P. KALBFLEISCH (NMA) IN COMPLOT

Lees de laatste ontwikkelingen op Schipholwanbeleid * Bestel het laatste boek van Jan Poot

De voorzitter van het bestuur van de NMa, de Nederlandse Mededingingsautoriteit Pieter Kalbfleisch, stond aan de wieg van het grootste juridische schandaal ooit in Nederland, de Chipshol-affaire waarin de uiterst succesvolle concurrent van Schiphol stelselmatig werd gesloopt door een mafiose samenzwering van corrupte ambtenaren, advocaten, accountants, onderzoekers, politici en zelfs rechters. Rechter Hans Westenberg is inmiddels ontmaskerd als corrupt en meineedig, al weigert het OM vooralsnog vervolging tegen hem in te stellen en werd hij zelfs beloond met 75.000 Euro ‘smartengeld’.  Maar het was Pieter Kalbfleisch wiens juridische loopbaan geheel is verknoopt met die van Westenberg die er destijds als bestuurder van de rechtbank Den Haag voor heeft gezorgd dat zijn corrupte collega als hitman voor de Staat op het Chipshool-dossier kwam te zitten en bleef zitten, ook nadat reeds in 1994 overduidelijk aan het licht kwam dat Westenberg totaal corrupt is. Chipshol heeft inmiddels bij verzoekschrift laten weten Kalbfleisch onder ede te willen horen over zijn rol in de affaire [backgrounds]. Hieronder volgt de passage uit het recente boek Doodzonde tegen de Rechtstaat [bestel hier] van Chipshol-oprichter Jan Poot over Kalbfleisch:

Waaraan had Chipshol het te danken dat Westenberg sinds 1994 de rechter werd in het conflict met Van Andel [een Trojan Horse die in Chipshol was gepenetreerd om de onderneming te slopen]? Welnu, Van Andel heeft daar zelf voor gezorgd. Beter gezegd: het werd geregeld door zijn vriend, destijds rechter en coordinerend vice-president van de rechtbank Den Haag, mr. Pieter Kalbfleisch. Al enige jaren ben ik in het bezit van een geheime brief waaruit blijkt hoe de vork in de steel zat:

HET RECHT MOET IMMERS ZEGEVIEREN

J. W. Westenberg en P. Kalbfleisch (nu directeur NMa) waren ongeveer 20 jaar geleden beiden collega’s bij de rechtbank Haarlem, te weten in de functie van rechter. Beiden -collega’s dus en inmiddels ook bevriend geraakt- hebben gesolliciteerd bij de rechtbank Den Haag en zijn daar vlak na elkaar tot vice-president benoemd.
Dikke vrienden van P. Kalbfleisch zijn de broers Harry en Jan-Jonathan van Andel, daar deed P. Kalbfleisch -die talloze nevenfuncties had- ook zaken mee.
Toen de heren Van Andel met de zaak, waarover uw artikel gaat [bedoeld is het artikel De Liegende Rechter van de hand van Stan de Jong in Nieuwe Revu] in de problemen geraakten hebben zij daarvoor mr. P. Kalbfleisch benaderd. Zij hebben hem om een oplossing van dit conflict gevraagd. Omdat P. Kalbfleisch deze zaak zelf vanwege belangenverstrengeling en vriendschap met de heren van Andel niet kon doen, heeft hij zijn collega en vriendje J.W. Westenberg gevraagd deze zaak als rechter te behandelen en zo is het ook gegaan. Geen haan die daar naar zou kraaien en zo kon er ook nog invloed worden uitgeoefend. Ook een ander vriendje, te weten Boukema, advocaat te Amsterdam, heeft zich op verzoek van P. Kalbfleisch met de zaak ingelaten.

De boezemvrienden Westenberg en Kalbfleisch waren beiden eerder rechter te Haarlem. Gelijktijdig werden zij in 1994 vice-president van de Haagse rechtbank. Beiden hebben landsadvocaat mr. Henk Jan Boukema als raadgever. Rechter Kalbfleisch maakte in 2003 een fantastische promotie met zijn benoeming tot directeur van de NMa. Heel trots is hij op zijn fantastische relatie met Euro-commissaris mevrouw Neelie Kroes, voormalig minister van Verkeer en Waterstaat. Westenberg schopte het echter niet verder dan aanvoerder van een zogenoemde ‘vliegende brigade’ die rechters moet bijspringen. Of dat ook een promotie was valt te betwijfelen. Hij kreeg deze functie namelijk na mijn verzoek in 1997 tot zijn wraking nadat hij voor de vierde keer een procedure inzake Chipshol wilde voorzitten. Op zijn ondergang zal ik in deel 3 nog uitgebreid ingaan.

De aanleiding voor mijn verzoek tot wraking was dat Westenberg zichzelf tot voorzitter benoemd had in de bodemprocedure over zijn bizarre KG-vonnis van 3 mei 1996, een voor Chipshol dodelijke uitspraak. Op dat vonnis kom ik later nog uitgebreid terug. Westenberg wilde ook de bodemprocedure voorzitten en beoordelen, terwijl het gebruikelijk is dat een andere rechter dat doet, zoals het hoort uiteraard.

