Einde Oude Media (1): Rogmans, censor van 2007

Het is zover! De opinie-monopolisten van weleer, de arrogante, gesubsidieerde ‘kwaliteitsjournalisten’ van de vorige eeuw worden, net als hun media, een voor een ontmaskerd als leugenachtige, gefrustreerde, kleinzielige en in hun frustratie wild om zich heen trappende nono’s! Het is over en uit met de Folkert Jensmaatjes, de Pieter Broertjessen en ook met de Bennetjes Rogmans. Want ook de hoofdredacteur van De Pers is een ‘oude media-man’ pur sang die met zijn krantje maar een doel heeft: het beschermen van de gevestigde orde. Rogmans is niet voor niets ‘opgeleid’ bij de Volkskrant! Lees hieronder hoe de ‘journalist van het jaar’ de facto de ‘censor van het jaar’ is: Rogmans deinst er niet voor terug echte journalistiek op te offeren aan de macht en het geld. In deel een van een serie over het einde van de oude media maakt u kennis met een van de meest overgewaardeerde luchtballonnen uit de Nederlandse journalistiek: Ben Rogmans, de man die zelf nimmer een artikel wist te produceren van enige journalistieke relevantie maar thans wel zonder blikken of blozen onthullingen over het zakenleven en de rechterlijke macht uit zijn krant durft te weren. De ‘journalist van het jaar 2007’ blijkt in werkelijkheid de censor van de gevestigde orde. En een laffe hond, want reageren op kritiek op zijn persoon, nee, daar kunnen we toch echt niet aan beginnen!

Natuurlijk, De Pers is bij lange na niet zo schadelijk voor onze samenleving als bijvoorbeeld De Volkskrant en NRC Handelsblad die de laatste jaren zijn ontmaskerd als leugenfabrieken ten dienste van de gevestigde orde. Maar ook jouw krant heeft niet het bedrijven van journalistiek als uitgangspunt, maar het bedrijven van politiek. Als de grond je ook maar een klein beetje warm onder de voeten wordt kies je voor de gevestigde belangen. Hoewel je werkt voor een krant die wordt betaald door een ‘vrije jongen’ speel je uiteindelijk toch onder een hoedje met de politiek-correcte media-mafia van Nederland. En juist daarom is De Pers uiteindelijk niet levensvatbaar. Want op nog meer Pieter Broertjessen en Folkertjes Jensma zit niemand te wachten.

Ook bij mij waren de verwachtingen anderhalf jaar geleden zeer hooggespannen. Eindelijk een krant in Nederland die wordt betaald door een echte ondernemer die zijn geld gewoon heeft VERDIEND! Een krant die zich juist daarom verre zal houden van het bedrijven van politiek opportunisme en heulen met de macht! Een krant die het niet nodig zal hebben overeind gehouden te worden met tientallen miljoenen euro’s gemeenschapsgeld afkomstig uit de schimmige kassen van het Bedrijfsfonds voor de Pers of met de peperdure personeelsadvertenties van ministeries, gemeenten, waterschappen en andere overheden die de ‘publieke pers’ van PCM overeind houden maar diens journalistieke onafhankelijkheid hebben vernietigd. In het begin zag het er ook best even hoopvol uit en De Pers heeft af en toe best leuke dingetjes gedaan, maar ook niet meer dan dat. Als het gaat om real journalism is De Pers enorm te kort geschoten.

Ook De Pers durft het niet aan de kwesties van werkelijk belang aan de orde te stellen maar vlucht steeds meer weg in pseudo-journalistiek en de ‘leukdoenertte’ die de media anno 2008 zozeer kenmerken. Na anderhalf jaar kunnen we concluderen dat De Pers nog geen enkele nieuwsprimeur van wenzenlijk belang heeft weten te brengen, een schande gezien het huidige politiek-maatschappelijke klimaat waarin incompetentie en corruptie om zich heen grijpen als nooit tevoren. Daarentegen is thans reeds wel twee keer aan het licht gekomen dat je baanbrekende artikelen als een ware censor uit je krant hebt gehouden. In het ene geval ging het om artikelen van Eric Smit over Nina Brink en in het andere geval over een project over de rechterlijke macht dat ik met diezelfde Eric Smit voor De Pers zou schrijven maar waarvan je het eerste artikel reeds ter zijde schoof.

