Dit zijn de gevolgen van onze ‘porno-Justitie’!

Augustus 1994: Nederland wordt opgeschrikt door een nog nooit eerder voorgekomen fenomeen: ‘diefstal’ van informatie bij het OM. Er wordt ingebroken in het huis van de officier van justitie Jo Valente waarbij rond de 50 floppy’s worden buitgemaakt, vooral met informatie over de bende rond Charles Zwolsman. Een groot deel van de floppy’s komt terecht bij Peter R. de Vries. Valente wordt expliciet gechanteerd met het openbaarmaken van pornografisch materiaal. In 1995, precies bij het begin van de verhoren door de PE-commissie Van Traa, verhuist Valente naar het parket in Middelburg.

4 oktober 1994: De Amsterdamse Procureur-Generaal R. van Randwijck dreigt te worden gechanteerd (of werd dat reeds) met naaktfoto’s die werden gestolen uit zijn woning. In 1995 moest Van Randwijck aftreden onder onduidelijke omstandigheden als gevolg van de IRT-affaire. De voorganger van Van Randwijck als PG te Amsterdam was Job de Ruiter, waarschijnlijk lid van het Demmink-pedofielennetwerk. Ook De Ruiter werd waarschijnlijk gechanteerd.

23 september 2003: Hans Holthuis blijkt als hoofdofficier van Justitie in Rotterdam een sleutelrol te hebben gespeeld in de zogeheten ‘vrijbrief-affaire‘ rond Eddy de Kroes. Holthuis is en/of was lid van het Demmink-pedofielennetwerk.

25 maart 2004: Fokke Fernhout, voormalige vice-president van de rechtbank Maastricht, wordt veroordeeld voor het in bezit hebben van grote hoeveelheden kinderprono.

7 oktober 2004: Officier van justitie Joost Tonino zou zijn PC vol met gevoeloge informatie ‘per ongeluk op straat hebben gezet’. De computer komt terecht bij Peter R. de Vries. Op de computer blijken enorme hoeveelheden kinderporno en pronografische prive-correspondentie te staan.

15 oktober 2004: Een laptop vol met hyper-gevoelige informatie wordt ‘gestolen’ van een Haarlemse officier van justitie.

8 december 2005: de RID (Regionale Inlichtingen Dienst) van de regio Rotterdam ‘raakt enkele disketters kwijt met staatsgeheimen’. Op de diskettes zou ook informatie staan ‘over het seksleven van Pim Fortuyn’. De discs ‘komen weer boven water’ als ‘een medewerker van de RID zijn auto verkoopt’. De discs komen terecht bij Peter R. de Vries.

Januari 2006: Via De Telegraaf komt aan het licht dat er veelvuldig geheime informatie vanuit de AIVD ‘terecht kwam’ in het criminele ciruit. Gesproken wordt niettemin van ‘corrupte mensen van Justitie’ en ‘corrupte topambtenaren’ die deze informatie zouden hebben ‘verkocht’.

Januari 2006: een hoge medewerker van de MIVD (Defensie) ‘verliest’ een USB-stick met ‘uitermate vertrouwelijke gegevens’ en wordt daarvoor op een geheime zitting veroordeeld. Tevens wordt hij ‘overgeplaatst’.

7 januari 2006: een rechercheur van de Nationale Recherche wordt aangehouden omdat hij de Hells Angels zou hebben ‘getipt’ over een op handen zijnde actie.

2 februari 2006: een kapitein van Defensie ‘raakt een USB-stick kwijt’ met uiterst belangrijke informatie; hij ‘zou deze hebben laten liggen in een huurauto’.

8 februari 2006: Minister Remkes vertelt de kamer dat er bij ‘inbraken in politie-auto’s’ ‘opnieuw spullen met mogelijk vertrouwelijke informatie’ zijn gestolen.

14 februari 2006: Uit de auto van een Officier van Justitie te Rotterdam wordt een ‘koffertje gestolen’ met ‘werkinstructies’

Maart 2006: bij een ‘inbraak’ in de auto van een Amsterdamse rechercheur wordten ondermeer een laptop en een CD-rom ontvreemdt.

12 mei 2006: Prive-documenten van Ernst Wesselius, officier van justitie op Bonaire, komen in het bezit van de website Geenstijl. De documenten hebben een seksueel karaker en berichten over bordeelbezoeken.

