Het surrealistische circus Kat

Zo luidt de kop van een verslag op de website Advocatie van de recente Schiphol-persco waarin 12 rechters [bekijk de lijst] werden ontmaskerd als corrupt (foto: corrupte rechter Eradus). Het is een sympathiek stuk geschreven door een fijne journalist en een prima mens met wie ik 12 jaar heb samengewerkt.
De kop is interessant en geeft direct al het grote probleem aan rond het bedrijven van journalistiek in Nederland anno 2010. Dat zit zo. De schrijver stelt dat ik van mening ben -met mijn ‘fans’-, dat de Nederlandse rechtstaat door en door verrot is. Zelf neemt de auteur de conclusie niet voor zijn rekening. Echter: dat de Nederlandse rechtstaat door en door verrot is staat vast. Behoeft geen nader betoog. Het punt is alleen dat het establishment dat weigert te accepteren: het is dus het establishment dat een surrealistisch circus opvoert en niet Micha Kat en zijn aanhang. Ik noem dit het Gallileo-principe hij belandde op de brandstapel met zijn stelling ‘de aarde is rond’. Maar er zijn in de geschiedenis veel meer voorbeelden te vinden van mensen die werden verketterd voor het spreken van de waarheid. De mythe van Cassandra. Wat is waarheid? De feitelijke waarheid of de door de meerderheid gepercipieerde waarheid? Wat is surrealisme? Het uitdragen van de waarheid of het verhullen ervan?  Hier volgen enige ‘kernbegrippen’ ter bewijs van de stelling dat onze rechtstaat door en door verrot is:

Joris Demmink, Schiedammer Parkmoord (foto: corrupte Parkmoord-rechter Edelhauser), Deventer Moordzaak, Puttense moordzaak, IRT-affaire, Joost Tonino, Cornelis Stolk, Fokke Fernhout, Marianne Vaatstra, Hans Westenberg, Chipshol, Geert Wilders, Baybasin: de lijst kan natuurlijk nog veel langer worden gemaakt. Maar al deze ‘zaken’ hadden nooit kunnen gebeuren in een gezonde rechtstaat! De juistheid van de ‘verrotheids-stelling’ blijkt vooral uit het volgende: het stuk op Advocatie weet de stelling op geen enkele wijze met argumenten en feiten te weerleggen! Er staat: Bij de bewijsvoering kunnen vraagtekens worden geplaatst. Zo beweert Kat over een rechter dat die niet onafhankelijk kán zijn, en dus corrupt móet zijn, omdat hij moet oordelen over een zaak tegen Kat zelf. “Je kunt als rechter niet onafhankelijk zijn in een zaak waar ik bij betrokken ben. Ik heb de misstanden binnen justitie immers altijd te vuur en te zwaard bestreden. Heel goed geformuleerd, zij het dat het enige ‘vraagteken’ helemaal geen vraagteken is omdat het vaststaand gebruik -zelf voorgeschreven regel- is dat een rechter met een belangenconflict zich verschoond en/of wordt gewraakt. Een rechter die zich niets aantrekt van verschoning of wraking -zoals ook raadsheer W. van Schendel op de lijst van 12- is corrupt. Daar hoeven geen vraagtekens bij te worden geplaatst.

Het artikel is 100% juist en feitelijk, al was het natuurlijk heel anders van karakter geweest als er inhoudelijk was ingegaan op de argumentatie achter de beschuldigingen. Geen woord daarover, wel een link onderaan het stuk naar de lijst. Nederland zal verder moeten leven de dealen met een door en door verrotte rechtstaat (foto: corrupte rechter Wabeke) die (nog steeds) wordt geleid door een criminele pedofiel. Hoeveel Marianne Vaatstra’s en Deventer moordzaken zullen er nog moeten volgen voordat het ‘circus Kat’ (op van een van zijn epigonen) niet langer ‘surrealistisch’ wordt genoemd? De media kunnen, willen en/of durven de werkelijkheid in elk geval nu nog niet onder ogen te zien. Dat is pas surrealistisch.