Dutch Dutroux: een pedo-netwerk in beeld

In Nederland was lange tijd, vanaf het begin van de jaren negentig, een netwerk actief van hoogwaardigheidsbekleders dat zich overgaf aan de meest weerzinwekkende vormen van sex met minderjarige kinderen. De meeste leden van dit netwerk bekleedden sleutelposities in de wereld van recht en justitie en ambtenarij. Vooral daarom is het nooit tot vervolging gekomen, al stond het Amsterdamse parket onder leiding van hoofdofficier Vrakking in 1998 klaar om uit te rukken en arrestaties te verrichten, maar voormalig PG Rene Ficq heeft de vervolging ‘geneutraliseerd’. De centrale rol binnen dit netwerk werd ingenomen door advocaat Frits Salomonson, tot 1996 de juridisch adviseur van koningin Beatrix. Het netwerk maakte gebruik van minderjarige kinderen die met het expliciete doel te worden misbruikt vanuit Oost-Europa werden ‘geimporteerd’ naar Nederland. Door de in elk opzicht zeer hechte banden tussen Salomonson en prins Claus en recente onthullingen over het seksuele leven van de voormalige prins-gemaal komt ook Claus nadrukkelijk in beeld als ‘lid’ van het voornoemde netwerk. Of het netwerk op dit moment nog altijd actief is, valt niet te zeggen.

Dit is het beeld dat oprijst na uitvoerige analyse van de beschikbare bronnen en research door deze website. De belangrijkste bronnen zijn de ‘Runderkamp-papers’ afkomstig van Lex Runderkamp van het NOS Journaal die via deze website in de openbaarheid zijn gekomen, publikaties in De Telegraaf en een ongepubliceerd verhaal uit het begin van de jaren tachtig dat was bestemd voor het Duitse weekblad Der Spiegel. Hieronder een overzicht van de thans bekende ‘leden’ van dit Nederlandse Dutroux-netwerk met een korte beschrijving. Uit de Runderkamp-papers blijkt dat het NOS Journaal in maart 2000 onderzoek deed naar de vraag ‘of het Dutroux-netwerk vertakkingen had in Nederland’.

mr. Frits Salomonson

In de Runderkamp-papers wordt deze jurist genoemd als target in het Rolodex-onderzoek (‘een oud-advocaat van de koningin’) van het Amsterdamse parket dat zich richtte op een pedofielen-netwerk van hooggeplaatste Nederlanders. Salomonson misbruikte volgens zijn buren minderjarige kinderen, veelal Marrokaans, in een ‘martelkelder’ in zijn huis aan een Amsterdamse gracht. Volgens deze buren klonken in deze kelder ook geweerschoten. Deze buren hebben hierover een brief geschreven aan toenmalig burgemeester van Amsterdam Schelto Patijn. Salomonson sleepte zijn buren hierop voor de rechter wegens smaad, maar verloor deze zaak bij het Hof. In deze procedure kwam aan het licht dat er foto’s bestonden van Salomomson in SM-kleding en in het gezelschap van vier minderjarige jongens. Deze foto’s zijn aangeboden aan weekblad Prive, zo werd door toenmalig Prive-hoofdredacteur W. Smitt verklaard voor de rechtbank. (zie voor dit alles Biesemaat via Stan de Jong). Frits Salomonson werd ook verdacht van het witwassen van drugsgelden van Klaas Bruinsma via de beursgenoteerde onderneming TextLite waarvan hij commissaris was. Voormalig PvdA-kamerlid Maarten van Traa had Salomonson op dit punt in het vizier in de nasleep van zijn voorzitterschap van de IRT-enqetecommissie. Begin jaren tachtig werd Salomonson in New York gespot bij een kroegentocht langs homo-gelegenheden in het gezelschap van Prins Claus (zie ondermeer Portein via stelling.nl). Volgens het Spiegel-artikel van de hand van een Nederlandse journalist had Salomonson een homoseksuele verhouding met Claus waarvoor als bron ondermeer ene Spierenburg wordt opgevoerd, toenmalig Hoofd Beveiliging van het Koninklijk Huis.

