Feit: overheden verzwijgen miljarden Euro’s
GROOTSTE BOEKHOUDFRAUDE UIT NEDERLANDSE GESCHIEDENIS: OVERHEDEN VERBERGEN MILJARDEN!
De Nederlandse gemeenten en provincies sjoemelen al jaren met hun boekhouding. En niet zo?n beetje ook: alleen al de vier grote steden hebben in hun jaarrekeningen in totaal 3,8 miljard euro aan inkomsten verzwegen. Daarmee zit de grootste boekhoudfraude die zich ooit in Nederland heeft voorgedaan niet bij het bedrijfsleven, maar bij de overheid zelf. De Rotterdamse Rekenkamer bevestigde onlangs het gelijk van registeraccountant drs. Leo Verhoef, die al jaren probeert deze megafraude onder de aandacht te brengen. Zonder veel succes overigens; het enige resultaat was dat hij in 1994 hardhandig werd ontslagen bij Deloitte, het accountantsbureau dat die frauduleuze jaarrekeningen van goedkeuring placht te voorzien. De Rekenkamer constateerde dat de gemeente Rotterdam inderdaad over het boekjaar 2004 niet 102 miljoen had overgehouden, zoals in de jaarrekening vermeld, maar 152 miljoen. Pas daarna werd de gemeenteraad eindelijk wakker: het raadslid Joop van Heijgen (Rotterdam Transparant) heeft bij justitie aangifte tegen B & W gedaan. Hij wil voorts dat de Rotterdamse bevolking alle afgedragen onroerendezaakbelasting teruggestort krijgt. Valsheid in geschrifte in jaarrekeningen is een ernstig misdrijf: er staat maximaal 7 jaar gevangenisstraf op.
De Rotterdamse fraude valt overigens in het niet bij die van sjoemelhoofdstad Amsterdam, zo blijkt uit de berekeningen van Leo Verhoef: die stad spant de kroon met een verzwegen overschot van 2,3 miljard. Den Haag hield 434 miljoen aan inkomsten buiten de boeken. En Utrecht moffelde 410 miljoen weg. Dit alles over de periode 1998-2004. Het totaalbedrag dat Rotterdam over diezelfde periode verduisterde bedraagt 610 miljoen.
Klokkenluider Verhoef heeft ook boekhoudfraude geconstateerd bij circa 100 andere gemeenten en provincies. In 20 gevallen (gezamenlijk ‘goed’ voor een boekhoudfraude van circa 5 miljard) deed hij daarvan aangifte bij justitie. Het merendeel verdween in een bureaulade. De schaarse aangiftes die het bureau van een officier van justitie w?l haalden, werden uiteraard allemaal geseponeerd. Als er echt iets mis was, zo redeneerde justitie, dan zou de Raad van Tucht voor Registeraccountants immers wel hebben ingegrepen. En dat had de Raad niet gedaan, dus het moest wel goed zitten. Een gedrocht van een redenering.
Bij de media kreeg Verhoef met zijn noodkreten 15 jaar lang nauwelijks een poot aan de grond. De Volkskrant wijdde in juni van dit jaar waarachtig een artikel aan de ‘ex-accountant uit Wijk bij Duurstede’ maar betitelde hem bij die gelegenheid tevens als ‘een Don Quichotte’ die ‘vooral bedreven is in het maken van vijanden’. Het verhaal van Verhoef klopt, zo erkende de krant, maar ‘volgens zijn collega-accountants brengt hij het te onhandig en te agressief’. Het verhaal was doorspekt met zuigende vraagjes aan Verhoef als: ?En u bent zeker de ?nige die dit weet?? en: ?Wordt u er nou nooit moe van??
Elseviers Weekblad heeft onlangs ook aandacht aan de kwestie besteed. Ditmaal zonder denigrerende ondertoon. Maar ook daar bleef het bij een lakoniek berichtje, dat bepaald niet prominent werd gebracht. Dat was het wel zo?n beetje wat de media betreft. Terwijl dit nieuws toch op alle voorpagina?s thuis hoort. Zou men zeggen.
Lees ook een uitgebreid artikel van Verhoef over deze grootste financiele fraude uit de Nederandse geschiedenis.