21 juli 2006: Defensie ‘ontraadt’ medewerkers USB-sticks te gebruiken.

16 augustus 2006: Er blijkt een USB-stick te zijn ‘verdwenen’ uit Kamp Holland in Uruzgan. Over de inhoud van de stick wordt geen mededeling gedaan.

23 januari 2007: een USB-stick met ‘deels gevoelige informatie’ ‘raakt kwijt’ op de Nederlandse ambassade te Warschau.

Eind septmeber 2007: een medewerker van de MIVD (Defensie) wordt veroordeeld tot een taakstraf omdat hij een USB-stick ‘is kwijtgeraakt’ waarop ‘staatsgeheime informatie’ staat.

6 november 2007: Na kamervragen moet de minister erkennen dat er over 2007 binnen Defensie ‘vijftien USB-sticks zijn gestolen of kwijtgeraakt’.

3 april 2008: medewerkers van Defensie krijgen nieuwe, beveiligde USB-sticks.

4 juli 2008: medewerker van OM (parket Rotterdam) ‘laat gevoelige dossiers liggen in de trein’.

17 juli 2008: Een OvJ te Almelo wordt ‘beroofd‘ van zijn ‘afgesloten en beveiligde’ koffertje dat reeds een dag later wordt afgeleverd op het politiebureau.

Analyse
Direct valt op de combinatie van Justitie en Defensie bij al deze ‘vervelende incidenten’. Laten dit nu exact de twee ministeries zijn waar Joris Demmink zijn sporen heeft verdiend en ook Job de Ruiter, waarschijnlijk lid van het Demmink-pedonetwerk, de hoogste positie (minister) heeft bekleed! Ook opvallend is de grote rol van het Rotterdamse parket: in drie gevallen is het juist dit parket dat informatie ‘verliest’, hetzelfde parket waar Hans Holthuis, lid van het Demmink-pedonetwerk, lange tijd de scepter zwaaide. Om het allemaal nog delicater te maken: juist deze drie worden bijgestaan door de peperdure elite-advocaat Harro Knijff (zie foto) van De Brauw Blackstone Westbroek!

Maar misschien nog wel interessanter is het ‘journalistieke argument’ voor de chantage-theorie: waarom komen al deze ‘incidenten’ steevast zo prominent in het nieuws? Wie ‘regelt dat?’ Zou het niet veel meer voor de hand liggen dat organisaties die op deze wijze in diskrediet raken dat allemaal onder de pet willen houden? Het antwoord hierop moet vrezen we als volgt luiden: de overheid heeft in deze geen keus want wordt immers gechanteerd! Stel je bent officier te Rotterdam en aankomend lid van een pedofielen-netwerkje. Krijg je een telefoontje: geef die en die stukken vanavond af op het Zuidplein voor de Ahoy-achteringang. If no, zullen er foto’s gaan circuleren van jouw pedo-activiteiten. Dan geef je die stukken. Maar dan kan je natuurlijk niet zomaar overgaan tot de orde van de dag en vrolijk binnenstappen bij de volgende pedofielen-orgie, nee, dan moet je wel met een verklaring komen voor het verlies van de informatie. Je hebt immers geen idee wat ermee gaat gebeuren of in welke strafzaken en welke media de info opeens boven komt drijven. Dus zeg je maar: ik was zo moe in de trein, ik ben in slaap gevallen en toen waren al die stukken opeens verdwenen! Of je zegt: er is ingebroken in mijn auto! Of je zegt: ik heb de sticks laten liggen in een huurauto. Vervolgens is het voor Justitie en Defensie van belang zich ‘in te dekken’ tegen wat er mogelijk met de info gaat gebeuren door het verlies prominent naar buiten te brengen. Want stel dat er opeens in een proces of in een medium informatie wordt uitgespeeld die staatsgeheim is of alleen afkomstig kan zijn van het parket zonder dat daarvoor een verklaring kan worden gegeven…. Het promiment naar buiten brengen van het verlies van de informatie –uiteraard buiten elke schuld van de betrokkenen want immers gestolen– is dus te beschouwen als een ‘verzekering’ tegen het uitspelen van de informatie door de chanteurs…You got it? Een andere approach… zijn er nog meer landen waar zich dit soort waanzin afspeelt, nu al jaren lang? Waar liggen die landen dan? Theorie, natuurlijk. Complotdenken? of course!