mr. Hans Holthuis

Zowel in de Runderkamp-papers als bij De Telegraaf is sprake van ’twee hoofdofficieren van justitie’ in het pedo-netwerk. De Telegraaf: “In die sfeer van verboden seks en geweld figureerden naar verluidt twee hoofdofficieren van justitie.” Een van deze twee hoofdofficieren blijkt volgens de Telegraaf ‘sinds het Rolodex-onderzoek te werken bij een internationale organisatie te Den Haag’. Deze hoofdofficier is later door Nieuwe Revu en dagblad Metro (20 juni 2007) geidentificeerd als Hans Holthuis, ten tijde van het Rolodex-onderzoek hoofdofficier te Rotterdam. Per 2001 is hij griffier van het Joegoslavie-tribunaal (verdere bronnen via witheet.com). Holthuis spande tegen Nieuwe Revu een zaak aan bij de Raad voor de Journalistiek (anoniem; dat zullen we vaker gaan tegenkomen) die zijn klacht gegrond verklaarde. Holthuis werd als hoofdofficier mogelijk gechanteerd met zijn pedofiele activiteiten door Eddy de Kroes.

De Amsterdamse professor ‘Van R.’

In de Runderkamp-papers wordt de ‘Amsterdamse hoogleraar Van R.’ als een van de hoofdverdachten in het Rolodex-onderzoek genoemd. Bij De Telegraaf is te lezen dat er ‘sinistere seksfeesten’ plaatsvonden in een flat in Amsterdam-Noord die eigendom was van ‘een professor die bekend stond als pedofiel’. Deze flat vormde de ‘eindbestemming’ voor de ‘import-seksslaafjes’ uit Oost-Europa. Uit het lange Telegraaf-verhaal valt voorts op te maken dat voornoemde flatwoning het eerste target zou zijn waar de recherche zou zijn binnengevallen als het Rolodex-onderzoek niet van hogerhand zou zijn tegengewerkt; in deze flat werden volgens bronnen van De Telegraaf ook pornofilms opgenomen en lagen wapens. De ‘pedo-professor’ werd volgens de Runderkamp-papers door Joris Demmink, op dat moment Hoofddirecteur van de Directie Rechtspleging op het Ministerie van Justitie, op de hoogte gehouden van de onderzoek tegen hem en tegen het netwerk. De identiteit van deze professor is nog niet vastgesteld.

mr. Joris Demmink

Volgens opnieuw de Runderkamp-papers ‘speelde Demmink een belangrijke rol’ in het Rolodex-onderzoek. Dit staat er letterlijk: “Demmink speelde in dat onderzoek een belangrijke rol. Rechercheurs hadden het vermoeden dat deze topambtenaar informatie over het opsporingsonderzoek had doorgespeeld aan een van de hoofdverdachten, de Amsterdamse hoogleraar Van R., met wie hij bevriend was. De hoogleraar had daardoor vervolging weten te ontlopen, zo meenden de rechercheurs. Het hele zogeheten embargo-onderzoek (=Rolodex) was – in de visie van de betrokken justitie- en politiemedewerkers – op de klippen gelopen doordat opsporingsinformatie bij de verdachte was beland via de ambtelijke top.” Voor een min of meer compleet overzicht van de verwikkelingen rond Joris Demmink zie het feitenoverzicht op deze website.

