THAILAND: DE NWO IN FULL SWING
HET WARE VERHAAL OVER DE BATTLE FOR BANGKOK EN DE NEW WORLD ORDER WAT U NIET MAG LEZEN IN DE MSM * OVERAL IS HET EEN VARIATIE OP HETZELFDE THEMA -OOK IN GRIEKENLAND-: VOLKSOPSTAND TEGEN PLUNDERENDE NWO-ELITE * WAAR BLIJVEN WE IN NEDERLAND?
Vientiane, LAO PDR, 17 mei– Vanaf ons balkon in Vientiane, de hoofdstad van Laos, kijken we direct de rivier over op Thailand. Volgens de meest recente berichten hebben de onlusten zich nu ook naar de provincie verplaatst, de ‘thuisbasis’ van de Red Shirts-beweging. In de stad Udon Thani waar wij steeds heen gaan bij de zogeheten visa run –elke maand moeten we opnieuw Laos binnenkomen om een nieuw visum te krijgen dat 30 dagen geldig is- zouden gevechten zijn uitgebroken tussen Red Shirts die naar Bangkok willen trekken om hun collega’s daar te versterken en eenheden van het leger die ze tegenhouden. Als ook de provincies van Thailand in de greep komen van het geweld is het over en uit met het land. Dan houdt het leger het niet langer vol en zal het land in de greep raken van chaos en anarchie waarbij buitenlandse mogenheden zoals Cambodja, Vietnam en vooral China hun greep op het economisch zo belangrijke Thailand zullen proberen te versterken hetgeen uiteraard weer een reactie zal uitlokken van de VS die hun greep op het land koste wat het kost zullen willen behouden.
De rol van de VS en Bilderberg
De huidige president van Thailand, Abhisit Vejjajiva, is 100% western controlled; geboren in Engeland, op kostschool gegaan op het super-elitaire Eton en vervolgens gestudeerd in Oxford. Daar zit direct de kern van het hele probleem.
Vejjajiva (foto) is een tool in handen van de door het westen aangestuurde NWO-wereldelite en de Thai voelen dat aan. Ze vreten de cockney-Thai met zijn high tea with scones gewoon niet en rightly so! Maar wat is er allemaal gebeurd op weg naar deze chaos en ellende? Hoe kwam zo’n Oxford-boy met het uiterlijk van een filmster eigenlijk op het pluche terecht?
In 2001 kwam Thaksin Shinawatra aan de macht na het winnen van de verkiezingen. Thaksin zou de enige premier worden uit de Thaise geschiedenis die na democratisch te zijn gekozen zijn volledige termijn van vijf jaar volmaakte. Thaksin is van bescheiden komaf en werd geboren in Chiang Mai, de tweede stad van Thailand in het noorden van het land waar hij zijn carriere begon als politieman. Op zijn 24ste kreeg hij van de staat een beurs om te gaan studeren in de VS: het werd criminal justice. Bij terugkeer ging hij in zaken –met name in de telecom- en werd miljardair. Net als Berlusconi gebruikte hij zijn zakelijke sucessen als springplank naar de politiek en in 1998 richtte hij de partij Thai Rak Thai op: Thai houden van Thai. Voelt u ‘m aan? Een heel ander track record dan Abhisit! Dit schrijft de BBC over zijn politieke lijn: poorer voters liked his offers of cheap medical care and debt relief, his nationalist platform and his contempt for the “Bangkok eliteâ€. Maar daar stond tegenover dat Thaksin –net als Berlusconi- schaamteloos corrupt is en als een slager te keer ging tegen de moslim-separatisten in het zuiden van het land: vrachtwagens vol lijken, zo viel te lezen in ondermeer de Bangkok Post, reden af en aan.  In 2006 was hij reeds zo omstreden, dat de verkiezingen van dat jaar een farce kunnen worden genoemd. Hij bleef wel aan de macht maar werd in september afgezet via een militaire staatsgreep waarna een junta de macht overnam.
Het lijkt nauwelijks voorstelbaar dat deze staatsgreep kon plaatsvinden zonder medewerking en medeweten van de Amerikanen. De reden ligt voor de hand: Thaksin (foto) was een nationalist pur sang die niet in het gareel wilde lopen van de NWO en de Bilderbergers. Het vervolg van de gebeurtenissen laat dat ook zien. Eind 2007 namelijk besloot de junta –die overigens onder leiding stond van een vertrouweling van de koning- het land ‘terug te geven’ aan de democratie. Na chaotisch verlopen verkiezingen kwam een ingewikkelde coalitie aan de macht onder leiding van premier Samak. Echter, deze Samak bleek in feite te worden aangestuurd door Thaksin –vanuit het buitenland weliswaar omdat hij het land moest ontvluchten wegens dreiging van gevangenneming. Dus moest de hele machinerie opnieuw in werking worden gesteld om ook deze regering kapot te maken in opdracht van de NWO! Uiteindelijk moest Samak aftreden (september 2008) nadat het Hooggerechtshof had geoordeeld dat hij zich schuldig had gemaakt aan ‘belangenverstrengelingen’ door op te treden als vaste gast in een commercieel culinair programma op TV. Maar in de maanden daarvoor had de protestbeweging van de ‘elite’, de Yellow Shirts (officieel de PAD-beweging, People’s Alliance for Democracy), het land al weken lamgelegd door de belangrijkste luchthavens te bezetten. Immers: wat zou die hele staatsgreep en de junta-periode voor zin hebben gehad als Thaksin via een stroman alsnog aan de touwtjes kon blijven trekken? Dat de Yellow Shirts de bescherming genieten van het complete establishment, de rechterlijke macht incluis, blijkt wel uit het feit dat er nooit iemand is veroordeeld voor het lamleggen van de vliegvelden. Daar staat tegenover dat vele Red Shirts reeds zijn afgevoerd naar de gevangenis in afwachting van een proces waarbij kwalificaties als terrorisme niet worden geschuwd.
