De prijzenregen richting Job Cohen

HELP! JOB COHEN VERDRINKT ONDER DE PRIJZEN!

Door Pamela Hemelrijk
Hoe heter de grond politici onder de voeten wordt, hoe meer onderscheidingen ze gaan uitreiken aan elkaar en aan hun supporters. In Nazi Duitsland en de Sovjet Unie was het op het laatst de enige bedrijfstak die nog op volle toeren draaide. (Ik herinner me uit de jaren zestig een kaderberichtje over een diefstal bij een of ander Sovjet-departement, waarbij vrijwel de gehele voorraad gouden staatsmedailles was buitgemaakt. Gek genoeg waren er ook een paar erepenningen blijven liggen. Hieruit viel af te leiden, zo merkte een dissidente olijkerd op, dat de inbrekers deze onderscheiding waarschijnlijk zelf al h?dden.) In Nederland is Job Cohen de belichaming van deze wanhoops-strategie. Als hij niet bezig is een prijs uit te reiken aan Geert Mak, dan is hij wel bezig een prijs te aanvaarden van een jury onder voorzitterschap van Geert Mak, als het ware.

De meeste prijzen die Job ontvangt zijn speciaal voor hem in het leven geroepen, lijkt het wel. Op 9 november jl. werd hij weer bekroond met de ?Burgerschapsprijs? (?een erkenning voor personen en organisaties die zich inzetten voor een open, democratische en tolerante samenleving?), die dit jaar ?voor de eerste maal? werd uitgereikt. De gulle gever was een obscure Belgische stichting genaamd P&V (?Kruispunt van solidariteit, emancipatie en burgerzin?), die nu nog op de been wordt gehouden door een verzekeringmaatschappij ?met veel sociaal engagement?, maar die ?momenteel stappen zet tot het verkrijgen van de juridische status stichting van Openbaar Nut?. (Dit betekent in gewone mensentaal dat de stichting subsidie heeft aangevraagd.) Zij houdt zich o.a. onledig met het bestrijden van discriminatie van allochtone jongeren op de arbeidsmarkt, en het geven van impulsen aan nieuwe vormen van solidariteit met jongeren door activiteiten en participatieprojecten in het teken van actief burgerschap en inclusie van jongeren, dus dan weet je wel uit welke hoek de wind waait. Ik ben dan ook razend benieuwd wie er in het bestuur van die ballentent zitten, maar daar viel op hun website natuurlijk weer niet achter te komen, en hun telefoon staat permanent op voicemail. Hoe dan ook, Cohen kreeg de onderscheiding omdat het dankzij hem zo rustig is gebleven na de moord op Theo van Gogh, en hij leverde in zijn dankwoord en passant nog even deskundig commentaar op de rellen in Frankrijk: volgens hem hebben de Franse autoriteiten ?teveel grenzen gesteld? en ?te weinig perspectief geboden?. Dat belooft wat voor de toekomst van Amsterdam.
In 2003 werd onze burgervader gelauwerd met de Philadelphia Award van de stichting Philadelphia Zorg in Nunspeet. Deze volledig door de AWBZ gefinancierde instelling (6300 medewerkers) biedt passende hulp, begeleiding en ondersteuning aan ruim 6200 mensen met een (verstandelijke) handicap en anderen die zorg behoeven. De award wordt jaarlijks uitgereikt aan mensen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor mensen met een handicap, maar dat zijn gek genoeg altijd politici (Joop van der Reijden, Erica Terpstra, jonkheer Beelaerts van Blokland), of echtgenotes van politici (Rita Kok, maar die heeft dan ook zelf een gehandicapt kind, waarvoor zij zich zonder twijfel met hart en ziel heeft ingezet). Waarom Job Cohen in de prijzen viel mag Joost weten, of het zou moeten zijn dat hij zijn gehandicapte vrouw door anderen laat voortduwen in haar rolstoel, terwijl hij zelf gaat liggen rollebollen met zijn ma?tresse Judith Belinfante. (Deze sappige informatie hebben wij van Theo van Gogh, die eens op een ontvangst in het Parooltheater met Cohen stond te babbelen, en daarbij uit volle borst had staan afgeven op Judith Belinfante. Een ingewijde schopte hem keihard tegen zijn schenen, en siste hem na afloop toe dat hij zijn huiswerk beter moest doen: wist hij dan niet dat Job al jaren het bed deelde met Judith? Nee, dat wist Theo niet. De volgende dag, beleefd als hij is, heeft Theo het stadhuis nog gebeld om zich te verontschuldigen: ?Sorry! Ik wist het echt niet! Het was stom toeval! Als ik het had geweten had ik mijn waffel wel gehouden!? De secretaresse van Cohen zou het doorgeven. zei ze. Ze ontkende niks, wil ik maar zeggen. Als dat geen offici?le bevestiging is, dan weet ik het niet meer.)
