BREAKING: SLAGVELD DREIGT OM VAATSTRA-DAGBOEKEN

PANIEK BIJ DE PEDO-MAFIA IS NU ZO TOTAAL, DAT YEHUDI MOSKOWICZ WORDT INGEZET OM DE DEKSEL OP DE VAATSTRA-BEERPUT TE HOUDEN * OOK DEMMINK MOEST ZIJN TOEVLUCHT NEMEN TOT EEN CRIMINELE ADVOCAAT, WLADIMIROFF * WIM DANKBAAR: ‘WIJ BESCHIKKEN OVER ONVOORWAARDELIJKE TOESTEMMING TOT PUBLIKATIE’

Bauke Vaatstra is bezig zijn zakken te vullen over het lijk van zijn vermoorde dochter en huurde hiertoe de diensten in van Yehudi Moszkowicz. Diezelfde Moszkowicz probeert thans de publikatie van het dagboek van Marianne’s moeder te voorkomen. Yehudi wordt verdacht van poging tot moord; het OM in Den Bosch heeft deze zaak thans in onderzoek.

De horror-story Marianne Vaatstra stevent af op een nieuw dieptepunt nu de pedo-mafia juridisch ‘vuurwerk’ moet inzetten de dagboeken van Marianne’s moeder verborgen te houden voor het Nederlandse volk. Nog nooit in de Nederlandse crime-geschiedenis moest Justitie overgaan tot dergelijke powerplay en paardenmiddelen om de waarheid te onderdrukken. Dat Justitie om deze klus te klaren de hulp moet inroepen van een criminele advocaat hoeft geen verbazing te wekken: eerder zagen we dat Joris Demmink hetzelfde deed toen hij Mischa Wladimiroff inhuurde. Het goede nieuws is dat Wim Dankbaar ook deze zaak wil laten aankomen op een rechtzaak; hij stelt te beschikken over ‘onvoorwaardelijke toestemming’ tot publikatie. Dat wordt nog spannend. Maar los daarvan: hoe dom is het van Herman Bolhaar cs. om Dankbaar aan te vallen over de dagboeken! Hoe groot moet de paniek zijn! Weten ze dan niet dat de publikatie so wie zo -via internet, het buitenland- niet is tegen te houden en dat er zo alleen maar meer aandacht op het dagboek wordt gevestigd? Blijkbaar is het kwade geweten en de angst van de kindermoordenaars zo groot, dat ze niet kunnen en willen accepteren dat het volk ook maar kennis kan nemen van een snipper van de waarheid. Hieronder enkele cruciale fragmenten uit het dagboek die het explosieve karakter ervan laten zien:

