AUSCHWITZ AAN DE PARNASSUSWEG
‘SCHRIJFT U MAAR EEN BRIEF AAN MEVROUW CARLA ERADUS, DAT IS ONZE PRESIDENT’ * FASCISTISCHE KAPO’S BEWAKEN PEDO-RECHTSPRAAK VAN SATANISCHE MOORDENAARS
Waar de gebeurtenissen rond de Micha-claim in de zittingszaal redelijk rustig leken te verlopen (was niet zo, later meer) vond op de gang een slachtpartij plaats. Die leidde tot dusdanig wanhopig en langdurig gekrijs dat de zitting tot twee maal toe moest worden onderbroken. Wat was er aan de hand? Een camaraman/journalist die zich bij de rechtbank had gemeld met de wens de zitting te filmen, werd mishandeld door rond de tien kapo’s en gestrekt de rechtbank uit gedragen, direct langs de propaganda-cameraploegen van NOS en RTL voor wie door de corrupte en criminele president Eradus de rode loper wordt uitgerold. De betreffende persoon is Karel Bagchus van STC Media. Bagchus is een zogeheten ‘soeverein persoon’ (over deze zeer snel groeiende beweging die ook in Duitsland snel terrein wint later meer) en kon/wilde vanuit deze overtuiging geen stuk overdragen dat in de ogen van de rechtbank kwalificeert als ‘geldig legitimatiebewijs’. Wel verschafte hij al zijn overige gegevens en bood aan zijn geboorteakte te overleggen als legitimatiebewijs. Nu kan men hiervan denken wat men wil, feit is dat Bagchus geen vlieg kwaad heeft gedaan, zich steeds welwillend heeft opgesteld maar werd geconfronteerd met een golf aan satanisch geweld die we nog nooit in een rechtbank hebben gezien tegen een vertegenwoordiger van de pers, uitgerust met een grote en dure camera.
Karel Baghus ljdt aan hernia, zo werd ons later verteld, waardoor de acties van de politie extreem pijnlijk waren. Vandaar het gekrijs. Dit schreef Bagchus ons later per email:
Hoi Micha,
Ik weet niet of je er iets van meegekregen hebt, maar ik heb dus 3 parketwachters en twee bobo’s in pak gearessteerd. Die wijgerden zich naar de officier van justitie te begeven en 10 minuten later werd ik door hun gearresteerd. Dus nadat ik hun al uit hun functie ontheven had. Ik ben daarbij ernstig mishandeld met letselschade dus daar komt weer een schadeclaim voor.
Hoe is het met jou gegaan?
Ik had Karel nooit eerder ontmoet, maar voor de zitting spraken we even in de coffeeshop van de rechtbank. Toen viel me al direct zijn zachte aard op alsmede zijn sterke overtuiging een soeverein mens van vlees en bloed te zijn. Deze beweging grijpt in vele landen snel om zich heen en bezorgt de autoriteiten in bijvoorbeeld Duitsland enorme problemen. Zo lekte onlangs een officieel beleidsstuk uit van de regering van de staat Hessen dat richtlijnen geeft over hoe ambtenaren moeten omgaan met soevereine mensen. Maar in ons nazi-land waar men bij de eerste de beste gelegenheid ‘op Jodenjacht’ gaat wordt er weer direct op los geramd. En dat alles onder het toeziend ook van een satanische presidente -Carla Eradus- van wie vast staat dat ze corrupt is en hand-en spandiensten verricht voor de pedo-netwerken wat haar zelfs als enige president een berisping opleverde van de Hoge Raad!
Over de inhoud van de zitting het volgende. Mijn wederpartijen hadden geen enkel valide argument. We werden overspoeld met watervallen van onbegrijpelijke juridische wartaal. De Raad voor de Rechtspraak bleek wel rechtspersoonlijkheid te bezitten als ze iets eisten -zoals 381,76 Euro van Micha voor het verwijderen van grafiti-, maar als er van hun iets werd gevorderd -500.000 Euro wegens het financieren van de operatie ‘sloop Kat’- bleek dat opeens ‘niet meer mogelijk’ omdat de Raad ‘niets is’. Volgens landsadvocaat Houtzagers had dat er mee te maken dat de eis tot schadevergoeding zijdens de Raad in een ‘vormvrij strafproces’ plaatsvond terwijl mijn claim gedaan werd in civilibus. Tsja. Het is maar een voorbeeld. Maar uit alles bleek dat de rechters totaal niet zijn geinteresseerd in feiten en omstandigheden. Ze stelden geen enkele vraag. Ze willen onze bewijstukken niet eens zien. De hele excercitie was niet meer dan een poppenkast met Jan Klaasen en Katherijn. Maar met een verschil: in deze poppenkast gaat geld om. Heel veel geld. Tot slot zien we hoe de rechtspraak er in een paar jaar tijd is geslaagd alle deuren dicht te gooien voor de vrije en onafhankelijke pers en louter nog de deuren opent voor de ‘officieel geaccrediteerde’ staatsmedia. Auschwitz aan de Parnassusweg.
