DE CASE VAN VICTORIA, PART 2

DRAMA IN WEXFORD: VICTORIA MOCHT HAAR POLITIE-KINDEREN NIET ZIEN * IERSE JEUGDZORG-MEDEWERKERS LACHTEN HAAR UIT IN HAAR GEZICHT * LATER MEER

We komen na het weekeind met opnames van wat er vrijdag is gebeurd in Wexford. Maar we vertellen nu vast in grote lijnen hoe het is gegaan. We meldden reeds dat de HSE, het Ierse Bureau Jeugdzorg, mijn aanwezigheid op het bezoekuur heeft verboden en dat zelfs werd gezegd dat Victoria ook zal worden geweigerd als ze mij zou meenemen. Hierop gingen wij naar een advocaat in Dublin, ene Chris Ryan, om een affidavit te laten opmaken zeggende dat er geen legal grounds zijn mij te weigeren. Hiermee ‘gewapend’ togen we naar het Ely Hospital in Wexford (foto) waar het access zou plaatsvinden.

We hadden moeite de juiste lokatie te vinden, want anders dan normaal bevonden de HSE-medewerkers met de twee kinderen zich niet op de derde verdieping. Uiteindelijk vonden we ze beneden vlak naast het HSE-kantoor. De zwaar beveiligde deur ging open en twee HSE’ers kwamen naar buiten, en vrouw en een man, beiden midden dertig. De man leek als twee druppels water op Robert M. Ze weigerden mij de toegang. Wij speelden de affidavit uit van Ryan. Ze keken even beteuterd, maar gaven uiteindelijk geen krimp. Geen schijn van kans. Wij dreigden de Garda te bellen. Na een minuut of 20 confrontatie vroeg Victoria of ze dan alleen naar binnen mocht, maar de HSE’ers meldden dat de access inmiddels in zijn geheel was gecanceld. De dame van de HSE stond er zo opzichtig en sadistisch bij de lachen, dat Victoria haar daarop aanviel. Vervolgens ontstond een gesprek over de reimbursement van de 120 Euro aan kosten die we hadden moeten maken voor de expeditie naar Wexford die dus uiteindelijk geen hereniging opleverde van Vicoria met haar kinderen. We hebben alles opgenomen en zullen dat later presenteren.

Tevens speelt dat Victoria dus maandag wordt verwacht bij de Garda Ombudsman voor haar klachten tegen de twee vaders van de kinderen in Wexford. Gisteravond lag er een brief voor haar klaar dat inderdaad de hele dag voor de zaak is vrijgemaakt. Ze twijfelt echter zeer of ze moet gaan, omdat de sfeer ronduit vijandig is en uit alles blijkt dat ze niet serieus zal worden genomen en dat het Ombudsman-bureau in werkelijkheid een grote witwas-operatie is voor plunderende, verkrachtende en moordende agenten, precies zoals in Nederland, zij het dat wij geen aparte politie-ombudsman kennen.