U betaalt de advocaat van het pedo-netwerk!

Harro Knijff, partner van De Brauw Blackstone Westbroek, het absolute elite-kantoor van Nederland, staat het Nederlandse pedofielen-netwerk bij als dat wordt aangevallen door journalisten die het maatschappelijk relevant achten te berichten over delicten die mogelijk zijn gepleegd door de ‘boven ons gestelden’. Knijff doet dit in opdracht van Joris Demmink en trad eerder ook op voor de mogelijke pedonetwerk-leden Job de Ruiter en Hans Holthuis. Nu heeft -het behoeft niet eens te worden gezegd- iedereen recht op een advocaat dus ook de leden van het pedo-netwerk, maar er zijn op dit punt toch wel enkele opmerkingen te maken die de rechtsbijstand door Knijff in een verrassend daglicht plaatsen. Primo: het is de belastingbetaler die opdraait voor de rekeningen van Knijff en die mogen er zijn. Laat het even tot u doordringen, ga er even voor zitten: iemand als Joris Demmink ontvangt dus van de Staat een riant inkomen om de rechtsstaat te dienen. Maar hij zet deze middelen in -zoals zijn dienstauto- om zoveel mogelijk minderjarige jongens te verkrachten. Dus in plaats van het recht te dienen, schendt hij het recht, en dat allemaal op kosten van de belastingbetaler. En als Demmink dan dankzij wakkere journalisten tegen de lamp dreigt te lopen, ja dan begint de Nederlander pas echt goed met het trekken van de poeplap, want ook de declaraties van Knijff die de journalistiek het zwijgen moeten opleggen worden met gemeenschapsgeld betaald. Zo bracht Knijff het Ministerie van Justitie ruim 12.000 euro in rekening voor de zaak die hij namens Demmink aanspande tegen het NOS Journaal bij de Raad voor de Journalistiek. Een vergelijkbaar bedrag toucheerde Knijff voor zijn bijstand, ook voor de Raad, van Hans Holthuis die zijn hulp inriep om de pedo-beschuldigingen in Nieuwe Revu te ‘neutraliseren’. Nog veel meer geld streek Knijff op…

-een kleine 20.000 euro- voor het bijstaan van Job de Ruiter (Ministerie van Defensie) in een KG naar aanleiding van een pedo-beschuldiging in een boek van Alexander Nijeboer die deze bedragen overigens boven tafel kreeg na een beroep op de WOB. Dat is al bijna een halve ton gemeenschapsgeld aan kosten voor Knijff. Maar het bedrag is in werkelijkheid natuurlijk nog veel hoger, want alle activiteiten van Knijff voor Demmink die worden beschreven in de Runderkamp-papers -onderhandelingen met Panorama, Gay Krant, NOS, besprekingen op zijn kantoor, op het ministerie- zullen geleid hebben tot declaraties ten bedrage van minimaal een ton. Het pedo-netwerk, zo mogen we concluderen, begint een serieuze factor te worden in onze economie! Secundo: Knijff is niet zomaar een advocaat, maar een van de beste van Nederland, een echte fixer, oud-rechter ook, oud-deken van de Orde van Advocaten, iemand die meer gewicht in de schaal weet te leggen dat de doorsnee raadsman. Met zijn hele high-profile kantoor achter zich (dat ondermeer ook HM koningin Beatrix tot cliente heeft) weet Knijff zoveel druk te zetten, dat hij met gemak in staat is de waarheid ‘weg te toveren’ in het belang van zijn clienten. Dat zijn acties tot gevolg hebben dat er een onbekend aantal kinderen meer zal worden misbruikt dan wanneer het recht zijn loop zou krijgen, speelt daarbij geen enkele rol. Het pedo-netwerk heeft dus niet alleen de beschikking over ongelimiteerde geldelijke middelen voor rechtsbijstand, maar ook nog eens over een ‘super-advocaat’ die voor de gewone Nederlander niet is weggelegd. Tertio: het spel wordt niet eerlijk gespeeld, mede ook door toedoen van Knijff. Immers: tegen een dergelijke opeenhoping van macht en middelen is geen enkel kruid gewassen en kan geen journalist partij bieden. Alexander Nijeboer bijvoorbeeld die Knijff tegenover zich aantrof in de zaak van Job de Ruiter, heeft zijn huis moeten verkopen en een fundamentele aanslag moeten toestaan op zijn manier van leven. Dit heeft meer met intimidatie te maken dan met advocatuur zoals het bedoeld is. Maar het is nog erger, want rechters zijn niet zelden partijdig of hebben zware belangenverstrengelingen, altijd richting Knijff en zijn clienten natuurlijk. Zo was mr. R. Loeb de voorzitter van de Raad voor de Journalistiek die de klacht van Demmink tegen het NOS Journaal gegrond verklaarde, als lid van de Raad van State een oud-collega van Piet-Hein Donner die Demmink heeft benoemd en een soort van ‘ondergeschikte’ van Demmink zelf, SG van het Ministerie van Justitie.

Het goede nieuws

Toch heeft de belastingbetaler ook weer een stuk ‘waar voor zijn geld’ gekregen van Harro Knijff. Immers, omdat Knijff namens Demmink en Holthuis zo nodig zaken moest beginnen bij nota bene de Raad voor de Journalistiek -wat reeds op zichzelf als schuldbekentenis kan worden aangemerkt- is er zoveel bruikbare informatie boven tafel gekomen dat mede daarmee het hele pedofielen-netwerk in kaart is gebracht. Met name de Runderkamp-papers zijn gemaakt als direct gevolg van de zaak van Demmink en Knijff. Dus in feite heeft Knijff zijn clienten het graf in geholpen. Gelukkig maar dat ze zelf niets hebben hoeven betalen!