bij zijn actie met Bernhard veel te veel vanuit puur persoonlijke sympathieen.
*een journalist dient altijd eigen onderzoek te doen, vooraf of achteraf na een interview. Hierin faalde Broertjes totaal, zeker daar de eerste brief van Bernhard aan Hitler nota bene in het werk van Lou de Jong wordt genoemd. Wist Broertjes dit niet?
*een journalist dient af te zien van triomfalisme na een vermeend succes omdat hij zich daarmee kwetsbaar maakt en tegenreacties kan uitlokken. Broertjes wist na zijn excercitie niet hoe snel hij van camera naar interview moest rennen om zich te laten feteren. Het horrorscenario is voor hem geheel en al uitgekomen: hij heeft zich onsterfelijk belachelijk gemaakt door zich te laten bejubelen over de journalistieke blunder van de eeuw.
Daar komt nog bij dat Broertjes tal van ‘gezaghebbende’ journalisten en opiniemakers heeft meegetrokken. Namelijk iedereen die uit opportunisme meehuilde met de ‘zoon-journalist’. Zoals de gecorrumpeerde plagiator Henri Beunders die in NRC schreef dat Broertjes met zijn giga-scoop ‘een grote prijs verdient’. Of Ad van Liempt, columnist bij Pieter, die met de champagne nog onder de tong triomfeert dat ‘NRC de grote verliezer is’. Of de Ombudsman van de Volkskrant Thom Meens die ronkend meldt dat zijn krant nu de vruchten plukt van investeren in Oranje-kunde. Hoe krijg je het zover?
Noch de Volkskrant noch NRC, de zogenaamde ‘paradepaardjes’ van de Nederlandse journalistiek, durven melding te maken van de brieven van Bernhard aan Hitler. Dat Trouw het wel aandruft, geeft alleen maar aan dat dit dagblad naar de marge van de Nederlandse journalistiek wordt gedrukt. Wie wil ook nog maar een eurocent betalen voor deze totaal gecorrumpeerde kranten waarvan de hoofdredacteuren ofwel demoniseren ofwel zichzelf profileren als zoon van een corrupte nazi?

Bekijk het artikel in Trouw en de brieven van Bernhard