Westenberg liet later persrechter mr. E. Numann in een ingezonden brief in NRC Handelsblad d.d. 19 april 1997 publiceren dat ik hem zelf verzocht zou hebben als mijn rechter op te treden. Hij schreef letterlijk:

Vanaf eind 1994 had Westenberg zich mede op verzoek van Poot intensief bezig gehouden met de door Poot en van Andel over en weer aangespannen procedures. Omdat hij daardoor in de zeer omvangrijke dossiers van deze gecompliceerde problematiek goed was ingevoerd, leek het hem gewenst hem het pleidooi in de bodemzaak te laten voorzitten. Voorafgaande aan de pleidooien werden de partijen ervan in kennis gesteld dat dit op deze praktische gronden geschiedde.

Een pertinente leugen. Ten eerste zou ik wel heel dom zijn een overduidelijk partijdige rechter, die in het KG het doodvonnis over Chipshol had uitgesproken, te verzoeken om Chipshol in de bodemprodecure de genadeslag toe te dienen. Maar verder stond ik er ook versteld van dat persrechter Numann namens Westenberg rustig durfde te beweren dat ik mijn eigen rechter had kunnen benoemen! Zou dat inderaad mogelijk zijn in de rechtsstaat Nederland? Voor mij is dat niet mogelijk en voor u, lezer, evenmin. Voor staatsbedrijf Schiphol cs. blijkt deze mogelijkheid echter wel te bestaan: rechter Monster en zijn collega’s die bij de rechtbank Haarlem zowel de provincie Noord-Holland als luchthaven Schiphol tot schadevergoeding hadden veroordeeld, werden zonder slag of stoot vervangen door mr. Ruitinga die zich zou ontpoppen als een tweede Westenberg, uitvoerig belicht in deel 3.

Ik kon het niet geloven. Pas bijna 10 jaar na dato vernam ik uit de genoemde geheime brief hoe Harry van Andel in staat was dankzij tussenkomst van Kalbfleisch om Westenberg op de zaak te krijgen. Net zo’n openbaring was het voor mij om, ook bijna 10 jaar later, mr. Numann nota bene in een getuigenverhoor onder ede eindelijk te horen verklaren, dat niet hij de ingezonden NRC-brief had opgesteld maar rechter Westenberg himself en dat hij slechts zijn handtekening eronder had gezet! Wat een bedrog, nota bene niet van een man maar van twee complotterende rechters! Deze persrechter moet toch drommels goed weten -iedere Nederlander wordt verondersteld de wet te kennen, dus zeker een (pers)rechter- dat iemand niet zijn eigen rechter kan kiezen en benoemen. Waarom zette hij dan toch klakkeloos zijn handtekening onder deze door Westenberg opgestelde brief? Terzijde: dit onderstreept eens te meer het belang van een getuigenverhoor bij het boven water krijgen van de waarheid. En het geeft ook aan waarom onze tegenpartijen zich daar steeds tegen verzetten en tot op heden al onze vier verzoeken tot getuigenverhoren zijn afgewezen met als drogreden dat Chipshol ‘daarbij geen belang zou hebben’.

Ondanks zijn bedrog is mr. Numann gepromoveerd tot lid van de Hoge Raad. Ik houd mijn hart vast, aangezien dit lid van de HR het verzoek om cassatie van de luchthaven moet beoordelen [van het genoemde vonnis van rechter Monster]. Schiphol is immers veroordeeld tot betaling van 19 miljoen Euro schadevergoeding aan Chipshol in verband met het onterechte bouwverbod van 2003 op ons Groenenbergterrein. Weliswaar heeft de luchthaven beide bouwverbodprocedures inzake de artikelen 50 en 55 van de Luchtvaartwet verloren, maar zij vecht dit tot in hoogste instantie aan: haar gebruikelijke vertragingstaktiek. Opvallend daarbij is dat een verkeerde rechter telkens van hogerhand de kans krijgt door te gaan met zijn verkeerde praktijken en vonnissen en dat goede rechters worden afgezet.

Commentaar:
De groteske en onvoorstelbare leugen van raadsheer Numann (uit de pen van Westenberg) in de NRC-brief lijkt slechts te kunnen worden verklaard vanuit de psychologie. Het Westenberg-kamp was bang dat hun bedrog -selectie van een rechter door een belanghebbende partij- aan het licht zou komen. Zo bang, dat het in een wanhopige en panische ‘vlucht naar voren’ besloot de zaken 180 graden om te draaien: niet het kamp Schiphol/Van Andel had de rechter uitgekozen, nee, dat heeft Poot zelf gedaan! Het kwade geweten van deze bende ongehoorde criminelen dreigt hen na al die jaren dus alsnog in te halen!