De definitieve val van Marjon van Royen

Je kunt veel over Marjon van Royen zeggen, zeker ook dat de wijze waarop zij als journaliste ten onder gaat toch wel weer getuigt van een portie drama en grandeur die op een bepaalde manier ook wel weer respect afdwingt. Ze heeft er in elk geval voor gezorgd dat ook ons land nu zijn eigen ‘Jason Blair’ heeft waarmee ze Nederland toch weer een beetje op de kaart heeft gezet! Reeds in 2003 had de webmaster van deze site alle bewijzen in handen dat Marjon van Royen een bedrieger was in hart en nieren die geen enkel onderscheid meer kon maken tussen fictie en werkelijkheid, zulks als gevolg van een coke- en drankverlaving van vele jaren. Lees hier en hier de bewuste artikelen die destijds verschenen op de site van wijlen Theo van Gogh. Het ontluisterende is dat de praktijken van Van Royen binnen NRC bekend waren maar er niet werd ingegrepen. Door dit wanbeleid werden klokkenluiders binnen NRC ertoe aangezet met het bedrog naar buiten te treden. Het is geen geheim dat de klokkenluider in kwestie Coen van Zwol was.  Korte tijd later wordt ook nog eens bekend dat Van Royen plagiaat heeft gepleegd. Hierover berichtte destijds zelfs De Volkskrant. Ondanks deze alarmerende berichten blijven de NOS en de ‘Nederlandse kwaliteitsjournalistiek’ haar in bescherming nemen (al durft VN het uiteindelijk toch niet met haar aan), dit zelfs tot op de dag van vandaag.

Toen Marjon van Royen enige weken geleden ‘de wereld opnieuw schokte’, nu met een verhaal over twee Nederlanders die zich -op uiteraard beestachtige wijze- zouden hebben vergrepen aan minderjarige Braziliaanse meisjes die ze ook nog een commercieel zouden hebben ‘geexploiteerd’, tsja, toen was bij vele insiders in de journalistiek (behalve uiteraard bij Pauw en Witteman) al direct duidelijk: deze powerplay zou wel eens het einde kunnen inluiden van de journalistieke (of liever) van de fictie- carriere van Marjon van Royen! Natuurlijk, in Brazilie gebeuren ongetwijfeld de meest verschrikkelijke dingen met meisjes en jonge vrouwen maar het feit dat of all people Marjon van Royen hiermee naar buiten komt is als welhaast een garantie voor het fictieve karakter van het hele verhaal…. en ja hoor, dankzij ondermeer de inspanningen van misdaadjournalist Henk Jan Korterink van Nieuwe Revu is thans duidelijk geworden dat Van Royen opnieuw uit haar duim heeft lopen zuigen, uiteraard na eerst wat lijntjes coke te hebben gesnoven…. Nu is natuurlijk de vraag wat Hans Laroes van de NOS met haar gaat doen (we gaan hier even voorbij aan de vraag wat Laroes in het verleden zoal met haar gedaan heeft). Feit is dat geheel los van de -steeds talrijker- bewijzen van het journalistieke bedrog ook haar manier van verslag doen op steeds meer weerzin stuitte zoals blijkt uit deze column van Leon de Winter in Elsevier.

Ronduit bizar zijn de laatste verwikkelingen rond Marjon van Royen: ze heeft blijkbaar een bericht verspreid dat ze met haar vriend ‘zou zijn mishandeld’ in een Amsterdams cafe. De Telegraaf brengt dit bericht uitsluitend op basis van de eigen website van Van Royen. Vandaag blijkt uit een artikel in De Pers dat ook dit verhaal van Marjon van Royen een verzinsel is. Het doet sterk denken aan een verhaal dat Van Royen ooit vertelde in een van haar reportages uit voormalig Joegoslavie en dat binnen NRC bekend is geworden als het “dance-incident”.  Op 12 augustus 1995 schreef Marjon van Royen het volgende: Een tiental mannen in burger rommelt nu in de laden van haar loket. Waar zijn ze naar op zoek? Met een ruk draaien de mannen zich om naar de vreemde stem. “Fuck you… you Cetnik-whore”, zegt een van de mannen. Rode wangen en een flink tekort aan tanden. Hij stapt naar voren en trekt zijn pistool. Een kogel fluit langs mijn voeten. “Dance” zegt hij in een zwakke imitatie van John Wayne. Frank Westerman heeft hierover gezegd dat men er bij NRC algemeen vanuit ging dat dit een verzinzel betreft van Marjon gebaseerd op een scene uit een bekende western waarin mensen worden gedwongen te dansen terwijl hun voeten worden beschoten. Opvallend is in elk geval dat ook hier Marjon zich laat uitschelde voor ‘hoer’ net als haar recent zou zijn overkomen in Amsterdam.

Vermoedelijk gaat het bij het verhaal over de ‘mishandeling’ te Amsterdam om een ‘wanhoopspoging’ van Van Royen zichzelf op het moment van haar val in een soort van slachtofferrol te manouvreren. Het woord is nu aan Hans Laroes van de NOS.