Intimidatie journalisten in zaak-Horchner

Robert Horchner moet zich maandag melden op de rechtbank op de Amsterdamse Parnassusweg. Horchner: “Daar word ik dan opgehaald door Poolse agenten. Ik word in de boeien geslagen en naar Schiphol gebracht om naar Polen te vliegen, naar Bydgozsz of naar Poznan. Ik kom dan in een gevangenis in Bydgozsz terecht in een cel samen met 8 of 18 mede-gedetineerden met wie ik het toilet moet delen, merendeels Russen en Polen. Er zitten psychopaten tussen en moordenaars. Met geen van hen zal ik kunnen praten.” Robert Horchner is de eerste Nederlander die wordt uitgeleverd aan een EU-lidstaat op grond van het Europese Arrestatiebevel 2004. Dit verdrag verplicht elke lidstaat in feite een burger ‘over te leveren’ aan een andere lidstaat als die dat wil, ook als het gaat om juridische Dracula-landen als Polen, Bulgarije en Roemenie. Het verdrag geeft de horror aan van de Europese eenwording waarin complete rechtssystemen als het onze om politieke redenen worden opgeofferd. Maar in het geval van Horchner is er veel meer aan de hand. De hele uitlevering aan Polen is in feite een Nederlands idee, de wraak van het systeem dat er niet in is geslaagd Horchner te breken via de koninklijke weg…

Wie het hele horror-verhaal van Horchner leest en bestudeert (zijn eigen site biedt daar alle mogelijkheden toe inclusief links naar alle TV-uitzendingen over zijn zaak) komt toch tot de conclusie dat het OM met de ‘Poolse troefkaart’ wraak wil nemen voor het feit dat ze er niet in zijn geslaagd Horchner veroordeeld te krijgen voor productie van en handel in XTC. Toen de gewezen textielhandelaar vervolgens ook nog wist aan te tonen dat het OM bij zijn vervolging gebruik maakte van gemanipuleerde telefoontaps en hij vooral op grond hiervan een civiele zaak tegen de Staat opstartte voor schadevergoeding, ja, toen was de maat natuurlijk helemaal voor bij super-PL Harm Brouwer cs. en moest er een list worden verzonnen om Horchner alsnog kapot te krijgen. Er zijn twee belangrijke aanwijzingen dat de Polen helemaal niet zitten te wachten op Horchner en dat het vooral in het belang van Nederland is dat hij hier van het toneel verdwijnt: 1. de ‘Poolse zaak’ is te onbenullig voor woorden en gaat over mogelijke betrokkenheid bij een minuscule hennep-plantage in Polen in 1999 en 2000. Bovendien heeft Horchner elke betrokkenheid bij deze ‘plantage’ al lang kunnen weerleggen. 2. Om de overlevering erdoorheen te krijgen moesten twee kritische rechters van de rechtbank Amsterdam worden vervangen door twee magistratelijke collaborateurs waarvan er eentje een aantoonbaar belangenconflict had; tegen die laatste is door de advocaat van Horchner, Cees Korvinus, inmiddels een klacht ingediend bij de Hoge Raad. Het SP-kamerlid Jan de Wit heeft de minister inmiddels vragen gesteld over deze merkwaardige ‘rechterswissel’.

De zaak-Horchner begint nu wel erg te lijken op de zaak-Lancee in de zin dat het falen van Justitie en de malicieuze vasthoudendheid waarmee het ‘apparaat’ mensen kapot maakt op onbarmhartige wijze bloot komen te liggen. Dat ‘apparaat’ zal hierbij natuurlijk ook tot het uiterste gaan om de waarheid over het eigen functioneren tegen te houden en journalisten die onverhoopt toch niet willen ‘luisteren’ te intimideren. Dat is in de Horchner-zaak dan ook gebeurd. Journalist Henk Rijkers van het Katholiek Nieuwsblad is meerdere malen geintimideerd, zo melden betrouwbare bronnen, net als de redactie van een website die de artikelen van Rijkers (mede)publiceerde. Lees hier zo’n intimiderende brief van de korpschef van Brabant-Noord. Daarnaast is Telegraaf-journalist Ron Couwenhoven die tientallen artikelen schreef over de affaire en ook het manipuleren van bewijsmateriaal door het OM aan de kaak stelde zelfs uren vastgehouden op een politiebureau terwijl hem te verstaan is gegeven ‘op te houden met het schrijven over de zaak-Horchner’. Deed hij dat niet, zou hij ‘strafrechterlijk worden vervolgd’. Dat speelde nog voor de intimidatie vanuit Justitie van het duo Bart Mos en Joost de Haas. Ja, Justitie heeft het maar druk met De Telegraaf. Overigens ging Couwenhoven gewoon door met schrijven over Horchner zonder dat er iets gebeurde.