Ook De Brauw betrokken bij Parmalat

TOPADVOCATEN KOMEN IN GEVARENZONE

In het schandaal rond het Italiaanse zuivelconcern Parmalat komen na de top van het bedrijf zelf, een reeks grote investeringsbanken en de accountants van Grant Thornton en Deloitte ook steeds meer advocatenkantoren in de gevarenzone terecht. Vast staat dat ook de rol die zij hebben gespeeld deze grootste fraude uit de mondiale bedrijfsgeschiedenis mede mogelijk heeft gemaakt.
Het grootste deel van de schuld van rond de 10 miljard Euro van Parmalat bestaat uit obligatieleningen. Vast staat dat vanuit Nederland voor minimaal 4 miljard aan obligaties is uitgegeven. Verder zijn er nog weinig harde gegevens omdat deze obligatieleningen werden weggezet bij grote institutionele beleggers, de zogeheten ‘private placements’. Hierbij bestaat slechts een beperkte of helemaal geen prospectusverplichting zoals bij plaatsingen op de open kapitaalmarkt.

Parmalat gaf de ‘Nederlandse’ obligaties uit vanuit enkele vennootschappen, vooral vanuit Parmalat Finance Corporation (PFC). Een van de directiezetels van PFC wordt bekleed door Forum, een ‘virtueel’ trustkantoor dat weer eigendom is van het advocatenkantoor Nauta Dutilh. De managing partner van Nauta, Joan van Marwijk Kooij, is directeur bij Forum, samen met partner Gerard Carriere. Forum bestuurde PFC en de andere Parmlat-vennootschappen weer via een ander trustkantoor, Amaco.
Het spreekt voor zich dat Parmalat ook client is bij Nauta. Van Marwijk Kooij heeft dit ook bevestigd in Het Advocatenblad. Tevens zei hij dat Nauta heeft geadviseerd over de obligatieleningen ’tot december 2002′. Gezien de huidige stand van zaken in ‘Parmalatgate’ kan moeilijk anders worden geconcludeerd dan dat deze obligatieleningen frauduleus van opzet waren omdat het management geweten moet hebben dat de schulden nooit zouden kunnen worden terugbetaald. Een van de ‘zekerheden’ van het bedrijf bestond immers uit een bankrekening met 4 miljard dollar op de Kaaimaneilanden die gefingeerd bleek. Daarnaast wordt het door deskundigen ‘absurd’ genoemd dat een bedrijf dat claimt over zulke grote reserves te beschikken ook nog eens voor miljarden leningen aangaat. Op dit punt hadden de adviseurs (met name de accountants)volgens deze deskundigen so wie so al ‘op tilt’ moeten slaan. De internationale kapitaalmarkt is kortom op ongekende schaal bedrogen door Parmalat. De AFM heeft (20 januari) inmiddels aangekondigd de Nederlandse Parmalat-vennootschappen te gaan onderzoeken. Dit betekent dat ook Nauta wordt onderzocht: via Forum bekleedt het immers directiezetels bij alle drie de vennootschappen in kwestie. In de geschiedenis van de Nederlandse advocatuur is zoiets nog niet eerder voorgekomen.
Heeft Nauta Dutilh door deze obligatieleningen mede mogelijk te maken een instrumentele rol gespeeld bij deze megafraude? Heeft het onderzocht of de obligatieleningen wel ‘reeel’ waren? Waarschijnlijk niet, want dan zou het de zaak hebben moeten afblazen en zou het een groot bedrag aan fees zijn misgelopen.
In het blad Legal Week wordt een partner van een advocatenkantoor geciteerd. Hij relativeert de onderzoeksplicht van advocatenkantoren en zegt: “Het zou unfair zijn advocaten op dit alles af te rekenen; zij mochten er immers vanuit gaan te kunnen vertrouwen op de door de accountants goedgekeurde stukken van Parmalat.”
Fees in dit soort transacties worden in de wereld van de investment banking berekend volgens een geheim model, de ‘Lehman-formule’, bedacht door investment bank Lehman Brothers. In de praktijk komt het neer op een ‘contingency’ van 0,5-2,5% van de waarde van de deal. Stel dat Nauta heeft geadviseerd bij obligatieleningen ter waarde van 1 miljard Euro tegen een contingency van 1%. Dan beurt het aan fees 10 miljoen Euro. Dat investeringsbanken volgens deze formule werken is zeker, maar binnen de advocatuur in Nederland is dat nooit vastgesteld. De kantoren zelf zeggen nog altijd dat ze werken op basis van een uurtarief.
De fees die de investeringsbanken en advocatenkantoren hebben opgestreken uit Parmalat zijn zwaar besmet, zoveel is duidelijk. In hoeverre Nauta ‘liable’ is hangt ook af van de door Van Marwijk Kooij genoemde datum van december 2002. We weten immers niet hoeveel van de miljarden daarvoor zijn uitgeschreven en hoeveel daarna.
Op dit punt is er echter interessant nieuws te melden: ook De Brauw Blackstone Westbroek en Clifford Chance hebben geadviseerd bij obligatieleningen. Dit lezen we althans op de websites van Legal Week en Legalmediagroup. Onduidelijk is of ze voor Parmalat zelf adviseerden of voor de begeleidende banken. Zouden zij verantwoordelijk zijn voor de leningen van na december 2002? Tom de Waard van Clifford Chance in Amsterdam laat weten dat Parmalat als client niet voorkomt in hun zoeksysteem. Wordt vervolgd.