Judge Westenberg en het boemerang-effect

NET SLUIT ZICH ROND “RITSELENDE RECHTER”

door Pamela Hemelrijk
Getuigen lijden vaak aan geheugenverlies, zoals bekend (vooral als ze boter op hun hoofd hebben), maar dat gold vrijdag nou eens niet voor de advocate Marianne Dumont (45). Het is al ruim tien jaar geleden, maar ze herinnert zich nog als de dag van gisteren dat ze in 1996 een ziedende en tierende judge Westenberg aan de lijn kreeg. (Kort tevoren had zij een wrakingsverzoek tegen de judge ingediend, omdat haar cliënt daarop stond: “Als Westenberg op mijn zaak wordt gezet, dan verlies ik geheid, dat heeft de ervaring nu wel geleerd. Daarom wil ik ook geen Haagse advocaat meer; die durven de Haagse rechtbank niet te wraken”.)
Westenberg blafte de advocate over de telefoon toe dat hij een klacht tegen haar in zou dienen als ze het wrakingsverzoek niet introk, en voegde eraan toe “dat wij het u als advocaat heel moeilijk kunnen maken als u voet bij stuk houdt”.

“Ik stond paf”, verklaarde mr. Dumont vrijdag voor de rechter-commissaris in Rotterdam. “Ook de toon zeg, lieve hemel! Het was gewoon vreselijk! Dat is dan ook de reden dat ik hier zit. Ik heb me toen kapot geërgerd. Dus toen ik enige tijd geleden in de media las dat Westenberg in opspraak was wegens intimidatie van advocaten en getelefoneer met procespartijen buiten de zitting, toen heb ik me zelf gemeld. Ik heb zelf immers soortgelijke ervaringen met Westenberg, en ik ben daar nog steeds kwaad om.”
Zou Westenberg al spijt hebben van het proces dat hij tegen de advocaat mr. Smit heeft aangespannen, om zijn goede naam van alle blaam te zuiveren? Het zou ons niks verbazen, want zijn actie lijkt steeds meer een boemerang-effect te krijgen. In elk geval staat mr. Smit nu niet meer alleen met zijn kritiek op Westenberg.
Aanleiding tot de huidige procedure was een simpel kwootje, dat Smit zich eertijds tegen journalist Micha Kat liet ontvallen: “Bij grote claims”, aldus Smit, “leert de ervaring dat rechters nerveus worden. Er gaan opeens gekke dingen gebeuren, zoals rechters die uitvoerig met advocaten gaan bellen over een zaak. In de Chipshol-zaak is dat ook gebeurd door mr. Westenberg van de Haagse rechtbank. Nederland lijkt wel te klein voor grote claims. Iedereen kent elkaar. Laten we dat een variant noemen van ons poldermodel”.
Het kwootje belandde in Kat’s boek Topadvocatuur, waarna Westenberg zowel de advocaat als de journalist voor de rechter sleepte wegens aantasting van zijn eer en goede naam. (Op kosten van de belastingbetaler overigens; want de judge mag zijn proceskosten integraal declareren bij zijn hoogste baas, de Raad voor de Rechtspraak.)
Niet alleen judge Westenberg en zijn advocaat mr. Boukema; ook de rechter-commissaris deed vrijdag verwoede pogingen om de verklaring van Marianne Dumont onderuit te halen. Waarom was van dat vermeende telefoontje niks terug te vinden in de correspondentie over het wrakingsverzoek? Wist mevrouw Dumont wel heel zeker dat ze judge Westenberg aan de lijn had gehad, en niet een andere rechter? Hadden cliënten haar er weleens van beschuldigd een valse voorstelling van zaken te geven? Kortom, mevrouw Dumont werd nog net niet van meineed beschuldigd, maar het scheelde niet veel.
Mr. Boukema deed nog zijn best om de hele verklaring van Dumont terzijde te laten schuiven, “omdat die buiten het probandum valt” (otftewel: niet van belang is voor de bewijsvoering). Maar dat ging zelfs de rechter-commissaris een beetje te ver.
Over de verklaring van de Haagse opper-president mr. Van Delden, die vrijdag eveneens onder ede werd gehoord, kunnen wij kort zijn: hij leed aan geheugenverlies dat aan aderverkalking grenst. Of hij wel vaker dit soort klachten had ontvangen over judge Westenberg? Waarom hij indertijd geen werk had gemaakt van de klacht van die mr. Smit over het optreden van Westenberg had ingediend? Of hij de brief van Pieter Lakeman over Westenbergs optreden had ontvangen? Of hij met Westenberg over al deze zaken had gesproken?
“Daaraan heb ik geen concrete herinneringen. Maar zoals ik Westenberg ken is hij niet iemand die zomaar met advocaten gaat zitten bellen”.
De rechter-commissaris nam hier genoegen mee. Het geeft nu eenmaal geen pas om een collega-rechter the third degree te geven, laat staan een opper-rechter.
Eén troost hebben wij slechts: de rechter-commissaris zit nu wel met een levensgroot dilemma. Want judge Westenberg heeft onder ede ontkend dat hij sneaky phonecalls met procespartijen pleegt, en twee getuigen hebben nu onder ede verklaard dat hij dat wel doet. Dus de rechter-commissaris zal óf mr. Dumont en mr.Smit wegens meineed moeten vervolgen, óf judge Westenberg. Een lastig parket voor de edelachtbare heer.