De grootste cover-up uit onze geschiedenis

De waarheid rond het Nederlandse pedofielen-netwerk en rol die vele hooggeplaatste landgenoten hierin spelen zal en mag nooit ‘officieel’ in de openbaarheid komen. De belangen zijn eenvoudigweg te groot. Boodschappers op deze website melden dat De Telegraaf steevast alle postings die verwijzen naar deze website, de Demmink-zaak en/of het interview met Adam Curry weert, laat staan dat de andere ‘officiele media’ er enige aandacht aan willen besteden. In de tussentijd staat internet helemaal vol met Demmink-materiaal, maar op een of andere wijze moet er toch een brug worden geslagen tussen de waarheid op internet en de waarheid in de ‘bovenwereld’. Het is fascinerend om te reconstrueren hoe deze ‘bovenwereld’ na aanvankelijk wel degelijk onderzoek naar de zaak te hebben gedaan zich als een oester sloot toen de zaak really big werd en bleek dat er vele belangrijke Nederlanders bij betrokken waren. We beginnen bij de actualiteitenrubriek Netwerk die reeds in 1998 het basismateriaal in handen had om het pedofielen-netwerk in kaart te brengen en op te rollen. Na de twee baanbrekende uitzendingen in 1998 is niets meer van Netwerk vernomen, dus ook niet in 2003 en 2007 toen de zaak weer op de voorpagina’s belandde. De twee journalisten die de reportages op hun naam hebben staan, Martin Froberg en Roelf van Til, zijn niet meer bij Netwerk werkzaam en hebben zelfs hun medewerking verleend aan een cover-up door in 2004 te verklaren dat de ’topambtenaar Joris’ die zo prominent in hun reportage optreedt niet Joris Demmink zou zijn, maar een ‘andere hoge ambtenaar’ die op VWS zou werken.

Deze draai van 180 graden van ‘onthullen’ naar ‘verhullen’ zien we vaker in deze zaak. Het NOS Journaal, zo blijkt uit de Runderkamp-papers, heeft tot 2003 serieus onderzoek naar de zaak gedaan en zelfs in de uitzending gemeld dat Demmink heeft toegegeven kinderen te misbruiken. Na intimidatie door de advocaat van Demmink, Harro Knijff, nam het Journaal reeds direct gas terug en is nadien nooit meer op de zaak teruggekomen. Dezelfde Knijff is erin geslaagd de bladen Panorama en de Gay Krant (zie feitenoverzicht) dermate de stuipen op het lijf te jagen dat het woord ‘Demmink’ sinds 2003 nooit meer is uitgesproken op beide redacties. Dan De Telegraaf, de krant van Pedofiel Nederland. Deze krant heeft wel de meest opzienbarende rol gespeeld door tot medio 2007 het voortouw te nemen in het blootleggen van de pedofielen-netwerk maar reeds een jaar later de rol van ‘onthullen’ te verwisselen voor die van ‘verhullen’ door out of the blue met het verhaal te komen dat Demmink ‘het slachtoffer zou zijn van een maffia-complot’. Hier zien we vermoedelijk de hand van Sjuul Paradijs die volgens diverse bronnen banden onderhoudt met Joris Demmink die hij ongetwijfeld goed heeft leren kennen in het Haagse party-circuit waar Paradijs zijn ‘sporen’ als journalist eerder heeft achtergelaten dan verdiend. De laatste week is het radio-station Arrow Classic Rock in beeld gekomen dat de nek heeft uitgestoken door als eerste een interview te brengen met de webmaster van deze site, maar reeds direct daarop ‘in een juridische situatie’ belandde die ervoor zorgde dat de podcast van het interview niet op de eigen website geplaatst kon worden. Ook een vervolginterview dat reeds was aangekondigd voor de dag na het eerste interview ging niet door, al kan dat nog altijd in het vat zitten: de signalen die we thans doorkrijgen zijn dat Arrow graag op het onderwerp door wil gaan. Het enige programma dat tussentijds (13 juli 2007) nog op een enigzins ‘onthullende’ wijze aandacht aan de zaak besteedde was EenVandaag waarin ook weer fragmenten te zien waren van de Netwerk-uitzendingen van 1998. Mede dankzij deze fragmenten waarin we horen dat er in 1998 sprake was van een ’topambtenaar Joris’ die op Justitie werkzaam is, hebben we de zaak ‘rond’ kunnen krijgen.

Ronduit verbijsterend is de rol van ‘kwaliteitskranten’ als NRC Handelsblad en De Volkskrant. NRC heeft bijvoorbeeld twee keer aandacht aan Joris Demmink besteed: een keer in een groot portret waarin Demmink de hemel in wordt geprezen als ‘geestig, slim, scherp en teruggetrokken’ en een keer is een stuk waarin werd ‘onthuld’ dat ‘onderzoek heeft aangetoond’ dat Demmink ‘helemaal schoon’ is.