Eerst even over Nina Brink. Brink is bezig met haar -onrechtmatig verkregen- miljoenen de Nederlandse pers dusdanig onder druk te zetten, dat kranten alle negatieve verhalen over haar tegenhouden. Mocht er eens iets ’tussendoorglippen’ zoals recent het geval was bij De Telegraaf, zal ze met haar advocaten niet rusten totdat ze het meduim op de knieen heeft gebracht via een potsierlijke rectificatie. Met waarheid heeft dat allemaal niets te maken, maar wel alles met geld en met macht. Lees hier een eerder artikel over Nina Brink en de media. Hier is dus een kwestie aan de orde van eminent en pricipieel journalistiek belang: is de waarheid in Nederland te koop? Slaagt een van de grootste (zo niet de grootste) corporate criminals van Nederland erin de pers voor haar karretje te spannen? Toen het er echt om ging spannen in de artikelen van Eric Smit liet jij de redacteur -een van de beste van je krant- op schaamteloze wijze vallen. Deze besloot hierop De Pers te verlaten. Hiermee heb jij, Ben Rogmans, het laatste journalistieke bastion dat Nina nog in de weg stond eigenhandig onschadelijk gemaakt en er persoonlijk zorg voor gedragen dat thans in Nederland met recht kan worden gesteld: de waarheid is te koop. Maar het is nog erger! Want op het feestje dat De Pers gaf bij gelegenheid van het eenjarig bestaan liep ook ene C. van der Hoeven rond, een veroordeelde crimineel. Nu zijn de banden tussen Van der Hoeven en Brink -hij was een van de grootste investeerders in het beruchte family and friends-programma van WorldOnline en ook zijn vrouw Anita onderhoudt warme contacten met Nina- voldoende bekend: het zal toch niet waar zijn dat Nina via Cees de journalistieke koers van De Pers beinvloedt? Dan laat ik de vraag wat een veroordeelde crimineel die duizenden beleggers miljarden Euro’s heeft ontstolen doet op het feestje van een krant hier maar verder onbesproken.

Dan over de rechters. Recent kwam aan het licht dat de Staat een rechter heeft vervangen die moet oordelen over de aansprakelijkheid van de Nederlandse Staat voor het drama van Srebrenica. Deze rechter had reeds laten doorschemeren dat hij wel eens ten nadele van de Staat zou kunnen gaan vonnissen. De Staat heeft er dus alle belang bij deze rechter te vervangen door een ‘gouvernementeler’ exemplaar. Dat onze overheid hiermee onze rechtstaat tot in zijn diepste fundamenten verkracht behoeft, lijkt me, geen nader betoog. Reeds een half jaar geleden bood ik De Pers een artikel over dit nieuwe verschijnsel van ‘rechterswisseling’ aan –als eerste deel van een serie die ik verder met Eric Smit zou gaan schrijven- en jij reageerde daar nogal merkwaardig op. In het stuk werden twee harde gevallen van ‘rechterswisseling’ door de Staat ten gunste van zichzelf besproken en kwam zelfs een professor aan het woord die zijn grote zorg over het verschijnsel uitsprak (lees hier het artikel) maar Ben Rogmans zei ‘dat hij de zaak ook zelf had onderzocht en dat het allemaal niet klopte’. Ongekend en alarmerend gedrag van een hoofdredacteur: via vermeend ‘eigen onderzoek’ bevindingen van een journalist ‘corrigeren’. Hier deugt helemaal niets van! Je zegde Eric en mij bovendien toe terug te komen op de serie over de rechterlijke macht en daar zelf een voorstel voor te maken maar die toezegging ben je nooit nagekomen. Mij is inmiddels wel duidelijk hoe de vork in de steel zit: de rechterljke macht in Nederland is compleet gecorrumpeerd maar Ben Rogmans houdt stukken die dat aan het licht zouden moeten brengen tegen! Maar ook hier is het allemaal nog weer veel ernstiger. Want doordat Ben Rogmans een half jaar geleden een cruciaal en baanbrekend artikel over ‘rechterswisselingen’ tegenhield voelde de Staat geen enkel beletsel opnieuw een rechter te vervangen in de Srebrenica-zaak! Het verschijnsel is immers dankzij Rogmans ‘taboe verklaard’ en ‘bestaat dus ook niet’. En aldus is Ben Rogmans er persoonlijk mede verantwoordelijk voor dat de duizenden slachtoffers van het Nederlandse falen in Srebrenica hun recht nimmer zullen kunnen halen. Ja Ben, jouralistiek is serious business!

Nog niet zo lang geleden ben je door de PC-mediamafia verkozen tot ‘journalist van het jaar’. Die uitverkiezing was volledig terecht, althans vanuit het perspectief van de ‘jury’: je bent er op voortvarende wijze in geslaagd een krant die een bedreiging zou kunnen gaan vormen voor de gevestigde orde kalt te stellen en keurig in het gareel te laten lopen. Terecht dus dat de gevestigde belangen je op de schouders nemen en ronddragen op hun gouden schild! Misschien is dat jou niet als enige kwalijk te nemen, want ik kan me alleszins voorstellen dat er ‘hogere krachten’ in het spel zijn die jouw bewegingsruimte minimaliseren. Hoe dit ook zij, voor mij is het een duidelijk geval van Et tu, Ben Rogmans!

Als je op dit artikel wilt reageren kun je die reactie naar mij mailen, dan zorg ik dat het op deze site verschijnt.