Pedo-netwerken: intimidatie van journalisten
News is everything someone wants to suppress. All the rest is advertisement. Dit citaat, afkomstig van een hoofdredacteur van een leading Amerikaans TV-network, stond ooit in The Economist als eerste zin van een artikel over de journalistieke teloorgang van de oude media. Het is de spijker op de kop. De stelling stelt ons bovendien in staat de logische vervolgstelling te formuleren: the more something is news, the more will it be suppressed. De journalistieke praktijk laat zien dat de juistheid van deze stelling aan de hand van tal van voorbeelden kan worden aangetoond: hoe groter het ‘nieuws’ dat de journalisten op het spoor zijn, hoe feller de ‘onderdrukkingsmechanismes’ gaan werken. Denk bijvoorbeeld maar eens aan de kolderieke verwikkelingen bij de BBC in Engeland toen daar vraagtekens werden gezet bij de claim van Blair dat Saddam beschikte over WMD’s, of, dichter bij huis, aan de lotgevallen van onderzoeksjournalist Alexander Nijeboer die oud-minister Job de Ruiter in verband bracht met kindermisbruik. Als het nieuws really big is, wordt de journalist in kwestie in de regel linksom of rechtsom kalttgestellt. In het licht van deze inleiding is het van belang wat nader in te gaan op de lotgevallen van de journalisten die hebben bericht over de pedofielen-netwerken van de ‘boven ons geplaatsten’. Waarbij natuurlijk steeds weer geldt: hoe harder de intimidaties, hoe sterker de aanwijzingen dat deze netwerken de facto bestaan. Het begon direct goed bij onze zuiderburen op dit punt. Begin 1980 komen de eerste aanwijzingen en feiten op tafel dat er op het gebied van kindermisbruik bij onze zuiderburen iets very seriously mis is: de Roze Baletten, de ‘voorlopers’ van het Dutroux-pedofielennetwerk waarover de X-getuigen zoveel te vertellen hebben. Op 5 juli 1981 gaan de redactielokalen en de drukkerij van het wekblad Pour dat over de Baletten wil berichten in vlammen op.
Journalisten die in Belgie over de X-files wilden schrijven op een manier die ‘in strijd was’ met de officiele lijn verging het niet veel beter. BBC-reporter Olenka Frankiel die zich verregaand verdiepte in de zaak-Dutroux en de X-files zegt hierover: the truth is that those journalists who tell the story complain that they have been harassed, sacked, threatened and many say they have been forced to stop reporting on this issue to continue working. Het Q and A met Frankiel op de BBC-site over de X-files is trouwens bijzonder interessant om te lezen, met name voor die mensen die nog altijd denken dat hier sprake is van een ‘controverse’ tussen ‘believers’ en ‘non believers’. Meer specifiek heeft de webmaster nog geen contact kunnen leggen met Belgische journalisten zelf om hun intimidatie-ervaringen uit eerste hand te kunnen optekenen (ze zijn van harte uitgenodigd zich te melden!) -de emails die hij stuurde bleven nog onbeantwoord- maar kreeg wel een alarmerend bericht van de prinses Jacqueline de Croy, de voorzitter van de Werkgroep Morkhoven die de strijd aan heeft gebonden tegen kindermisbruik (en ook zelf weer het slachtoffer werd van zeer verregaande intimidaties). De prinses laat het volgende weten: I have learned of the threats by a guy close to Scotland Yard. He told me that after telephone calls, journalists who where favourable to Regina, would change and write articles with information opposite to their sources. I was told that Marie-Jane Van Heeswijck had so much threats that she left Belgium to work in Germany. But it is important you contact her and check what has exactly happened, because I don’t trust the person who gave me the information. Van Heeswijck is een van de journalisten die het geruchtmakende boek schreven De X-dossiers, wat Belgie niet mocht weten over de zaak-Dutroux. Een andere is Douglas de Coninck die zelfs nog ooit gastspreker was op een congres over onderzoeksjournalistiek in Belgie.
