In Thailand werken de media veel beter dan hier
De eerste minister van Thailand, Samak Sundaravej, heeft deze week besloten een einde te maken aan zijn chat met journalisten twee maal per week. Na amper vier maanden in functie heeft hij al genoeg van al die kritische en lastige vragen. Veteraan Samak (72) heeft een autoritair en zelfs reactionair imago dat mede zal zijn veroorzaakt door zijn steun in de jaren 70 en 90 van de vorige eeuw aan het bloedig neerslaan van democratische (studenten)bewegingen. De gemiddelde Thaise journalist is dus geen groot fan. Het interesseert Samak allemaal geen reet. In plaats van Q&A met journalisten communiceert hij nu door het volk wekelijks via de televisie en radio toe te spreken in een programma dat heet Talk Samak Style. Het lijkt Nederland wel, horen we u denken! Balkenende neemt immers ook steeds meer afstand van de directe confrontatie met de pers en verkiest ook steeds vaker het ‘eenrichtingsverkeer‘. Het is in ons land trouwens bij voorbaat al nauwelijks mogelijk de PM een kritische vraag te stellen omdat alle journalisten die binnen een straal van honderd meter bij hem worden toegelaten -dit blijkbaar in tegenstelling tot Thailand- van tevoren uitgebreid zijn getest en gescreend op politieke correctheid… Maar goed, waar de pers in Nederland zich kirrend van vreugde bij dit alles neerlegt…
schreeuwen de journalistenverenigingen in Thailand moord en brand. Ze beschuldigden hun leider er zelfs van ‘vijandig te staan ten opzichte van reporters’ en ‘een bedreiging te vormen voor de persvrijheid’. Ze uitten deze felle kritiek (hoort u het Folkert Jensma al roepen?) op World Press Day op 4 mei. Dit is dus al 2-0 voor Thailand in de wedstrijd tegen Nederland over de werking van de pers! 1-0 omdat journalisten in Thailand blijkbaar nog wel felle en kritische vragen aan de PM durven te stellen, en 2-0 omdat de journalistenverenigingen in Thailand de PM fel durven te bekritiseren omdat hij de pers aan banden legt. Maar het wordt ook nog 3-0! Hoe zit dat? Een van de grote Engelstalige kranten van het land, The Nation, wijdt een vlammend commentaar aan de hele affaire. Natuurlijk, zegt de krant, het is niet netjes van Samak de chats met de pers af te kappen, maar laat de media ook eens de hand in eigen boezem steken! In plaats van moord en brand te schreeuwen over de PM zouden de media zich beter met andere zaken kunnen bezighouden zoals de threat to press freedom through commercialisation of the media. Even verderop schrijft de krant: No one asks how the media can truly be a force for democracy, press freedom and human rights when the industry’s culture and structure, and even ethics, is so anti-democratic. None of these issues were touched upon by the big media associations. Twee belangrijke professoren werken de anti-democratic ethics van de Thaise pers verder uit: media professionals and organisations incite political hatred by engaging in propaganda to discredit their political opponents through all means and tricks. Is dat niet exact wat de media in Nederland gedaan hebben (‘demoniseren’) met Pim Fortuyn en nu weer aan het doen zijn met Geert Wilders en Rita Verdonk? Met het grote verschil dat daarover in ons land nog altijd een taboe heerst omdat het immers ‘kwaliteitspers’ betreft terwijl daarover in Thailand vrijelijk en openlijk wordt geschreven! 3-0! Shame on us!