Met de aftocht van Samak was het pleit echter zeker niet beslecht. Sterker: toen begonnen de problemen pas goed! Want nu kwam een partijgenoot van Samak –en een voormalig minister uit diens kabinet- op het pluche: Somchai. Maar… dat was een zwager van Thaksin! Dat schoot dus niet op en de Yellow Shirts verhevigden hun campagne opnieuw, zelfs in die mate, dat Somchai de facto nooit in staat is geweest zijn functie naar behoren uit te voeren. Eind 2008 komt het –uiteraard geheel onafhankelijke- Hooggerechtshof opnieuw in actie en wordt de complete partij van Samak en Somchai, de PPP (Peoples Power Party) maar direct verboden. Er mocht immers niet nog een derde Thaksin-epigoon aan de macht komen!
Na een schimmig proces waarin groepen Thaksin-loyalisten in het parlement opeens ‘overlopen’ naar het andere kamp –de Democratic Party, de ‘elitepartij’- komt de Oxford-boy Abhisit op het pluche. Zonder verkiezingen. Dat kon dus gebeuren nadat de elite-machten drie kabinetten om zeep hadden geholpen:
-de regering-Thaksin in 2006 met een coup
-de (Thaksin) regering-Samak in september 2008 door ingrijpen van het Hooggerechtshof
-de (Thaksin) regering-Somchai in december 2008, weer met behulp van de hoge rechters.
Nu kunnen we wel begrijpen dat de Thai Rak Thai-beweging en zijn Red Shirts (de partij werd overigens in 2007 verboden verklaard door, u raadt het al, het Hooggerechtshof) er schoon genoeg van hebben!
Economische achtergronden
De politieke opkomst van Thaksin moet worden gezien tegen het licht van de grote economische crisis die Azie in 1997 trof en ook vele Thai, met name op het platteland, ver terug wierp in armoede. Thaksin beloofde deze getroffen boeren en ook getroffen bedrijfjes te helpen. Hiermee was het conflict met de NWO direct in gang gezet, want die hele Azie-crisis was nu juist compleet gemismanaged –ten koste van de getroffen landen waaronder Thailand- door NWO-instituties als de Wereldbank en het IMF. Toen vanaf 1997 de wereldeconomie en met name ook Thailand begon aan een ongekende opmars dankzij de globalization, was het uiteraard niet de bedoeling dat de vruchten daarvan door het hele Thaise volk zouden kunnen worden geplukt: alles moest natuurlijk wel in handen blijven van een pro-Westerse NWO-minded elite. De econonoom en nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz schrijft hierover in zijn laatste boek Freefall (2010): there is growing inequality in most countries of the World, and globalization is one of the factors that has contributed to this global pattern (blz. 191). Dat is inderdaad precies waar het om gaat bij de NWO-aangestuurde globalization: het vergroten van de kloof tussen have’s en have not’s! De Bilderbergers moesten er niet aan denken dat Thailand een super-machtig powerhouse zou worden met een enorm hoge levensstandaard, een soort Singapore in het groot! En dat dan allemaal ook nog eens onder leiding van een megalomane ‘Berlusconi van Bangkok’ die niet viel bij te sturen en alleen oog had voor de belangen van zijn eigen land! Stel je voor dat Thaksin gemene zaak zou gaan maken met Iran en met Brazilie en Venezuela…  De situatie in Thailand is wat dit betreft goed vergelijkbaar met die in Georgie waar de NWO ook een van ‘hun mensen’, de ‘Amerikaan’ Mikhail Saakashvili, op het pluche heeft geplaatst met opstanden en oorlogen tot gevolg. We hebben hier te maken met een van de geheime gevolgen van de globalisering: de NWO selecteert reeds vroegtijdig zijn ‘pionnen’ binnen landen waar ze greep op willen houden en ‘parachuteren’ deze pionnen vervolgens op het pluche. Het International Visitor Leadership Program (mede gefinancierd door de Rockefellers) waaraan ook ‘onze’ Jan Peter Balkenende deelnam (reeds in 1985) zou hierin een rol kunnen spelen.
