Andersson Toussaint: NRC had het kunnen weten

NRC-FREELANCER OOK BETAALD IN ROTTERDAM

Bij NRC Handelsblad ontstond deze week grote commotie over een artikel van freelancer Paul Andersson Toussaint (AT) over het Amsterdamse stadsdeel De Baarsjes. Lezers viel de uitzonderlijk positieve toonzetting op en wat bleek? Hij schreef eerder in opdracht van het stadsdeelbestuur het jaarverslag. Met een dergelijke opdracht is in de regel een bedrag gemoeid van rond de 10.000 Euro. Zetten we dat af tegen de maximaal 3000 Euro die AT ontving van NRC voor zijn stuk in het magazine M wordt duidelijk waar de prioriteiten (behoren te) liggen…
Maar het werd allemaal nog veel erger voor NRC, want nadat twee lezers in de krant de noodklok luidden verklaarde (loog?) hoofdredacteur Jensma dat M-chef Starink van dat alles op de hoogte was terwijl dat volgens Starink zelf (leugen?) juist weer niet zo was terwijl AT zelf weer verklaarde/loog (in HP/de Tijd) dat zijn commerciele activiteiten voor De Baarsjes nu juist de hele basis vormden voor de reportage…. Waarheid en openheid zijn verder te zoeken dan ooit bij NRC Handelsblad. Maar wie is eigenlijk deze AT?

Het is so wie so al merkwaardig dat er via google nauwelijks een track record van AT valt op te bouwen. Iemand die zo veel prominente artikelen in het chique magazine van NRC mag schrijven, daarvan zou je toch wel verwachten dat hij enige journalistieke sporen heeft verdiend. Niet zo bij AT hetgeen direct de vraag opwerpt hoe hij deze prominente positie binnen NRC heeft kunnen bereiken. In feite wordt buiten NRC slechts een enkel ander artikel aangetroffen: in De Groene schreef hij (31 januari 2004) een stuk met als kop ‘Nieuw Taboe: Jodenvriendje zijn’. Gezien de datum van deze publikatie, op het hoogtepunt van zijn ‘NRC-roem’ kunnen we concluderen dat hij bij De Groene is binnengekomen op basis van zijn werk voor NRC.
Wat we verder aantreffen is een interview van zijn hand in het glossyblad Mozaiek/CityCorp Magazine. Dit blad wordt bestierd door zes Rotterdamse woningcorporaties. Dit roept direct vragen op over de onafhankelijkheid van AT bij zijn ‘Rotterdamse’ werk daar zijn thema (oude wijken en hun problemen) nu juist bij uitstek ook een zaak is waarmee woningcorporaties hebben te maken. Met name rond een grote reportage van hem over de Rotterdamse wijk Het Nieuwe Westen (januari 2003) rijzen in dit verband vragen.
Deze reportage werd om heel andere reden ook fel bekritiseerd door Micha Kat in zijn boek Lux Libertas en Leugens. Kat schreef hierin dat AT de mensen die hij heeft geinterviewd niet zelf uitkoos, maar dat liet doen door Mieke van der Linden, de vrouw van Nico Haasbroek; het stel woont midden in deze wijk. Van der Linden runde een commercieel event-bureau dat bekende en interessante Rotterdammers voor publiek liet interviewen door Nico Haasbroek. Alle mensen die AT in zijn stuk opvoerde kwamen uit ‘de stal’ van van der Linden tot haar man Haasbroek aan toe. Dit boek kwam uit in oktober 2004. NRC had dus op de hoogte kunnen of moeten zijn van de werkwijze van AT en daarover nadere vragen moeten stellen. Dan was deze rampspoed het ‘baken van Licht en Vrijheid’ uit Rotterdam waarschijnlijk bespaard gebleven…