Enfin, vooral dit jaar heeft Cohen een absoluut record gevestigd, zodat hij volgend jaar door Paul Witteman en consorten wel zal worden uitgeroepen tot De Meest Bekroonde Burgemeester Aller Tijden. Begin dit jaar zag het er namelijk even naar uit de De Gekozen Burgemeester wellicht daadwerkelijk zijn intrede zou doen, er brak paniek uit in de gelederen, en toen is de machine pas echt op volle toeren gaan draaien. Marcel van Dam bedacht prompt voor de VARA het nieuwe programma De Grootmeesters, een concours tussen vier door de VARA geselecteerde top-burgemeesters, waarbij voor de zekerheid een bevriende vakjury (Nelleke Noordervliet, Maria Henneman) werd ingeschakeld om te voorkomen dat het stemvolk de verkeerde burgemeester zou laten winnen. Cohen won met een neuslengte voorsprong op Leers van Maastricht en Opstelten van Rotterdam.
De afgelopen maand deed het staatskrantje Binnenlands Bestuur er nog een schepje bovenop door Cohen door zijn eigen genoten te laten uitroepen tot ?Beste Burgemeester Van De Afgelopen 25 Jaar?. (Waarom eigenlijk slechts 25 jaar? Waarom niet meteen sinds de Dageraad der Menschheid? Maar misschien komt dat nog.)
Hoe de benoeming van Cohen tot Held van Europa door Time Magazine in zijn werk is gegaan hoef ik u niet meer te vertellen. Dat is louter en alleen gebeurd op voorspraak van Abi Daruvalla, de correspondente van Time in Nederland. Wij willen er ons kop onder verwedden dat Abi aan deze meesterzet een hele dikke vette adviesfunctie bij de gemeente Amsterdam heeft overgehouden, op het gebied van het geven van impulsen aan nieuwe vormen van solidariteit door activiteiten en participatieprojecten ter bevordering van actief burgerschap en de strijd voor een open, tolerante en zorgzame samenleving. Of iets dergelijks.
Dan hebben we het nog niet eens over de talloze populariteitsonderzoeken die Cohen door zijn eigen gemeentelijke dienst Onderzoek en Statistiek laat uitvoeren, en die onveranderlijk leiden tot conclusies als ?Iedereen houdt van Job Cohen? en ?De stad heeft deze man hard nodig?.
Om zo populair te worden moet je natuurlijk ook met gulle hand prijzen weggeven, vooral aan bevriende publicisten. Daar steekt Cohen dan ook de rest van zijn tijd in. Zo zat hij o.a. (met Gerlach Cerfontaine, Bas Heijne en Geert Mak) in de jury die dit jaar de Gouden Ganzeveer toekende aan bevriende mogendheid Maria Goos. (Literaire prijzen worden in Nederland nog uitsluitend toegekend op voorspraak van de makers van onleesbare beleidsnota?s, die nooit een boek inkijken, en zelfs hu speeches laten vervaardigen door in misselijkmakende clich??s grossierende dorknopers van ambtenaren. Deze apparatschiks worden geacht het beste te kunnen oordelen over literaire kwaliteit. De jury van de AKO-prijs is achtereenvolgens geleid door Wim Kok, Hans van Mierlo, Paul Rosenm?ller en Hans Dijkstal. Wie het volgend jaar wordt is nog niet bekend, maar wij geven Cohen een goede kans.)
