Ombudsman weert stuk over eigen falen
Grote commotie in de zaak-Spijkers: de Universiteit van Amsterdam heeft een onderzoek gepresenteerd naar het functioneren van de overheid in deze affaire en kwam tot verbijsterend harde conclusies, met name over de grove en consequente wijze waarop diverse overheidsinstanties de normen van onze rechtsstaat hebben geschonden. NOVA besteedde gisteren aandacht aan het rapport. Een van de partijen waarmee met name de vloer wordt aangeveegd is onze nationale ombudsman Alexander Brenninkmeijer. In plaats van zijn werk te doen als ombudsman en de overheid te controleren heeft hij in deze affaire geopereerd als belangenbehartiger van met name Defensie dat maar een doel had: het kapotmaken van klokkenluider Spijkers. Juist dit ‘veraad’ van de ombudsman aan zijn bij wet vastgelegde taak is verbijsterend en schokkend te noemen. Maar Brenninkmeijer gaat (het lijkt nauwelijks mogelijk) nog verder, zo meldt een klokkenluider rond het onderzoek van de UvA deze website. Want het onderzoek van de UvA dat thans wordt gepresenteerd in het blad…
Openbaar Bestuur (dat 7 maart uitkomt) was aanvankelijk bestemd voor het (in veel hoger aanzien staande) chique Nederlands Juristenblad (NJB). “Het zou 27 februari uitkomen, een enorm stuk van 5000 woorden. Alle punten en komma’s waren al besproken. Maar toen ging het allemaal opeens niet door. Ombudsman Brenninkmeijer is ook lid van de redactie van het NJB. Hij heeft zijn veto uitgesproken over de publikatie.” Dit gaat wel erg ver: de Nationale Ombudsman die eerst zijn wettelijke taak verzaakt om de overheid die hij juist moet controleren in bescherming te nemen en vervolgens ook nog eens misbruik maakt van een belangenverstrengeling om zijn miskleunen uit de media te houden. Nederland anno 2008.
De reactie van Alex Brenninkmeijer: “Ik heb geen enkele rol gehad bij de besluitvorming rond het artikel omdat ik mij reeds direct heb verschoond.”
De reactie van het NJB bij monde van redactiesecretaris Caroline Lindo: “Toen het stuk bij ons werd ingeleverd telde het 12.000 woorden. Dat is veel te lang, onze maximale lengte is 5000 woorden. Bovendien vonden we dat er in het stuk veel te veel waardeoordelen stonden, het was allemaal te ethisch, niets deugde, dat maakte het nogal saai, we wilden de feiten voor zichzelf laten spreken. We hebben het stuk teruggestuurd met het verzoek of het kon worden ingekort en aangepast, maar daaraan werd onvoldoende voldaan. Zo telde de nieuwe versie inclusief noten nog 11.000 woorden. Toen heeft de redactie het afgekeurd. Alex Brenninkmeijer heeft zich hierbij als redacteur steeds verschoond. Op de beslissende vergadering was hij niet eens aanwezig maar zat hij in zijn huisje in Frankrijk. Het NJB juicht kritische artikelen juist extra toe. Dat maakt het extra triest dat het in dit geval zo gelopen is.”
