DE MAIL DIE ESTHER VOET WEIGERT TE BEANTWOORDEN

OP 17 AUGUSTUS ONTVING ESTHER VOET (CIDI) DEZE MAIL VAN MICHA * KORT DAAROP GING ZE ‘OVERVERMOEID’ NAAR HUIS * WAT SPEELT ZICH AF OP DE BURELEN VAN HET CIDI IN DEN HAAG? * DE DIRECTEUR OVERSPANNEN, DE VOORZITTER DOET HET MET KLEINE KINDEREN

Geachte mevrouw Voet, beste Esther,

Gedurende de afgelopen weken hebben wij enkele malen contact mogen hebben en die contacten zijn niet altijd even soepel verlopen. Dat heeft mij beklemd en verdroten omdat ik vind dat Joden onder elkaar als door Jahwe uitverkorenen op aarde te allen tijde met elkaar moeten kunnen communiceren, al helemaal waar het gaat om zaken als Eretz Israel en het Jodendom en juist en bij uitstek in een periode waarin wij ons als Joden in een crisis bevinden. Ik ben mij bewust van de delicate positie waarin het CIDI zich in dit tijdgewricht bevindt en heb respect voor jouw werk als directeur, al ben ik het daar inhoudelijk dus niet mee eens. En daarmee kom ik reeds direct op de reden deze mail aan jou te sturen. Ik zit namelijk met een enorm probleem als Jood. Ik kom uit een zeer voorname Joodse familie (Manassen) en mijn voorouders behoorden tot de eerste Nederlanders die land kochten in Palestina, reeds begin jaren 20 van de vorige eeuw. Een oom van mij was lange tijd directeur van het Weizman-Istituut te Rechovot waar hij leading was bij de ontwikkeling van de Israelische atoombom. Wij hebben in de familie twee Yad Vashem-onderscheidingen die we nog niet hebben teruggegeven aan de ambassadeur van Israel te Den Haag. In zit ‘er dus tot over mijn dikke neus in’, om het zo maar te zeggen. En daar zit dus ook het probleem: door alles wat ik al die jaren over Israel en de Joden te weten ben gekomen, en dat is nogal wat, ben ik ze enorm gaan haten, althans waar het gaat om de naar mijn mening ontoelaatbare wijze waarop ons volk de rechten van anderen op aarde schendt en hun goederen plundert. Ik doel dan inderdaad met name op de massamoord op de Palestijnen te Gaza en de wijze waarop een bijna volledig Joodse bankiers-mafia in de VS de zakken vult ten koste van burgers overal ter wereld.

Echter, mede en wellicht vooral als gevolg van ons getroubleerde contact ben ik de laatste dagen heel anders tegen al deze dingen aan gaan kijken en ik ben bang dat mijn kritiek op en zelfs haat tegen Israel en de (machtige) Joden een gevolg is van een decennia lang miskende en genegeerde ‘Joodse zelfhaat’ die mij geheel in de greep heeft weten te krijgen. In feite ben ik dus ‘ziek’ en wend me dus als ‘zieke geest’ tot jou in mijn zoektocht naar genezing. En ik denk dat het CIDI mij kan helpen.

Er is de laatste dagen nogal wat commotie ontstaan over de door het CIDI betaalde persreizen. Naar ik heb begrepen namen aan deze persreizen met name goyim-Journalisten deel. Grote delen van de media hebben thans aangegeven niet meer te willen deelnemen aan deze persreizen. Dat betekent dus dat er genoeg ‘plaats’ moet zijn voor mij bij een van de komende persreizen naar Israel. Ik zou je willen vragen mij mee te nemen op de volgende Israel-persreis van het CIDI opdat ik met eigen ogen het Joodse paradijs kan aanschouwen en eerlijk en zonder vooroordelen vanuit mijn ‘Joodse zelfhaat’ kan constateren dat Israel een oprechte en fundamentele bijdrage levert aan een betere wereld, niet alleen voor mensen van het Joodse geloof en Joodse ras, maar voor iedereen. Dan zou ik ‘genezen’ van mijn zelfhaat naar Nederland kunnen terugkeren en een waardevolle rol kunnen spelen bij het bestrijden van desinformatie, anti-semitisme en andere vormen van kritiek op Israel.

Met de meeste hoogachting,

Micha Kat
journalist