Donner’s fatale benoeming van Joris Demmink

Nu er steeds meer feiten over Joris Demmink boven tafel komen (lees hier het feitenoverzicht dat steeds wordt geactualiseerd) lijkt de tijd rijp te worden voor enkele heikele politieke vragen waarvan de belangrijkste is: hoe is het mogelijk dat het rampenproject-Demmink, deze weerzinwekkende crimineel, eind 2002 werd benoemd tot SG van Justitie? Wie was en/of waren daarvoor verantwoordelijk? Er zijn inmiddels een hoop achtergronden bekend. Primo: bij de benoeming van Demmink heeft de AIVD maar liefst 40 meldingen onderzocht over de seksuele escapades van Demmink (bron: de Runderkamp-papers) maar gaf uiteindelijk zonder blikken of blozen een verklaring af van geen bezwaar (persbericht Justitie via de De Telegraaf). Secundo: eerder was een benoeming aan de orde van Demmink als SG op Defensie, het ministerie waar hij eerder werkzaam was (tot 1982) maar die benoeming werd tegengehouden door de MIVD (De Telegraaf). Conclusie: de benoeming van Demmink tot SG van Justitie per november 2002 was een daad van ongekend politiek terrorisme! Van een gek of…. van een medeplichtige? Wie was na de val van het kabinet Kok-II die zomer (over Srebrenica), enkele maanden voor de benoeming van Demmink,  juist minister van Justitie geworden in het kabinet Balkenende-I? Piet Hein Donner. Donner draagt de volledige politieke verantwoordelijkheid voor de benoeming van een criminele pederast op zijn departement die hij -dat kan moeilijk anders- willens en wetens en op de hoogte van zijn seksuele verleden op de troon heeft gehesen! Volgens vaste jurisprudentie maakt dit ook van Donner een crimineel. Maar hier is natuurlijk veel meer aan de hand!

Donner is door Demmink gechanteerd. Hoe dat moet zijn gegaan is gemakkelijk voor te stellen op grond van alle informatie uit het feitenoverzicht, met name die rond het Rolodex-onderzoek: Demmink beschikte over gedetailleerde informatie over de betrokkenheid van topmensen (specifiek genoemd worden twee hoofdofficieren van justitie, een oud-bewindsman, een oud-advocaat van de koningin en een Amsterdamse professor) bij een pedo-netwerk dat bestaan heeft vanaf het begin van de jaren 90 toen de kinderarts Joyce Labruyere werd vermoord! Het is een bekend dilemma bij white collar crime: ofwel het ‘systeem’ keert zich tegen de crimineel ofwel de crimineel trekt het hele systeem mee. Helaas het is laatste veel vaker het geval dan het eerste. Het frustrerende hierbij is dat Demmink zich automatisch gedekt weet door de macht omdat die macht juist door zijn benoeming mede-verantwoordelijk is geworden en zich dus to het uiterste zal verzetten tegen het openen van de beerput. Door te buigen voor Demmink heeft Donner een politieke fout begaan die zo ernstig is dat de man stante pede zou moeten worden vastgenomen. We begrijpen nu in elk geval wel waarom Donner zo hysterisch reageerde toen Demmink eind 2003 tegen de lamp liep in het Eindhovense Anne Frank-plantsoen. De minister dreigde de media die de naam van Demmink zouden onthullen ‘voor de rechter te slepen’ en deed ook zijn historische uitspraak ‘er is geen spoor van rook, laat staan vuur’.