Mieke belde met de mededeling dat er 65 DNA-profielen de deur uit zijn naar het lab. Over 2 à 3 weken uitslag. Het zegt me weinig. Als ze er maar niet eentje uitpikken die ze het in de schoenen schuiven. Ze zouden dan van een heel groot probleem af zijn en dit onderzoek op deze manier kunnen rechtvaardigen. Te erg voor woorden dat ik dit durf op te schrijven, maar als je dit alles met Justitie hebt meegemaakt, de leugens en afleidingsmanoeuvres en alle ellende die ons is voorgeschoteld, waar dan achteraf niet veel van waar is, dan acht ik degene die hierin de toon aanvoeren wel toe in staat. Hun eigen eer en glorie staat nu ook onder druk. Ik heb nu ook een paar mensen benaderd, waarvan we weten ze dat ze ook verklaringen hebben afgelegd (of geprobeerd dat te doen) die richting A.Z.C. gingen. Ook deze mevrouw vertelt me dat ze zulke vreemde ervaringen had met de recherche en ook een buurvrouw van haar had dingen gezien in deze fatale nacht. Maar de recherche ging ook hier weer niet serieus mee om. Deze dingen worden nu voor ons nagetrokken, door contact met deze mensen te hebben. Het gaat wel erg ver dat je als moeder van Marianne hiermee bezig moet zijn. Maar ik kan niet anders. Wij als ouders willen de waarheid weten. Wat is er gebeurd? Dit antwoord zullen we van de recherche nooit krijgen en dan ga jezelf alles proberen te doen om daar achter te komen. Vanavond ga ik naar een dorpsgenoot waar ook een paar rechercheurs zijn geweest in het begin van het onderzoek en dingen hebben gezegd, die nu kunnen worden bevestigd door hem naar deze verslaggever toe, laat ik hem zo maar noemen. Deze meneer trekt nu verschillende dingen na en is wel meerdere dagen bezig. Het gebeuren van de Afgaan met z’n valse identiteitsbewijs op 6 mei 1999 dat klopt, het was een identiteitsbewijs van de gemeente en stond op naam van een Iranees die nu in Groningen woont. Deze Iranees heeft ook hier In Zwaagwesteinde in een asielzoekershuis gewoond en werd toen begeleid door mevrouw Berkhof, waar hij nog wel contact mee had. Hij wist te vertellen dat de dochter mevrouw Berkhof nu in Utrecht studeerde en wel vriendinnen met het vermoorde meisje was geweest. Deze familie Berkhof had zo erg gehuild toen ze het hoorden van Marianne. Dit alles vertelde hij en ook dat hij met allerlei brommers bezig was op te knappen en dan te verkopen. Deze omgeving is hem bekend en hij komt zelf ook nog wel bij dit assurantiekantoor, maar hoe nu de Afghaan zijn identiteitsbewijs kon gebruiken daar kwam geen antwoord op en daar maakte hij zich ook niet druk om. De recherche was nooit bij hem geweest om dit na te trekken, hoe de gezochte Afghaan op deze Iranees z’n identiteitspapieren kan tonen en nu dus verder op leeft. Maar deze Iranees verzekert wel meerdere brommers bij dit assurantiekantoor. Hij kwam daar in Groningen als een dubieus persoon naar voren met ook vreemde seksuele bewoordingen naar derden toe. Het verband tussen de Afghaan en deze Iranees is door recherche niet nagetrokken. Het is niet te geloven. Als de recherche dit brommerverzekerinsbewijs had opgevraagd, dan hadden ze gezeten bij wie deze naam hoorde en dan hadden ze ook kunnen weten dat deze Afghaan wel bij een asielzoekersgezin in Augustinusga vertoefde en daar meerdere keren is gezien. Ook dit gezin was vlak na de moord zomaar vertrokken. En dan nog zegt Jan Verkaik tegen ons dat de dames van het assurantiekantoor de Afghaan niet hadden herkend. Dit is nu voor de 3e keer nagetrokken en ze hadden hem voor 100% herkend. Die doordringende ogen, ze keken dwars door je heen en hij was nogal zenuwachtig en hij gedroeg zich nogal vreemd. Ze hadden nog geprobeerd hem aan de praat te houden en de recherche gebeld. Maar deze kwam dus niet. Ongelofelijk dat ze ook weer dit alles hebben laten liggen. En dan zegt Jan Verkaik nog tegen Bauke dat we vertrouwen in hun moeten hebben. Dat kan toch niet als je nu ook weer dit alles weet.

Mijn man (Bauke) komt naar beneden en belt naar haar vriend Spencer in Buitenpost en die zegt: ‘We hebben een fiets voor haar gecharterd, waarop ze naar huis is gegaan’. Een fiets, hoe kan dat nou? Spencer zou toch de taxi voor haar betalen, dat beloofde hij haar en daar was ik als moeder bij. Waarom is dit niet gebeurd? Ze kwam altijd veilig thuis. Ze was nog nooit op de fiets bij donker naar een bar geweest en ze had dit nooit gedurfd. M’n man is daarna gaan zoeken en ook haar vriend Spencer en haar vriendin Afie met haar vriend Hansje.

Hier een mail die Wim Dankbaar kreeg van iemand die het dagboek heeft gelezen:

Wim,

Ik hoop zo dat het helpt en ik mijn – bescheiden – steentje kan bijdragen tegen het onrecht en voor de onthulling van de waarheid!