Staken in Nederland anno 2005

DE BIJDRAGE VAN DE FNV AAN ONZE ECONOMIE

Door Pamela Hemelrijk
?Hoe slechter het met Avebe gaat, des te beter is dat voor ons?. Aldus, vorige week in de Volkskrant, een van de stakers die het zetmeelconcern nu al twee weken lam leggen, op last van FNV Bondgenoten. De tuthola van de Volkskrant vroeg niet eens om een toelichting op deze zonderlinge uitspraak. Stakers hebben altijd gelijk: right or wrong, my union.
Hoe dan ook, de staker in kwestie kan tevreden in zijn handen wrijven: het gaat intussen verdomd slecht met het concern waaraan hij zijn broodwinning dankt. De staking heeft aan Avebe een schade berokkend van 20 miljoen euro. Plus een verlies van een half miljoen euro voor de aardappelboeren die hun oogst nu zien verrotten op het veld.

De hele staking is afgeroepen om voor 148 ontslagen werknemers een betere vertrekregeling af te dwingen. Een simpel rekensommetje leert dat je van de 20,5 miljoen die nu in rook zijn opgegaan alle 148 Avebe werknemers een oprotpremie had kunnen meegeven van 138.513 euro. En als de staking nog twee weken duurt, kom je uit op een vertrekpremie van 277.026 euro de man.
Dat geld is nu allemaal weg, maar dit vervult onze staker met grote voldoening. Want hoe slechter het met Avebe gaat, hoe liever het hem is; hij zegt het zelf. Dus het aller- allermooiste zou het in zijn optiek zijn als Avebe met man en muis failliet ging.
Laat dit even goed tot u doordringen: deze man verklaart zonder enige g?ne dat hij uit is op de ondergang van het bedrijf waar hij zijn brood verdient. En de Volkskrant vindt dat de gewoonste zaak van de wereld.
Het is zonneklaar: deze staker koestert slechts haat en verachting jegens het concern dat hem een salaris verschaft. Hij erkent Avebe niet als zijn baas. De enige baas die hij blindelings gehoorzaamt en aan wie hij 100 procent loyaal is, dat is de FNV. De organisatie die hem nog nooit een cent heeft uitbetaald, maar juist jaarlijks geld bij hem incasseert, in de vorm van contributie.
Volgens mij hebben we hier te maken met een variant van het Stockholm syndroom. De neiging van slachtoffers om zich met hun ontvoerders te identificeren. Hoe langer zij gekneveld en geblinddoekt in een kelder aan een bed geketend liggen, des te groter wordt hun sympathie en identificatie met hun cipiers.
De Volkskrant wist trouwens niet te vertellen hoeveel Avebe-werknemers er eigenlijk aan die staking deelnemen; offici?le cijfers waren niet bekend, aldus de Volkskrant, maar we moesten denken aan zo?n 50 procent. Ik heb even met Avebe gebeld om dat te verifi?ren, maar het blijkt in werkelijkheid 40 procent te zijn. Waarom heeft de Volkskrant daar eigenmachtig 10 procent aan toegevoegd? Willen ze soms voorkomen dat de lezer beseft dat een minderheid bij Avebe de lakens uitdeelt en het concern probeert te ru?neren, tegen de wil van de meerderheid in?
Een minderheid die de meerderheid zijn wil oplegt: dat moet FNV Bondgenoten bekend in de oren klinken. Want het is al sinds jaar en dag hun tactiek, mogen we wel zeggen. De FNV vertegenwoordigt zegge en schrijve 485.000 leden, oftewel 10,3 procent van de beroepsbevolking. En zelfs dat cijfer is nog zwaar geflatteerd, want het leeuwendeel van die leden bestaat uit gepensioneerden en werklozen. Het is vooral deze categorie leden die de koers bepaalt, want zij zijn degenen die de vergaderingen bezoeken omdat ze niks anders te doen hebben. In sommige bedrijfstakken is het zelfs nog veel erger: van de 800.000 werknemers in de uitzendbranche is slechts 1 (??n) procent lid van een vakbond.
Desalniettemin worden types als Lodewijk de Waal en Agnes Jongerius bij elk voorjaarsoverleg als een vorst verwelkomd, en de CAO?s die zij afsluiten worden hele bedrijfstakken door de strot gewurgd. Zelfs bedrijven waar geen hond lid is van de bond, of bedrijven waar de werknemers best met minder genoegen willen nemen omdat zij meer waarde hechten aan het voortbestaan van hun fabriek dan aan een loonsverhoging die hun baas zich niet kan veroorloven, zelfs die bedrijven moeten gehoorzamen aan de nukken en grillen van dat handjevol FNV-ers. Die er openlijk voor uitkomen dat het hun vooropgezet doel is om het bedrijfsleven zoveel mogelijk schade toe te brengen.
Met zo?n terreursysteem hoeft het niemand te verbazen dat bedrijven bij bosjes op de fles gaan en de werkloosheid steeds verder toeneemt. De FNV bevordert de werkloosheid. Zou de FNV dat nou werkelijk zelf niet in de gaten hebben, of is er opzet in het spel?
Ik hou het op het laatste. En wel hierom. Ten eerste hun onverholen haat tegen het bedrijfsleven in het algemeen (?Hoe slechter het gaat met Avebe, des te beter is dat voor ons?). Maar ten tweede is het voor de bond voordelig om zoveel mogelijk mensen aan het arbeidsproces te onttrekken. Als het aanbod op de arbeidsmarkt schaars is, gaan de lonen namelijk vanzelf omhoog. Een werkgever kan dan niet meer zeggen: jij vraagt teveel loon, voor jou een ander; liefhebbers genoeg. Hij moet nemen wie hij krijgen kan.
Dat is voor de vakbond een paradijselijke situatie. Als er maar genoeg mensen in de WAO de WW en de VUT zitten te niksen, dan hoeft zij geen dure stakingen meer te financieren om loonsverhogingen af te dwingen! Want dat handjevol werknemers dat nog w?l beschikbaar is, daar wordt dan door werkgevers om gevochten. En als het aanbod schaars is, dan stijgt de prijs, zoals bekend. Hoe meer structurele werkloosheid hoe liever. Want dan stijgen de lonen, en daar is het de bond om begonnen.
Het kan niet anders of de FNV weet donders goed dat zij met haar minderheidsterreur de economie ru?neert. Zo zwakbegaafd zijn ze daar ook weer niet. Er blijft dus maar ??n verklaring over: ze doen het expres. Het liefste zouden ze willen dat de hele Nederlandse beroepsbevolking werkloos was. Dan stijgen de lonen de pan uit, en bereikt de organisatiegraad weer ongekende hoogten, daar kun je vergif op innemen. De FNV kan vervolgens, gewoontegetrouw, haar vervijfvoudigde contributie-opbrengst weer gaan vergokken op de beurs.