Koekje van eigen deeg voor Partij voor de Allochtoon

PARTIJ V D ALLOCHTONEN NU ZELF TEN PROOI AAN ETNISCHE TWISTEN

door Pamela Hemelrijk
Leedvermaak is onfatsoenlijk, zegt men, maar hou je gezicht maar eens in de plooi als de Partij van de Allochtonen het zelf aan de stok krijgt met haar eigenste knuffelallochtonen. Het gevreesde “wij-zij-denken”, waar de Partij zo verwoed tegen streed, teistert nu ook de eigen gelederen: de PvdA fractie in de Rotterdamse deelgemeente Feijenoord is verdeeld in twee kampen. Een wit kamp en een zwart kamp. Multikul propageren is een stuk gemakkelijker dan het zelf in de praktijk brengen, dat blijkt maar weer.
Vier van de 14 soci’s in de deelgemeente Feijnoord hebben namelijk hun goedkeuring onthouden aan het nieuwe dagelijks bestuur. Weg meerderheid. En dat terwijl de witte deelburgemeester (Dagmar Oudhoorn) en de twee van buitenaf geïmporteerde witte wethouders (Robbert Baruch en René Kronenberg) hun koffers al hadden gepakt, en hun naamplaatjes al op de deur van hun werkkamer hadden geschroefd! En nu ging het hele feest niet door!

De stemming is geheim, dus harde bewijzen ontbreken. Maar de Partijleiding windt er geen doekjes om: het zijn die vermaledijde Turken in de fractie geweest, die roet in het eten hebben gegooid! Zij willen zelf op het pluus, de indringers! Een Turkse opstand, dat is het!
De PvdA fractie bestaat namelijk, dankzij de verwoede campagne in koffiehuizen en moskeeën, voor bijna de helft uit Turken. Zes van de veertien, om precies te zijn. De Turken ontkennen dat ze achter deze coup zitten, maar De Partij vertrouwt ze voor geen cent, en wil nu de hele fractie aan de Zaanse verhoormethode onderwerpen. ( “Ve haf our vays you know, to make you talk!”)
Misschien moeten die zes Turkse fractieleden maar eens een klacht indienen bij een van de antidiscriminatiebureau’s waar Rotterdam, dankzij de PvdA, zo rijk aan is. Ik geef ze een goeie kans. Ten eerste zijn zij collectief gepasseerd voor een wethouderspost, en dat nog wel door een partij die al sinds jaar en dag propageert dat werkgevers beboet moeten worden als ze niet genoeg allochtonen in dienst nemen. En dan de ongenuanceerde, bevooroordeelde, om niet te zeggen haatzaaiende taal die de witte partijbonzen nu bezigen: “Een Turkse opstand”, briest het witte partijkader. De uitgerangeerde wethouder Baruch spreekt van “een mes in mijn rug”. Peter van Heemst zegt “zich diep te schamen” voor het gebrek aan fractiediscipline bij de verraders. Ook PvdA kopstuk Ruud van Middelkoop is laaiend op de perfide Turken, al krijgt hij het woord Turk – oudergewoonte – nog steeds niet over zijn lippen: “Dit moet een unicum zijn in de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Zo onbeschoft! Het ontbreekt enkelen in de fractie aan het prilste begin van politiek fatsoen. En gewoon fatsoen ook trouwens.”
Krasse taal, geef toe, voor een gepatenteerd strijder tegen discriminatie. Er zijn wel mensen om minder wegens het beledigen van een bevolkingsgroep voor de strafrechter gesleept.
Ik wil wedden dat het Turkse en het niet-Turkse deel van de fractie elkaar intussen niet eens meer groeten, laat staan dat ze ooit nog eendrachtig gaan samenwerken aan Een Wonderschone Toekomst voor Kleurrijk Feijenoord. Het wachten is nu slechts op de eerste onvervalste etnische knokpartij in de Feijenoordse fractiekamer van de PvdA.
En dan te denken dat dit nog maar het begin is. In de progressieve Rotterdamse gemeenteraad zullen zich binnenkort precies dezelfde taferelen gaan afspelen, daar kunnen wij vergif op innemen. Ik hoor Van Heemst nu al jammeren dat hij van zijn eigen moslims een mes in de rug heeft gekregen, en dat allochtonen nu De Partij proberen te kapen die hen alleen maar een rol als stemvee had toegedicht. Dat zij met die rol wel eens geen genoegen zouden kunnen nemen, en hun plaats in het machtscentrum met harde hand zouden opeisen, daar heeft de campagneleiding blijkbaar nooit rekening mee gehouden. Terwijl je dat toch op je vingers kon natellen.
Jammer dat Pim Fortuyn dit niet meer heeft mogen meemaken. Wat zou hij gebulderd hebben van het lachen.