In 2003 was Cohen voorts juryvoorzitter bij de verkiezing Communicatiemanager van het Jaar van de Vereniging voor Overheidcommunicatie. De kandidaten die hiervoor door de vakjury worden geselecteerd zijn doorgaans communicatiedeskkundigen van de Postbank, de NS of het een of andere ministerie. Dit jaar is de voorzitter Jacques Wallage, u weet wel: de voorzitter van de Commissie Overheidscommunicatie (waarin trouwens ook Maria Henneman en Hans Laroes zaten), die eertijds adviseerde om nog eens 50 miljoen extra uit te trekken om de informatie aan de burger beter te sturen, aangezien die volgens Wallage ?teveel door de pers werd gefilterd?.
Wist u trouwens dat het Humanistisch Vredesberaad, dat ongetwijfeld ook met subsidiegeld op de been wordt gehouden, tegenwoordig jaarlijks iemand uitroept tot ?Journalist van de Vrede?? In 2003 ging deze onderscheiding naar Stan van Houcke (die altijd met de krakers meevocht tegen de ME, en vanuit de studio van STAD Radio Amsterdam in 1980 een leidende rol heeft gespeeld bij het kroningsoproer), en in 2004 naar Anja Meulenbelt, de trouwste supporter van de Palestijnse intifada, op Gretta Duisenberg na.
Dit jaar nomineerde het Humanistisch Vredesberaad o.a. Mohammed Benzakour, Anil Ramdas, Kader Abdollah, Ren? Diekstra (voornamelijk beroemd om zijn plagiaatplegerij, maar dat doet hij kennelijk heel vreedzaam), Geert Mak (daar heb je hem weer), en Marion Bloem (de vrouw achter de tv-actie ?26.000 Gezichten?, die beoogt afgewezen asielzoekerts binnen te houden, ook als het Afghaanse kolonels zijn die oorlogsmisdaden hebben gepleegd voor de Taliban).
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Job Cohen bij deze vertoning, voor zover bekend, geen actieve rol heeft gespeeld. Maar ik wou u deze interessante informatie niet onthouden. Zo heeft u vast ook nog nooit gehoord van de El Hizra literatuurprijs, die al tien jaar bestaat, en uitsluitend wordt uitgereikt aan schrijvers met een Marokkaanse of Arabische achtergrond. Verhalen, gedichten, essays, song- rap- en toneelteksten, alles is toegestaan, als het maar door door Arabieren of Berbers is vervaardigd. Ook bijdragen in het Arabisch of Tamazight zijn welkom. De prijs bestaat uit een geldbedrag en publicatie van het bekroonde werk. Sinds 1992 zijn er 70 auteurs bekroond, onder wie Abdelkader Benali, Khalid Boudou, Mohammed Benzakour, Moustafa Stitou en nog een hele hoop anderen van wie ik nog nooit had gehoord,. Hoeveel deze literaire voortrekkerij op etnische gronden de belastingbetaler kost, is niet te achterhalen, maar is aardig wat, te oordelen naar het grote aantal geldschieters. Dat zijn namelijk het ministerie van Onderwijs, het Fonds voor de Amateurkunst, het Amsterdams Fonds voor de Kunst, het Fonds voor de Letteren, het Nederlands Literair Produktie- en Vertalingenfonds, en de gemeente Amsterdam. ?Kunstenaars zijn de hoeren van de politiek geworden?, schreef een verbolgen kunstenaar onlangs in de krant. Zo is het maar net.