Demmink durft niet naar Thailand en Sri Lanka
De volgende passage is afkomstig uit de zogeheten ‘Runderkamp-papers’. Dit is een stuk van 16 pagina’s dat door Lex Runderkamp van het NOS Journaal aan deze website via een posting is vrijgegeven. Lex stond onder grote druk omdat deze site steeds meer begon te schrijven over de zaak die Demmink als ‘mr. X’ tegen het Journaal had aangespannen bij de Raad voor de Journalistiek en zich steeds luider begon af te vragen: heeft het Journaal wel verweer gevoerd? Welnu, Runderkamp en Laroes bleken zo’n uitgebreid (en goed) verweer te hebben gevoerd, dat daaruit de schuld van Demmink ondubbelzinnig naar voren kwam: de man blijkt zelf bekend te hebben! De inhoud van de ‘Runderkamp-papers’ is explosief en wellicht heeft Lex ze vrijgegeven om Demmink alsnog opgeknoopt te krijgen waar dat langs de ‘offcieele’ route via het Journaal (net niet) lukte omdat uiteindelijk toch door de knieeen werd gegaan voor de intimidaties van de overheid. In de Runderkamp-papers geeft Demmink ook toe dat hij niet op vakantie durfde naar Thailand. Deze tekst is afkomstig uit het ‘verboden interview’ dat de hoofdredacteuren van de Gay Krant en Panorama met Demmink hadden op 19 oktober 2003 en waarop Runderkamp ‘de hand had weten te leggen’: Nog persoonlijker wordt zijn relaas als hij bekent dat hij -vanwege alle roddels die over hem worden rondgestrooid- nooit op vakantie naar Thailand durfde, “En dat terwijl de cultuur van het land me bijzonder trekt. In 1981 heb ik ooit een overstap gemaakt op Bangkok, maar verder dan de luchthaven ging ik niet. Hetzelfde geldt voor een bestemming als Sri Lanka. Juist in mijn positie moet ik elke schijn vermijden. Ik ben niet achterlijk.”
Een fascinerende passage die door Runderkamp is opgenomen om de ‘kwetsbaarheid’ van de SG aan te tonen, dezelfde kwetsbaarheid die er volgens het Journaal ook de oorzaak van is dat Demmink geen proces durft te beginnen tegen Panorama en de Gay Krant: Hij is gewoon niet van onbesproken gedrag. Dat belemmert hem om de positie van SG ook juridisch keihard zuiver te houden, aldus Runderkamp. Fascinerend ook omdat Demmink hier toegeeft dat hij reeds in 1981 zo bang was voor de ‘over hem rondgestrooide roddels’ dat hij als een sidderend schoothondje in de coffeeshop van Bangkok Airport op zijn connecting flight zat te wachten uit angst voor alle verlokkingen van de City of Angels. In 1981 was Joris Demmink, toen 37, hoofd Juridische Zaken op Defensie. Werden er reeds toen allerlei verhalen rondgestrooid over zijn pedofiele activiteiten? Alarmerend, maar wel in lijn met de ‘Suriname-link’ (zie het feitenoverzicht) waarin mogelijke seksuele escapades in het Suriname van Bouterse ter sprake komen. Aan de andere kant: waarom durft iemand die zich nota bene als hoogste man van Justitie in het Anne Frank-plantsoen in Eindhoven te buiten gaat als onbekende ambtenaar niet van bil te gaan in Bangkok? Wat is dat voor lafbekkerij? Of zou het zo kunnen zijn dat de dogs of lust Demmink steeds meer in de greep hebben gekregen naarmate de jaren vorderden en dat hij naarmate zijn ambtelijke ster hoger steeg steeds roekelozer werd omdat hij zich onkwetsbaar meende? Oud-minister Johan Remkes had en heeft in elk geval minder moeite met Thailand als vakantiebestemming en geeft ook openlijk toe dat hij regelmatig in Thailand verblijft. Hoe komt het dat Remkes zich op dit punt blijkbaar niet kwetsbaar voelt en Demmink wel?
