Criminaliteit, corruptie en kwaliteitsjournalistiek
Hoe ‘kwaliteitskranten’ verworden tot criminele organisaties
Vier jaar geleden bracht ik mijn boek Lux, Libertas en Leugens uit. Hierin wordt tot in de kleinste details een volstrekt gecorrumpeerde journalistieke cultuur beschreven bij NRC Handelsblad. Plagiaat, belangenverstrengelingen, bedrog, manipulatie, intimidatie -en dat allemaal ten dienste van ofwel de macht ofwel het eigen ego- waren reeds vanaf 2000 schering en inslag bij NRC Handelsblad met als symbool van dat alles de demoniserende hoofdredacteur Folkert Jensma. Het boek kan nog altijd worden besteld. Thans worden weer nieuwe grenzen van verdorvenheid bereikt met redacteur Frank Vermeulen. Dit verhaal is natuurlijk te onvoorstelbaar en te smerig voor woorden, maar wel geheel in lijn met de zaken die in voornoemd boek worden beschreven. Maar is veel meer nieuws te melden van het ‘oude media-corruptiefront’. Zo blijken de twee ‘spioneerende ex-SoZaWe voorlichters’ -beiden voormalig journalisten bij de GPD- ondanks een veroordeling door de strafrechter te zijn aangenomen door ‘kwaliteitskranten’; Hans van Soest door het AD en Sylvia Marmelstein door De Pers. Beiden werden op 10 oktober 2008 veroordeeld tot voorwaardelijke taakstraffen wegens het vanuit het ministerie van SoZaWe inbreken in de computers van hun voormalige werkgever GPD om zodoende ‘preventief te kunnen ingrijpen’ als er stukken aan dreigden te komen die nadelig zouden kunnen zijn voor hun minister en zijn beleid. Vrijwel de volledige kwaliteitspers zweeg over de veroordelingen en al helemaal over hoe hun carriere binnen de ‘kwaliteitspers’ dankzij deze schobbering een vogelvlucht nam.
De informatie is afkomstig uit het boek De Communicatie Oorlog van Frits Bloemendaal. Dit boek onthult enkele verbijsterende feiten over deze zaak. Zo blijkt Hans van Soest als ambtenaar een voormalig collega van de GPD om zijn wachtwoord te hebben gevraagd (wat hij ook kreeg) toen zijn eigen geblokkeerd bleek en dus niet langer kon worden misbruikt voor spionage-doeleinden. Het blijkt dat er vanuit SoZaWe 134 keer is ingelogd bij de GPD en dat er 366 stukken zijn gelezen die dus nog niet waren gepubliceerd. Daarnaast misbruikte Marmelstein weer het wachtwoord van haar partner Van Soest om te spioneren toen haar wachtwoord werd geblokkeerd na uitdiensttreding. Hier was dus duidelijk sprake van een ‘criminele organisatie’ met als doel: spionage en computervredebreuk. Bloemendaal beschijft de zitting waarop beide journalisten werden veroordeeld: Rechter Verkleij confronteert de verdachten met een paar ongemakkelijke vragen. Of Marmelstein en Van Soest hebben beseft dat ze na hun indiensttreding bij SoZaWe geen journalist meer waren, maar ambtenaren, met een heel andere verantwoordelijkeheid? Daar hebben ze niet zo bij stilgestaan. ‘Bij journalistiek en voorlichting gaat het om hetzelfde: informatie overdragen’ zegt Marmelstein. Madame werkt nu dus voor De Pers.
Over de wijze waarop Hans van Soest het AD binnenfietst wordt het volgende gezegd: Dat Van Soest, een van de twee hoofdverdachten, door het AD wordt aangenomen wekt veel meer verbazing. Temeer daar hij op dat moment al strafrechterlijk wordt vervolgd en de kans reeel is dat hij wordt veroordeeld. ‘Natuurlijk hebben we er wel over nagedacht’ verklaart hoofdredacteur Jan Bonjer daags erna in De Volkskrant. ‘En het enige dat ik erover wil zeggen is dat het uitstekende journalisten zijn. Voor geen van beiden heeft de zaak strafrechterlijke gevolgen gehad en daarmee houdt het voor ons op. We zijn heel blij met hun komst, en de AD-lezer ook’. Dat de strafzaak op dat moment nog moet voorkomen, is Bonjer kennelijk ontgaan.
We kunnen concluderen dat hier sprake is van een soort complot. In deze tijd van extreme bezuinigingen en ontslagen (zeker en juist bij De Pers en het AD) is er geen enkel rationeel argument te bedenken waarom deze kranten twee zwaar besmette en criminele journalisten zouden binnenhalen. Hier moet sprake zijn van een deal tussen pers en politiek. Luguber en beangstigend. Maar terug naar NRC Handelsblad en Frank Vermeulen. Ook Frank was rechtstreeks betrokken bij een delict: zijn zoon had Geert Wilders met de dood bedreigd. Inmiddels heeft de hoofdredactie van NRC Vermeulen pro forma gestraft door hem zijn ‘PolitBlog’ op de website af te nemen. Een veel te milde straf natuurlijk voor een man die tot op het bot corrupt blijkt en ook nog eens blijkt te schrijven vanuit persoonlijke rancune. Dieper kun je als journalist niet zinken. Maar als hij zou zijn ontslagen, was hij vast weer binnengehaald bij De Pers of het AD. Om de lezers van die kranten te plezieren!
