Kees Lunshof was lid pedo-netwerk
Hiermee verklaring voor het Telegraaf-berufsverbot tegen webmaster!
Kees Lunshof, voormalig lid van de hoofdredactie van De Telegraaf, maakte deel uit van het Nederlandse pedofielen-netwerk onder ‘leiding’ van Joris Demmink. Dat melden twee bronnen: een ‘AIVD-informant’ en een medewerker van Justitie. Via deze link een overzicht van het pedofielen-netwerk in kwestie dat zich niet alleen bezig hield met kindermisbruik, maar ook met ‘import’ van kinderen uit ondermeer Oost-Europa en met sadisme. Kees Lunshof overleed op 19 november 2007 aan kanker. Opvallend is dat hij als nimmer een journalist eerder in de Nederlandse geschiedenis op een voetstuk werd geplaatst: zo betrachtte de volledige tweede kamer enige minuten stilte om de pedofiel te ‘herdenken’ en werd er zelfs een ‘Kees Lunshof-lezing‘ in het leven geroepen onder het wapperend banier van het Ministerie van Algemene Zaken. MP Balkenende sprak bij gelegenheid van de eerste lezing de woorden: “Alleen een overheid die eerlijk en open is over wat wel en niet kan, behandelt burgers als volwassen mensen.” Deze website was reeds eerder op de hoogte gebracht van de nauwe banden tussen Kees Lunshof en Joris Demmink. Oud-minister Hilbrand Nawijn maakte in een interview met toenmalig Panorama-journalist Fred de Brouwer reeds melding van
een verhouding tussen Kees Lunshof en de heer Felix Rhodius, toenmalig hoofd van het Kabinet van de Koningin. De affaire krijgt waarlijk monsterlijke en demonische proporties als we ons realiseren dat op het moment dat Telegraaf-journalisten Joost de Haas en Bart Mos berichtten over ‘justitiele doofpotten’ en ‘pedofielen-netwerken van hooggeplaatsten‘ een lid van hun eigen hoofdredactie deel uitmaakte van genoemd netwerk van sadistische kindermisbruikers. Later nam Joos de Haas het in een opmerkijk stuk -dat thans ook in een geheel ander daglicht komt te staan- op voor Joris Demmink. Geldt hier het adagium: de aanval is de beste verdediging, zoals ook aan de orde lijkt te zijn bij de excessieve eerbewijzen waarmee Lunshof na zijn dood werd overladen en die in geen enkele redelijke verhouding staan met zijn leven (hij werd door vrijwel iedereen gehaat en veracht als een arrogante blaaskaak)?
Thans wordt ook duidelijk waarom De Telegraaf coute que coute wilde voorkomen dat uw webmaster bij Wakker Nederland in dienst trad: op het moment dat hij in bespreking raakte met De Telegraaf over de functie van correspondent ZO-Azie was hij reeds lange tijd bezig met de affaire-Demmink en het Nederlands pedofielen-netwerk. Bovendien komen er steeds meer aanwijzingen dat dit netwerk ook in Thailand actief was. Het risico dat uw webmaster de Telegraaf-coryfee zou ontmaskeren als een sadistische pedofiel werd blijkbaar te groot geacht. Hiermee geeft de huidige hoofdredacteur Sjuul Paradijs tevens een fraaie proeve van waar zijn werkelijke prioriteiten blijkbaar liggen. De Telegraaf zelf noemde Lunshof bij diens overlijden ‘een kroonjuweel’.