Grootste canard ooit (NRC) toch nog afgestraft?

BOUTERSE VECHT EINDELIJK TERUG TEGEN GEENSCENEERDE VEROORDELING

Gisteren kwam het nieuws door dat oud-legerleider van Suriname Desi Bouterse zijn Nederlandse veroordeling (1999) wegens smokkel van cocaine gaat aanvechten. Hij vindt dat de veroordeling van tafel moet nu hij nieuwe politieke ambities koestert.
Dat in het proces-Bouterse (dat geheel werd gevoerd in afwezigheid van de legerleider) van alles mis is gegaan staat wel vast. Uiteindelijk werd hij veroordeeld (let op de extreme partijdigheid en het triomfalisme waarmee NRC de veroordeling in dit stuk meldt) op basis van een enkele anonieme kroongetuigeverklaring van een crimineel die later voortvluchtig is geraakt. Een schande voor de rechtsstaat! Veel ernstiger is echter de rol die NRC Handelsblad in deze kwestie heeft gespeeld. Net als recent op deze site werd onthuld inzake Joost Oranje lag toenmalig justiteverslaggever Marcel Haenen compleet aan de ketting van het Openbaar Ministerie. Dit heeft geleid tot de grootste canard uit de Nederlandse journalistieke geschiedenis: 140 artikelen gebaseerd op louter vervalste documenten van het OM!

Haenen beschreef in talrijke ‘analyses’ en ‘reportages’ hoe Bouterse leiding gaf aan het zogeheten ‘Surikartel’. Een cruciaal stuk verscheen op 29 november 1997. In de kop staat ‘op basis van anonieme verklaringen wordt een structuur geschetst van het Suri-kartel’. In het hele stuk wordt vervolgens geen enkele bron genoemd. Wel wordt beschreven hoe Bouterse eigenhandig pompoenen en ‘grote verse vissen’ opensnijdt en ze volpropt met cocaine. Haenen wist zelfs te melden dat het Suri-kartel beschikte over ‘een vijfkoppige raad van bestuur’. Op basis van al het ‘journalistieke speurwerk’ van Haenen zou de veroordeling van Bouterse een fluitje van een cent moeten zijn, zo zou men denken. Helaas. In de rechtzaal bleef er van al deze ‘NRC feiten’ geen spaander heel zodat het OM om toch een veroordeling in de wacht te slepen (we zien het steeds weer; ook in de recente zaak tegen de Nomads gebeurde het weer) zijn toevlucht moest zoeken in het omkopen van criminelen die in ruil voor geld en/of strafvermindering leugenachtige verklaringen willen afleggen. Terecht dat Bouterse hier nu tegen in het geweer komt. Een smaadproces tegen NRC Handelsblad zal zijn zaak zeker goed doen. Want zonder enig eigen onderzoek te doen heeft Haenen de stukken van het OM letterlijk overgeschreven en een op een in de krant gezet. Op de redactie van NRC beschikte Haenen over een rolodex met de namen van alle belangrijke officieren van justitie; als die ‘iets nodig hadden’ belden ze Haenen en die kwakte het vervolgens in de krant. Iedereen bij NRC wist dat. De fatale gevolgen van deze ‘staatsjournalistiek’ zullen nu duidelijk worden. Dat Bouterse actief ‘bijkluste’ in de drugshandel: het is mogelijk. Misschien zelfs waarschijnlijk. Maar een feit is dat de kwaliteit van de journalistieke ‘bewijzen’ van Haenen minimaal was. Misdadige journalistiek die dan ook geen enkele rol heeft kunnen spelen als bewijs voor de rechter.
De advocate die Bouterse in de herzieningsprocedure bijstaat is Inez Weski. Tien jaar geleden trad ze ook op voor verdachten in de ‘Copa-zaak’ (Colombia-Paramaribo). Zij vertelde openharig tegen de Volkskrant (23 augustus 2003) over de wijze waarop het OM in deze zaak optrad. Let wel: dit zijn dus de mensen die NRC Handelsblad opdragen wat het moet schrijven. Weski: “Wat ik aan tegenwerking heb ondervonden in de Copa-drugszaak is met geen pen te beschrijven. De dag na de eerste huiszoeking in 1994 ben ik begonnen met het onderzoek. Ik kreeg vanaf dat moment halve dossiers, stukken helemaal niet of werd botweg voorgelogen. Het OM zocht en zoekt voortdurend de grens: hoe lang kunnen we een zaak of bevoegdheden oprekken? Later, tijdens het Copa-proces, heb ik de rechters kunnen aantonen welke delen van het dossier niet klopten, waar ik belogen ben en waar de rechters zijn misleid. Achteraf denk ik: de verdediging is zo slecht behandeld, ik had smartengeld moeten vragen!”