Joost Oranje (NRC) neemt geld aan van juristerij

CORRUPTIE BIJ NRC NEEMT STEEDS STUITENDER VORMEN AAN

Afgelopen vrijdag en zaterdag bracht NRC Handelsblad prominent verhalen over de kritiek van de rechterlijke macht op de anti-terreurplannen van minister Donner. De auteur van deze stukken is Joost Oranje. Twee prominente rechters, mr. Corstens van de Hoge Raad en mr. Bauduin van de Amsterdamse rechtbank, spraken uitvoerig met Oranje hetgeen zonder meer uitzonderlijk is. Het komt met andere woorden niet of nauwelijks voor dat hoge rechters direct met journalisten praten, al helemaal niet als ze kritiek hebben op de minister. Is hier sprake van een journalistieke prestatie van formaat? Hoe zou het toch komen dat de beide topjuristen nu juist met Oranje gaan praten?
Op 27 september nam Oranje een geldbedrag in ontvangst van 5000 Euro. Het geld was direct afkomstig van de rechterlijke macht. Het bedrag vormde de ‘beloning’ van de Persprijs Jacques van Veen die hem werd toegekend samen met Marian Husken van Vrij Nederland. Sponsors van die prijs:

het Ministerie van Justitie (de werkgever van de rechters), de Raad voor de Rechtspraak (de baas van de rechters) en ook nog eens de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak, de belangenvereniging van de rechters. O ja, sponsor van deze ‘prijs’ voor ‘journalistiek over het rechtsbedrijf’ is ook nog Oranje’s krant zelf in de hoedanigheid van de Stichting voor Democratie en Media.
Rechters voelen zich dus prettig bij Oranje. Dat bleek ook wel bij de uitreiking van die prijs in het Amsterdamse Universiteitstheater waar de hele top van de juridische wereld aanwezig was om ‘hun’ kwaliteitsjournalist stevig te knuffelen. De voormalige president van de Amsterdamse rechtbank R. Gisolf liep er ook rond; hij zat in de jury, net als NRC-man Harry van Wijnen en de (toenmalige) hoogste man van het Amsterdamse OM Egbert Myer. Oranje liet zich de champagne temidden van deze vrienden goed smaken nadat hij zijn zakken had gespekt met hun judaspenningen.
Als Oranje in zijn krant dus leden van de rechterlijke macht interviewt, heeft dat met spontane journalistiek niets te maken. Oranje laat zich voor het karretje spannen van de rechterlijke macht om hun boodschap de wereld in te toeteren. Dat zou nog tot daar aan toe zijn, maar Oranje neemt geld aan! Hij heeft zich dus min of meer verplicht op te schrijven wat die rechters hem opdragen. Hiermee wordt overigens niets gezegd over de inhoud van de twee stukken in kwestie zelf; het gaat om opnieuw de extreme verwevenheid van NRC met in dit geval de juridische macht; een ongezonde en incestueuze situatie, ook gezien het feit dat Oranje’s directe collega Kuitenbrouwer talrijke functies bekleedt en bekleedde in de top van het juridische establishment. Kuitenbrouwer was natuurlijk ook aanwezig op het feestje van de herenclub en straalde van oor tot oor omdat er opnieuw een NRC-man tot ‘beste van Nederland’ was verkozen inzake juridische kwesties. Folkert Jensma, ook jurist (hij studeerde ooit af op een proefschrift over het ‘droit de response’ bij foute journalistiek!) was ook aanwezig op dit ‘hoogtepunt’ in de geschiedenis van Lux et Libertas.
De hechte banden tussen Gisolf en Oranje kwamen al eerder aan het licht toen het TV-programma NOVA drie jaar geleden vlak voor zijn afscheid als president een grote en ‘exclusieve’ primeur dacht te hebben: Gisolf zou als eerste belangrijke rechter pleiten voor het vrijgeven van bepaalde drugs. Maar toen kwam Oranje in actie: Gisolf belde NOVA 24 uur voor het geplande interview af met de mededeling dat hij ‘reeds met Oranje van NRC had gesproken en nu erg moe was’. Een redacteur van NOVA, Siem Eikelenboom, heeft me dit verteld en zei erbij dat ze zoiets bij NOVA ‘nog niet eerder hadden meegemaakt’.
Toen hij de steekpenningen in otvangst nam, maakte Oranje note bene nog een grapje in de trant van ‘er zullen altijd wel mensen zijn die zeggen dat ik geen geld mag aannemen van de overheid, maar die begrijpen er helemaal niets van’. De top van juridisch Nederland schuddebuikte van het lachen. Je moet maar durven.