Boris Dittrich vierkant achter Demmink
De bekende oud-politicus Boris Dittrich, thans directeur van de afdeling Homorechten van de organisatie Human Rights Watch in New York, heeft zich in een column op de website van juristenblad Mr. krachtig uitgesproken voor de criminele pedofiel Joris Demmink. In een stellingname die opvallend te noemen is voor iemand die voorgeeft te strijden voor ‘mensenrechten’ zegt Dittrich na eerst stil te hebben gestaan bij de ‘Haagse seksschandalen’ van de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw -waarin Prins Hendrik, de verkrachter van zijn eigen dochter Juliana trouwens een hoofdrol speelde- het volgende: De opwinding uit 1936 roept herinneringen op aan de kwestie van de huidige secretaris-generaal op Justitie die eveneens wordt geconfronteerd met een aangifte wegens seksueel misbruik van minderjarige jongens. Ook deze topambtenaar ontkent de beschuldiging. De zaak wordt grondig onderzocht, maar er wordt niets gevonden. De getuige die aangifte had gedaan, wordt ongeloofwaardig geacht.
Desalniettemin zijn er journalisten die met verbetenheid het hoofd van de secretaris-generaal eisen. Maar in deze zaak heeft de minister van justitie (eerst Donner, later Hirsch Ballin) ruggengraat getoond en zich vierkant achter zijn ambtenaar opgesteld. En zo hoort het ook. Wat dat betreft steekt de handelwijze van minister Oud in 1936 hier wel heel schril bij af.
Los van alle feitelijke onjuistheden, waarover later meer, dachten we hier even aan een briljante truc van Dittrich: zou het zo kunnen zijn, dat Dittrich ook al lang weet dat Demmink schuldig is aan de meest weerzinwekkende pedofiele delicten zoals (medeplichtigheid aan) moord op kleine kinderen en via het aankaarten van de affaire de zaak ‘op de kaart wil zetten’? Dat hij gewoon niet anders kan dat het via deze omweg te doen omdat hij anders wordt ‘ge-Maarten van Traat’? Dat Boris dus geheel in lijn met zijn functie als mensenrechten-activist opereert en een verwoede poging doet de zaak-Demmink ‘open te breken?’ Je kunt je toch niet voorstellen dat Human Rights Watch iemand in bescherming neemt die direct in relatie stond met Marc Dutroux en Lothar Glandorf?
We verwijzen Boris naar het feitenoverzicht op deze website, naar de overzichtsfilm van de zaak-Demmink en naar de Netwerk-uitzendingen van 1998 om zich wat te verdiepen in de materie als hij dat niet reeds heeft gedaan. Dan de feitelijke onjuistheden van Boris:
1. Er is niet sprake van ‘een aangifte’ maar van drie aangiftes.
2. De zaak is nimmer ‘grondig onderzocht’. Elk onderzoek is juist gefrustreerd en tegengewerkt vanaf Rolodex in 1998 via ‘Dutroux Internationaal’ in 2004 tot ‘Turkije’ vanaf 2007.
3. De ‘getuige’ die aangifte deed (Frank Leenders) was een slachtoffer en hij werd zo geloofwaardig geacht, dat er een complete operatie in gang werd gezet om hem zijn verklaring te laten intrekken. Daarna heeft Leenders opnieuw verklaard dat zijn aangifte juist is. Hier de JDTV-filmpjes met Frank Leenders.
Dan nog iets over de ‘journalisten die met verbetenheid het hoofd van Demmink eisen’. Heeft de jurist Dittrich zich wel eens afgevraagd waarom deze journalist nooit een dagvaarding heeft gekregen wegens smaad? Is het niet de plicht van en SG van Justitie zichzelf te zuiveren van dergelijke beschuldigingen en het signaal naar de samenleving af te geven dat hij van onberispelijk gedrag is? Weet Boris eigenlijk wel dat Demmink zelf heeft toegegeven sex te hebben met minderjarige homo’s? Natuurlijk weet Boris dat. Het is een geniale truc van Dittrich het front tegen Demmink te verbreden. In dienst van de rechten van de mens en de rechten van het kind.
