Jurriaan Maessen debuteert op KLOL
Morgenavond op KLOA: twee uur lang over het einde van NRC Handelsblad * Jurriaan Maessen is medewerker van Infowars.com en Prisonplanet.com en auteur van (met Joris van Os) Het Geheim van Zionsburg * Zijn debuut gaat over de verdorvenheid van de MSM * Binnenkort meer over en van Jurriaan! * Lees hier zijn recente stuk over ons koningshuis
De doodsreutel van de gevestigde media
door Jurriaan Maessen
De laatste ademtocht van de gevestigde media wordt uitgeblazen. Ook wij vrije onderzoeksjournalisten moeten nu en dan vermaakt worden. Met de gevestigde media grondig en in de eerste plaats door zichzelf in diskrediet gebracht, kunnen ook wij weer eens onbekommerd lachen. Men wringt zich vergeefs in de meest kronkelige bochten om de laatste rafels van de heilige eerbied van weleer te behoeden voor de ondergang. Het zou inderdaad komisch zijn als de gevolgen van de propaganda, uitgekraamd door de wanhopige media, niet zulke dramatische gevolgen had. Het is slechts een kwestie van tijd, voordat we opnieuw vernemen dat een politicus is omgelegd, daartoe aangemoedigd door een lakeiachtig propagandakanaal dat zich hult in het gewaad der onschuld.
Ongeveer rond de tijd dat Geert Wilders. gisteren in Arnhem onder zware bewaking de achteringang van het hotel binnenvloog, nog net herkenbaar aan zijn karakteristieke pruikprofiel achter een haag van beveiligingsmensen, probeerde een verslaggever van de NOS het gebouw aan de voorzijde binnen te dringen. Hij was niet de eerste, hij was niet de enige. Voor de ingang van het hotel leek zojuist een vuilnisbak vol journalisten te zijn ontploft, een ravage van camera’s, microfoons en beteuterde gezichtjes achterlatend op de drempel. Ondanks een ziekelijke poging zich naar binnen te vleien werd onze vriend van de NOS
prompt de toegang tot het gebouw ontzegd. Dat gekruip mag dan werken in het slijmerige oermoeras dat Den Haag heet, in Arnhem was men niet gevoelig voor de charmes van de gevestigde media en haar afvaardiging, kronkelend op de stoep. Niet lang hierna verscheen de man als een uit de salade gevallen pijnboompit voor de cameralens, nog nauwelijks in staat om zijn gezicht te vouwen in een min of meer respectabele plooi; zijn adamsappel schoof driftig op en neer in zijn keel. De afbladderende fa̤ade van de gevestigde media blijft een pijnlijke aangelegenheid. Dat hemРeen NOS-verslaggever nog wel- de toegang werd geweigerd: ongehoord!
Op de vragen van de presentator van het betreffende programma (Netwerk), liet de verslaggever- nog steeds witheet van woede over het hem aangedane onrecht- zich ontvallen dat, jawel, de partij van Wilders ondubbelzinnig mag worden aangemerkt als extreem rechts. Opvallend was, dat de luis zich consequent verongelijkt gedroeg, met een diep getergde toon in de stem- als een verwend kind dat normaal op elk feestje wordt toegelaten maar nu plotseling de deur in zijn gezicht gesmeten krijgt.
Het item, volledig gewijd aan het etiket ‘extreem rechts’ dat voor de zoveelste keer achteloos op het voorhoofd van W. wordt ingebrand, werd door de verslaggever benut om van leer te trekken tegen de partij, de partijleden en alle mensen die ooit hun stem hebben uitgebracht op de partij. Zelfs de schijn van journalistieke integriteit werd verlaten terwijl de man zich met uitpuilende kabeljauwogen overgaf aan zijn gram. Hij verklaarde terstond dat er wel wat te zeggen valt voor het predicaat ‘extreem rechts’ in relatie tot Wilders. Om welke reden? Omdat de NOS de toegang werd ontzegd.
Maar de MSM heeft meer methodes om het de pachtbazen van de macht naar de zin te maken. Het item werd besloten met
een interview met een ‘talking head’ van Instituut Clingendael- ja hetzelfde Clingendael dat op de dag van 11 september 2001 verklaarde dat de derde wereldoorlog nu toch welzeker was uitgebroken, de mensen adviserend zich met gezwinde spoed naar de meest dicht bijzijnde schuilkelder te begeven. De vertegenwoordiger van het instituut, één en al maatpak en misère, orakelde dat de partij van W. zowel extreem is als rechts. Zonder de reactie van de Haagse politiek af te wachten, wilde meneer nog wel even kwijt dat W. een staatsgevaarlijk element is dat bij voorkeur zo spoedig mogelijk de mond moet worden gesnoerd.
Als klap op de vuurpijl werd het item opgevolgd, schijnbaar terloops, door een reportage over de  overlevenden van het Nazivernietigingskamp Sobibor. Een op zichzelf prima reportage over de waarde van overleveringen voor historisch onderzoek. Het sluwe en slinkse element zit hem in de plaatsing- rug aan rug- naast een reportage over Wilders als extreem rechts monster van buitengewone proporties dat erop uit is de samenleving te ontwrichten (overigens, een samenleving dat niet bestand is tegen zelfkritiek, verdient het om ontwricht te worden).
Hier zijn wij getuige van een knap staaltje psychologisch programmeren om de kijkers ervan te doordringen dat Wilders en zijn partij gelijk staat aan Hitler en de Nazi’s. Het zijn dit soort één op één insinuaties die ons doen vrezen voor een heropleving van het klimaat dat Fortuyn en Van Gogh fataal werd.