De tweede hoofdofficier van justitie

In 1998 was naast de genoemde Hans Holthuis nog een tweede hoofdofficier verdachte bij het Rolodex-onderzoek en bijgevolg ‘lid’ van het pedo-netwerk. In 1998 waren er in Nederland in elk geval 19 hoofdofficieren: elk parket bij elk arrondissement had er eentje. Er blijven dus 18 hoofdofficieren over die in beeld komen. (Thans zijn er 20 hoofdofficieren omdat in 1999 het Landelijk Parket een officiele status kreeg met een eigen hoofdofficier). Een goede kans maakt Jan Wolter Wabeke, in 1998 tijdens het Rolodex-onderzoek hoofdofficier te Breda. Wabeke is homoseksueel, maar een belangrijker aanwijzing is dat hij het OM verliet in dezelfde tijd (direct na het stoppen van het Rolodex-onderzoek) als Hans Holthuis. Wabeke werd Nationaal Ombudsman Verzekeringen. Net als zijn collega Hans Holthuis (Eddy de Kroes) gaf ook Wabeke vlak voor zijn vertrek bij het OM leiding aan een hypergevoelig onderzoek tegen een machthebber: toenmalig minister van Binnenlandse Zaken (Kok-II) en voormalig burgemeerster van Rotterdam Bram Peper die werd verdacht van op grote schaal sjoemelen met gemeenschapsgeld. Hoewel Peper aftrad als minister, werd hij niet vervolgd. Bekend is dat Wabeke deze zaak als traumatisch heeft ervaren, wellicht omdat hij -net als mogelijk ook Holthuis inzake Eddy de Kroes- werd gechanteerd.

De oud-bewindsman

In de Runderkamp-papers is sprake van een ‘oud-bewindsman’ die ook target was van het Rolodex-onderzoek. Hier komt nadrukkelijk Job de Ruiter in beeld, minister van Justitie (1977-1982) en minister van Defensie (1982-1986). Volgens informatie die ter beschikking kwam van journalist Alexander Nijeboer die onderzoek deed naar de zaak-Spijkers werd De Ruiter als minister door ondergeschikten gechanteerd vanuit zijn pedofiele activiteiten. Vlak voor de publikatie van het boek over de zaak-Spijkers waarin dit zou worden onthuld spande De Ruiter een rechtszaak aan tegen Nijeboer. Dit leidde ertoe dat de auteur via een inlegvel afstand deed van de uitlatingen over De Ruiter. Delicaat in de figuur Job de Ruiter is de combinatie Justitie en Defensie, precies de combinatie die ook de carriere van Joris Demmink kenmerkt. Daarnaast heeft ook ‘netwerk-leider’ Salomonson een verleden bij Defensie. Uit het Spiegel-verhaal: Salomonson maakte naam toen hij het leger inging (bij de Pantzer-Brigade) omdat hij daar een enorme diefstal van springstof ontdekte (‘aufdeckte’) hetgeen hem gouden eremedaille van de Huzaren opleverde.”

Mogelijke andere kandidaten

In de Runderkamp-papers is sprake van ’topambtenaren’ binnen het netwerk, dus meer mensen dan alleen Joris Demmink. Het enige spoor op dit punt is de ambtenaar van VWS die ook ‘Joris’ zou heten en die al of niet in beeld zou komen in de geruchtmakende Netwerk-uitzending over het HIK-onderzoek van 20 april 1998. Daarnaast komt Prins Claus in beeld. Ook in beeld komt oud-politicus Ed Nijpels die volgens het Spiegel-verhaal een seksuele relatie onderhield met Frits Salomonson. Over het seksuele leven van Nijpels is altijd veel te doen geweest en hij zou ook een relatie hebben onderhouden met een minderjarig meisje. Ook kan niet worden voorbijgegaan aan advocaat Oscar Hammerstein wiens loopbaan lange tijd min of meer symbiotisch was aan die van Frits Salomonson. Ook voormalig officier van justitie Joost Tonino kan worden genoemd net als de voormalig vice-president van de rechtbank Maastricht Fokke Fernhout. Nieuwe namen zijn die van Ed van Thijn, voormalig burgemeester van Amsterdam en strijder tegen al het onrecht, en Joop Wolff, een in 2007 overleden politicus die voor de CPN in de Tweede Kamer zat.